DAUKSZA KAZIMIERZ, piłkarz ręczny, działacz
| < Poprzednie | Następne > |
KAZIMIERZ DAUKSZA (18 X 1932 Wilno – 4 V 2012 Gdańsk), sportowiec, piłkarz ręczny (środkowy napastnik). Po 1945 repatriowany z rodziną z Wilna na Śląsk. W 1952 zdał maturę w I Liceum Ogólnokształcącym w Katowicach. W końcu lat 40. XX wieku występował w I-ligowym zespole jedenastoosobowym Płomienia Katowice, grającym na otwartych boiskach, następnie w Spójni (od grudnia 1954, po połączeniu z KS Ogniwo – Sparcie) Katowice w zespole siedmioosobowym. Występował też w II lidze koszykówki. Podczas studiów w Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie był zawodnikiem AZS Warszawa. W 1954 debiutował w reprezentacji Polski zespołów 11-osobowych w spotkaniu Warszawa–Budapeszt 15:8 (zdobył dwie bramki), rozegranym w Gdańsku na ► stadionie Lechii przy ul. Traugutta. W sierpniu 1955 brał udział w II Międzynarodowych Mistrzostwach Młodzieży, z reprezentacją Polski zajął 3 miejsce.
Z nakazem pracy przeniósł się w 1955 do Gdańska, zostając zawodnikiem drużyny ► GKS Wybrzeże, trenowanej przez ► Leona Walleranda. Z zespołem był w 1957 wicemistrzem Polski w rywalizacji drużyn siedmioosobowych, w turnieju finałowym, w lutym w Opolu, jej najlepszym strzelcem drużyny (w meczu z późniejszym mistrzem Spartą Katowice (15:21) strzelił 6 bramek, w meczu ze Zwierzynieckim Kraków (23:10) – 8, ze Stalą Kuźnica Raciborska (13:11) – 7). Wicemistrzem Polski z gdańską drużyną był też w 1959 i 1960, w 1958 zdobył brązowy medal, przez wiele lat był jej liderem.
W lutym/marcu 1958 był uczestnikiem Mistrzostw Świata (Berlin, NRD) zespołów siedmioosobowych, z reprezentacją Polski zajął piąte miejsce; grał we wszystkich spotkaniach: z Finlandią (14:14); z Szwecją (14:19), z Hiszpanią (25:11, bramka); Danią (15:22, dwie bramki); Jugosławią (9:7, bramka); Norwegią (20:18, trzy bramki). 28 XII 1958 z reprezentacyjną „7” po raz pierwszy w historii zaprezentował się w Szczecinie polskiej publiczności w meczu z Francją 22:11 (strzelił trzy bramki). W reprezentacji Polski rozegrał 33 mecze, zdobył 75 bramek.
Od 1959 do 26 IV 1988 był urzędującym sekretarzem (dyrektorem) klubu GKS Wybrzeże w stopniu majora MO. Jednocześnie występował jako zawodnik sekcji piłki ręcznej, kierownik wyszkolenia klubu i trener zespołu piłkarek. Organizował prace sekcji, imprezy klubowe, miejskie, ogólnopolskie i międzynarodowe w boksie, koszykówce, piłce ręcznej i w sporcie żużlowym. Od 1988 na rencie, zasiadał do 2002 w Komisji Rewizyjnej klubu. W listopadzie 2002, po wystąpieniu w klubie kłopotów finansowych, został ponownie jego dyrektorem, przekazując w styczniu 2003 zarząd kuratorowi. Był autorem obowiązującego od 1970 rombowego herbu klubu GKS Wybrzeżu, 15 II 2007 doprowadził do możliwości korzystania z tego herbu przez klub żużlowy Wybrzeże Gdańsk. W latach 2001–2002 prezes zarządu Spółdzielni Budownictwa Jednorodzinnego DOMBUD.
Odznaczony między innymi Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1979), odznaką ► „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1975), Medalem Prezydenta Gdańska (1976). Wyróżniony tytułami Mistrz Sportu (1956), Zasłużony Mistrz Sportu, Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej.
Pochowany na ► cmentarzu Srebrzysko.
