BRAMA KAROWA
| < Poprzednie | Następne > |
BRAMA KAROWA (niezachowana), lądowa, w północno-zachodniej części murów obronnych Starego Przedmieścia, zamykała od zachodu wylot obecnej ul. Podwale Przedmiejskie. Wzniesiona z cegły w 1462, w formie architektonicznej (podobnie jak bramy Starego Miasta: Bożego Ciała i gotycka św. Jakuba) wywodziła się z flandryjskiego typu bramy dwuwieżowej.
Między masywnymi, ceglanymi wieżami był wysoki, przesklepiony przejazd, nad którym znajdowały się izby straży. Ostatnią kondygnację wieńczyły machikuły o konstrukcji szachulcowej. Całość nakryta stromym dachem walmowym. Rozmiary: szerokość 22 m, głębokość 8 m i wysokość 18 m (do podstawy dachu). Grubość muru od strony przedpola wynosiła około 3 m. Elewacje od strony przedpola były pozbawione elementów dekoracyjnych, poza wykonaną z kamienia, zwieńczoną ostrym łukiem obudową przejazdu. Od strony miasta ozdobę stanowiły po bokach wykonane z cegły i przesklepione półokrągło pojedyncze blendy, pośrodku zaś duża blenda zwieńczona poczwórnym łukiem wspartym na kamiennych konsolach.
W 1563 roku zasypana, w 1571 Hans Kramer wykorzystał ją jako prochownię zaprojektowanego przez siebie bastionu Karowego. Wówczas rozebrano dach i szachulcową galerię machikuł. Wraz z rozbiórką bastionu Karowego (1895) w 1896 przestała istnieć. Na jej miejscu, przy Karrenwall (ul. Okopowa 9) wzniesiono budynek prezydium policji, obecnie siedziba Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.
