BOGUSZEWICZ LECH, lekkoatleta, olimpijczyk
| < Poprzednie | Następne > |
LECH FELICJAN BOGUSZEWICZ (27 VIII 1938 Wilno – 9 VIII 2010 Gdańsk), lekkoatleta (biegi), olimpijczyk, uczestnik Mistrzostw Europy. Syn Jana (8 V 1900 Wilno – 6 IV 1969 Gdańsk) i Konstancji z domu Jarmuszewicz. W Gdańsku z rodzicami od 1945. W 1956 absolwent V Liceum Ogólnokształcącego, w 1965 Wydziału Budownictwa Politechniki Gdańskiej, magister inżynier budownictwa sanitarnego. Po studiach pracownik przedsiębiorstw budowlanych, dyrektor w Gdańskiej Dyrekcji Rozbudowy Miast i Osiedli Wiejskich, następnie w latach 1978-1992 dyrektor Miejskiego Ośrodka Sportu i Turystyki w Gdańsku.
Karierę sportową rozpoczął w 1954 we Włókniarzu Gdańsk. Po przejęciu sekcji lekkoatletycznej tego klubu przez Spójnię Gdańsk jej zawodnik w latach 1955-1956, następnie występował w barwach LKS Sopot (1957–1959) i SLA Sopot (1960–1965), po spadku SLA do II ligi ponownie w Spójni Gdańsk (1966–1968, z którą w 1968 awansował do I ligi). Specjalizował się w biegach średnich (1500 m) i długich (5000 m). W kwietniu 1956 brązowy medalista Mistrzostw Polski juniorów w biegu na przełaj na 2 km, w 1957 również w kategorii juniorów wygrał finał Wojewódzkiego Biegu na Przełaj (2000 m, w Sopocie, na torze wyścigów konnych), w maju 1957 podczas VII Akademickich Mistrzostw Wybrzeża zajął pierwsze miejsce w biegu na 1500 m, 17-18 sierpnia tego roku w reprezentacji Polski juniorów w Cluj w trójmeczu Rumunia–Polska–Czechosłowacja zajął drugie miejsce w biegu na 1500 m. W 1958 podczas memoriału Kusocińskiego, startując już w gronie seniorów, w biegu seniorów na 3000 m zajął ósme miejsce, ale ustanowił rekord Polski juniorów (8:41,2). W 1958 w kategorii seniorów był wicemistrzem na 1500 m (3:52,2) okręgów (dzielnic) Gdańska–Bydgoszczy–Olsztyna–Koszalina. W 1962 uczestnik ME w Belgradzie, 15 września na 5000 zajął czwarte miejsce (14:03,4), brązowego medalu pozbawił go Piotr Bołotnikow (ZSRR) na samym finiszu.
Debiutował w kadrze Polski w nieoficjalnej reprezentacji Polski 17 IX 1960 Warszawa–Londyn 127:74, zajmując drugie miejsce w biegu na 5000 m (14:11,4). Do 1968 w reprezentacji Polski wystąpił w 24 meczach międzypaństwowych: 25 startów, 6 zwycięstw indywidualnych. W 1965 roku z reprezentacją Polski brał udział w Pucharze Europy: w półfinałach (21-22 sierpień Rzym) był szósty na 5000 m (16:27,4), na finały nie pojechał.
Uczestnik Igrzysk Olimpijskich w 1964 w Tokio, odpadł w eliminacjach. W styczniu 1968 powołany został do kadry przygotowującej się do IO w Meksyku, na olimpiadę jednak nie pojechał. Mistrz Polski na 5000 m w 1961, 1963 i 1964, w 1965 wicemistrz Polski i brązowy medalista w biegu na 1500 m w 1962 oraz 1968, w biegu przełajowym na 5000 m tym dystansie mistrz Polski w 1965, wicemistrz w 1966. Rekordzista Polski w biegu na 5000 m (3 VI 1966 Lorient, Francja: 13:44,4). W 1960, 1961, 1963 i 1965 mistrz Wybrzeża w biegu na 800 m. W 1965 wicemistrz pionu CRZZ w biegu na 1500 m i brązowy medalista w biegu na 800 m.
Brał udział w wielu mitingach lekkoatletycznych, między innymi w 1961 podczas międzynarodowego Memoriału im. Janusza Kusocińskiego zajął trzecie miejsce w biegu na 1500 m, ustanawiając rekord Wybrzeża (3:43,3); we wrześniu 1962 na zaproszenie strony angielskiej, przy okazji spotkania w Londynie Wielka Brytania–Finlandia, zajął trzecie miejsce w biegu na 3 mile (13:28,6), 3 VII 1963 w Moskwie w międzynarodowym Memoriale im. braci Znamieńskich był drugi w biegu na 5000 m (13:52,8); 3 VII 1965 na tym samym memoriale w Mińsku zwyciężył w biegu na 5000 m (13:51,4). Zwycięzca biegu na 5000 m podczas mitingu z okazji Święta Sportu NRD w Lipsku 4 VIII 1963 (14:20,8). W 1965 zajął siódme miejsce w wielkim biegu „L’Humanité” w Paryżu, w 1967 był dziesiąty, w 1968 - 14. W maju 1966 zwyciężył na mityngu w Paryżu w biegu na 5000 m (13:54,6), w marcu 1967 zwyciężył w biegu przełajowym im. Bronisława Szwarca w Poznaniu, w czerwcu podczas Memoriału Kusocińskiego zajął drugie miejsce w biegu na 3000 m. W czerwcu 1968 w memoriale im. Kusocińskiego był 3000 m dopiero czwarty (8:11,4). 22 IX 1968 z zespołem Spójni Gdańsk zwyciężył w corocznym biegu Szlakiem Obrońców Gdańska. Reprezentant Sopotu między innymi 1 V 1964 w meczu lekkoatletycznym Gdańsk (110)–Sopot (117)–Gdynia (112) wygrał bieg na 2000 m (5:28,4). Zaliczany był na swoich dystansach, wraz ze Zdzisławem Krzyszkowiakiem i Jerzym Chromikiem do tzw. polskiego wunderteamu z lat 1958–1965. Karierę zakończył oficjalnie 1 II 1969.
W 1962 uzyskał uprawnienia instruktora lekkiej atletyki. Działacz sportowy, udzielał się w Okręgowym Związku Lekkoatletycznym w Gdańsku, w latach 1968-1982 wiceprezes Zarządu ds. inwestycji i budownictwa i prezes sekcji lekkoatletycznej Spójni Gdańsk. Dzięki jego staraniom zmodernizowano stadion lekkoatletyczny w Sopocie (tzw. Stadion Leśny). Wieloletni prezes Pomorskiego Komitetu Olimpijskiego i Klubu Olimpijczyka. Współinicjator powołania działu historii gdańskiego sportu i turystyki w Muzeum Historycznym Miasta Gdańska.
Mistrz Sportu (1965), Zasłużony Mistrz Sportu (1971), odznaczony między innymi brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i odznaką „Za zasługi dla Gdańska” (1972). W 1973, w plebiscycie działaczy Spójni Gdańsk, zajął drugie miejsce (po Elżbiecie Krzesińskiej) w konkursie na sportowca 25-lecia tego klubu. W 2018 przyznano mu medal "Za zasługi dla gdańskiego sportu".
Żonaty był z Aliną z domu Śmiałek, inżynierem górnictwa, ojciec Moniki (ur. 1963), zamężnej Kreft, ekonomistki, prof. nadzw. dr hab. Uniwersytetu Gdańskiego, w 2011 pełnomocniczki rektora ds. badań naukowych oraz kierowniczki Katedry Marketingu Wyższej Szkoły Bankowej. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Oliwie.
