BOGUCKI DARIUSZ MICHAŁ, żeglarz, projektant
| < Poprzednie | Następne > |
DARIUSZ MICHAŁ BOGUCKI (19 XII 1927 Warszawa – 22 IX 2002 Bydgoszcz), jachtowy kapitan żeglugi wielkiej, projektant okrętów, pisarz. Syn artysty malarza Jana Feliksa (1886–1955) i Marii z domu Krynickiej, inżyniera ogrodnictwa. W latach 1942–1944 członek Szarych Szeregów, żołnierz 34. pułku piechoty Armii Krajowej. W 1945 zamieszkał w Gdyni, w 1947 pracował jako kreślarz w piśmie „Żeglarz”, w 1948 referent w Stoczni Rybackiej w Gdyni, w latach 1949–1952 w Biurze Projektów Budownictwa Morskiego w Gdańsku.
W 1952 ukończył Wydział Budowy Okrętów Politechniki Gdańskiej (PG), pracował w Zakładzie Siłowni Okrętowych PG, od 1957 w Centralnym Biurze Konstrukcji Okrętowych nr 1 w Gdańsku. Jako główny specjalista i główny konstruktor projektował między innymi drobnicowce 7500 TDW, bazy rybackie, rybołówczy statek naukowo-badawczy „Profesor Siedlecki”. Od 1968 doktor, od 1971 w Centrum Techniki Okrętowej w Gdańsku, od 1987 prezes firmy Polareks SA.
W 1965 był członkiem załogi jachtu „Kismet” Jachtklubu Stoczni Gdańskiej, która pod dowództwem kapitana Wojciecha Orszuloka jako drugi jacht w dziejach polskiego żeglarstwa dotarła do Islandii. Dowodził jachtem „Freya”, który w 1969 pierwszy w historii polskiego żeglarstwa dopłynął do zachodniej Grenlandii. 3 VII 1975 na jachcie „Gedania” rozpoczął pierwszą w historii żeglarstwa wyprawę za północne i południowe koła polarne: po raz pierwszy jacht żaglowy dotarł do Antarktyki, na wyspy Adelaide, sforsował fiord Laubeuf. Koniec rejsu nastąpił 9 IX 1976, po przepłynięciu 32 282 mil morskich. Brał udział w 12 wyprawach oceanicznych i polarnych (w siedmiu był kapitanem), ustanowił wieloletni rekord północnej szerokości (powyżej 80 stopni N), dotarł poza oba kręgi polarne. Przepłynął 100 tysięcy mil morskich. W 1983, jako piąty Polak po II wojnie światowej, przyjęty został do stowarzyszenia podróżników i odkrywców The Explorers Club z siedzibą w Nowym Jorku. Członek Bractwa Kaphornowców.
W latach 1968–1975 był wiceprezesem Gdańskiego Okręgowego Związku Żeglarskiego. Autor książek podróżniczych Islandzkie rejsy (1970), Do brzegów Grenlandii (1973), Gedanią za oba kręgi polarne (1980), Jachtem na wody polarne (1981), Zanim powrócimy (1983) i wydanej pośmiertnie autobiografii Śladami życia (2009). W 1971 otrzymał Srebrny Sekstant, nagrodę Rejs Roku
(za rejs s/y „Mestwin” na Spitsbergen i Jan Mayen), w 1966 i 1977 nagrodę Conrada Gdańskiego Okręgowego Związku Żeglarskiego.
Od 1948 żonaty był z Ireną Kuran, ojciec pisarki Ewy Marii (ur 1949 Sopot) po mężu Slaskiej i poetki oraz tłumaczki Katarzyny (ur. 1953 Gdańsk), zamężnej za architekta Jacka Krenza.
