ANTONIAK MARIAN, nauczyciel w Gimnazjum Polskim, profesor Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej
| < Poprzednie | Następne > |
MARIAN ANTONIAK (22 VI 1901 Warszawa – 4 II 1973 Gdańsk), nauczyciel w Gimnazjum Polskim, profesor Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej (PWSM) z siedzibą w Sopocie (od 1982 Akademia Muzyczna w Gdańsku). Syn Stanisława i Marii. W latach 1905–1910 mieszkał z rodzicami na Kaukazie, gdzie jego ojciec pracował w fabryce mebli. Od 1916 wraz z nimi w Warszawie, w latach 1919–1921 służył w Wojsku Polskim, w drugim pułku Szwoleżerów Rokitniańskich. Od 1921 do 1928 uczył się teorii muzyki oraz gry na fortepianie i organach w Konserwatorium Muzycznym w Warszawie, równolegle studiował na Wydziale Nauczycielskim. W 1927 podjął także studia matematyczno-fizyczne na Uniwersytecie Warszawskim.
W 1928 zatrudniony oficjalnie przez Ministerstwo Wyznań i Oświecenia Publicznego w Gimnazjum Klasycznym w Grudziądzu, skąd został urlopowany i we wrześniu tego roku skierowany do pracy w Gimnazjum Polskim w Gdańsku w charakterze nauczyciela śpiewu. Był kierownikiem szkolnej orkiestry, w Gdańsku prowadził chóry „Moniuszko” i „Lutnia”. W Gimnazjum Polskim pracował do 31 VII 1931. Jednocześnie w latach 1929–1931 wykładał teorię muzyki w Szkole Muzycznej przy polskim Towarzystwie Muzycznym w Gdańsku, z siedzibą w Szkołach Handlowych przy Hundegasse 31 (ul. Ogarna, od września 1934 w byłym budynku Dyrekcja Kolei). Po opuszczeniu Gdańska pracował w Liceum Pedagogicznym w Wejherowie oraz w Seminarium Nauczycielskim w Kościerzynie.
Podczas II wojny światowej przebywał w Krakowie, w latach 1941–1944 był słuchaczem tajnych studiów muzykologicznych na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studia ukończył w 1945 dyplomem magisterskim. Od 1945 ponownie w Gdańsku, pracował w Państwowym Pedagogium (Liceum Pedagogicznym) w Gdańsku (zob. Wyższa Szkoła Pedagogiczna), był jego dyrektorem, od 1948 nauczycielem w oliwskim Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym (zob. V Liceum Ogólnokształcące). Od 1949 do emerytury w 1966 pracował w PWSM na stanowisku zastępcy profesora, wykładał formy muzyczne, harmonię, literaturę muzyczną oraz instrumentoznawstwo i akustykę. Od 1 X 1951 do 30 VI 1952 oraz od 1 IX 1954 do 30 IV 1957 dziekan Wydziału Dyrygentury, Kompozycji i Teorii Muzyki w PWSM. Równocześnie na polecenie Ministerstwa Kultury i Sztuki od 1950 był organizatorem i w latach 1950–1952 oraz 1956–1961 dyrektorem Państwowego Liceum Muzycznego w Sopocie, które weszło w skład Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej I i II stopnia im. Feliksa Nowowiejskiego w Gdańsku.
W latach 1954–1957 był radnym miasta Sopotu. Odznaczony m.in. Medalem 10-lecia Polski Ludowej. Pochowany 7 II 1973 na cmentarzu Srebrzysko.
