ŁAKOMIEC WŁADYSŁAW, obrońca Westerplatte w 1939, honorowy obywatel Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
WŁADYSŁAW ŁAKOMIEC (18 X 1915 Psary, gm. Bodzentyn, pow. kielecki, woj. kieleckie – 23 V 1962 Skarżysko-Kamienna), obrońca Wojskowej Składnicy Tranzytowej (WST) na Westerplatte w 1939 w stopniu legionisty, honorowy obywatel miasta Gdańska. Syn Pawła i Antoniny z domu Mochockiej. W latach 1922–1927 ukończył pięć klas szkoły powszechnej w Psarach. Po zakończeniu nauki pomagał rodzicom w pracy w rodzinnym gospodarstwie.
23 III 1938 powołany do czynnej służby wojskowej w 4. Pułku Piechoty Legionów w Kielcach. Uzyskał specjalność celowniczego ciężkiego karabinu maszynowego. 31 III 1939 przeniesiony do służby w WST na Westerplatte. Przydzielony do 3. drużyny II plutonu. W czasie obrony Westerplatte od 1 do 4 IX 1939 w obsadzie wartowni nr 6 w koszarach – celowniczy ckm. 4 września ciężko ranny, podczas ostrzału artyleryjskiego przygnieciony fragmentem muru. Przeniesiony do jadalni, gdzie leżeli ranni żołnierze, pozostawał pod opiekę lekarza kpt. Mieczysława Słabego. W niewoli od 7 września, skierowany na leczenie w gdańskim szpitalu. Po wyleczeniu przeniesiony do Stalagu XX A w Thorn (Toruń) (nr jeńca 379). W 1941 zwolniony z niewoli, powrócił do rodzinnej wsi. Wywieziony na roboty przymusowe do Lipska, gdzie pracował w fabryce zbrojeniowej. Wraz z poznaną tam Marianną Kucharską (22 I 1921 – 2005), przyszłą żoną, uzyskał przepustkę na urlop do Polski. Nie wrócił już do Lipska i ukrywał się w lasach koło wsi Świerczek, gdzie mieszkali rodzice Marianny.
Po zakończeniu wojny zamieszkał wraz z żoną u teściów w Świerczku. 20 II 1946 przyjęty do pracy w PKP Skarżysko-Kamienna DOKP Lublin na stanowisko robotnika. Od 1 VII 1948 awansował na stanowisko manewrowego II klasy, a od 1 V 1954 manewrowy I klasy i starszy kolejarz służby ruchu. Od 1 X 1958 zwrotniczy I klasy, od 1 XI 1959 nastawniczy I klasy. Od 13 V 1959 przebywał na długotrwałym zwolnieniu lekarskim, co skutkowało zwolnieniem ze służby od 13 V 1960. Uzyskał rentę inwalidzką.
Odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (1960). Wspólnie ze wszystkimi Westerplatczykami 21 V 1998 uzyskał honorowe obywatelstwo miasta Gdańska. Od 19 VI 1944 żonaty z Marianną Kucharską, ojciec Stanisławy Jadwigi (ur. 4 V 1945), Krystyny Marii (ur. 24 VII 1953), Andrzeja (ur. 19 XI 1946) i Piotra (ur. 29 VI 1951). Pochowany na Cmentarzu Parafialnym NSJ w Skarżysku-Kamiennej.
Bibliografia:
Źródła:
Archiwum Państwowe Gdańsk, Akta Komisariatu Generalnego Rzeczypospolitej Polski, sygn. 259/1068, k. 97. Rozkaz Nr 13 Komendanta Wojskowej Składnicy Tranzytowej Westerplatte z dnia 1 kwietnia 1939.
Archiwum PKP w Sosnowcu, akta personalne Władysława Łakomca.
Literatura:
Dróżdż Krzysztof Henryk, Walczyli na Westerplatte. Badania nad stanem liczbowym załogi Wojskowej Składnicy Tranzytowej we wrześniu 1939 roku, Oświęcim 2017.
Górnikiewicz-Kurowska Stanisława, Westerplatczycy. Losy Obrońców Wojskowej Składnicy Tranzytowej, wyd. II, poszerzone i poprawione, Gdańsk 2012.
Samól Wojciech, Lista poległych we wrześniu 1939 żołnierzy Wojska Polskiego. Załoga Westerplatte, Gdańsk 2020.
Westerplatte, zebrał, opracował i wstępem opatrzył Zbigniew Flisowski, Warszawa 1978.
