WYCZÓŁKOWSKIEGO, ulica
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
'''LEONA WYCZÓŁKOWSKIEGO''', ulica w Gdańsku-[[SIEDLCE | Siedlcach]]. Nazwa upamiętnia żyjącego w latach 1852–1936 malarza, grafika i rysownika, przedstawiciela Młodej Polski w malarstwie. Do 1945 funkcjonowała pod nazwą Kleine Molde (Mały Jar). Zlokalizowana po północnej stronie głównych ciągów komunikacyjnych dzielnicy: ul. Kartuskiej i ul. Zakopiańskiej. Powstała na obszarze wąwozu wyżłobionego przez wody spływające do [[POTOK SIEDLECKI | Potoku Siedleckiego]] i miejsca wydobywania gliny. Widoczna na planach miasta Gdańska od 1711–1933 jako droga odchodząca od obecnej ul. Kartuskiej w kierunku północno-zachodnim do [[SUCHANINO | Suchanina]]. W 1806 na terenie Kleine Molde oraz biegnącej równoległe do niej po stronie zachodniej Grosse Molde (Duży Jar, obecnie ul. Skarpowa), odnotowano łącznie 270 mieszkańców. <br/><br/> | '''LEONA WYCZÓŁKOWSKIEGO''', ulica w Gdańsku-[[SIEDLCE | Siedlcach]]. Nazwa upamiętnia żyjącego w latach 1852–1936 malarza, grafika i rysownika, przedstawiciela Młodej Polski w malarstwie. Do 1945 funkcjonowała pod nazwą Kleine Molde (Mały Jar). Zlokalizowana po północnej stronie głównych ciągów komunikacyjnych dzielnicy: ul. Kartuskiej i ul. Zakopiańskiej. Powstała na obszarze wąwozu wyżłobionego przez wody spływające do [[POTOK SIEDLECKI | Potoku Siedleckiego]] i miejsca wydobywania gliny. Widoczna na planach miasta Gdańska od 1711–1933 jako droga odchodząca od obecnej ul. Kartuskiej w kierunku północno-zachodnim do [[SUCHANINO | Suchanina]]. W 1806 na terenie Kleine Molde oraz biegnącej równoległe do niej po stronie zachodniej Grosse Molde (Duży Jar, obecnie ul. Skarpowa), odnotowano łącznie 270 mieszkańców. <br/><br/> | ||
| − | W 1925 Franz Tominski – projektant również pobliskiego osiedla przy obecnej [[OJCOWSKA, ulica | ul. Ojcowskiej]] – zaprojektował zespół mieszkaniowy zlokalizowany po wschodniej stronie ulicy (nr nieparzyste 59–91). Składały się nań jednakowe ceglane jednorodzinne domy, z łazienkami w piwnicach, z kuchnią i trzema pokojami (w tym jednym bardzo | + | W 1925 Franz Tominski – projektant również pobliskiego osiedla przy obecnej [[OJCOWSKA, ulica | ul. Ojcowskiej]] – zaprojektował zespół mieszkaniowy zlokalizowany po wschodniej stronie ulicy (nr nieparzyste 59–91). Składały się nań jednakowe ceglane jednorodzinne domy, z łazienkami w piwnicach, z kuchnią i trzema pokojami (w tym jednym bardzo małym) na parterze i dwoma pokojami na piętrze. W ramach tego samego zespołu powstał budynek wielorodzinny (nr nieparzyste 95–101) znajdujący się na ślepej (od strony północnej) końcówce ulicy, z placem nawrotowym, w którym w czterech klatkach schodowych znajdowało się 12 mieszkań trzypokojowych. Budowa osiedla wymagała znacznych prac ziemnych i niwelacyjnych, dostosowujących teren pod budowę. Od strony zachodniej zespołu mieszkaniowego utworzono niewielki skwer z altaną wypoczynkową i platformą widokową (z której widać było Śródmieście), posadzono także lipy i kasztanowce. Prace budowlane ukończono w 1929. <br/><br/> |
Pod nr 57 od 1928 roku notowano prowadzoną przez Fritza Bredowa restaurację „Die Bürgerstübchen”, którą właściciel reklamował jako lokal przyjemny do odpoczynku dla spacerowiczów. Obiekt był wykorzystywany w okresie międzywojennym również jako lokal wyborczy. <br/><br/> | Pod nr 57 od 1928 roku notowano prowadzoną przez Fritza Bredowa restaurację „Die Bürgerstübchen”, którą właściciel reklamował jako lokal przyjemny do odpoczynku dla spacerowiczów. Obiekt był wykorzystywany w okresie międzywojennym również jako lokal wyborczy. <br/><br/> | ||
Współcześnie ulica, wraz z jej ślepą odnogą, ma długość około 1100 m. W 2016 mieszkało przy niej 331 osób. Północny kraniec ulicy kończy się na granicy z dzielnicą Suchanino, a kraniec południowy – skrzyżowanie z ul. Zakopiańską – w 2017 przebudowano w rondo. {{author: AC}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | Współcześnie ulica, wraz z jej ślepą odnogą, ma długość około 1100 m. W 2016 mieszkało przy niej 331 osób. Północny kraniec ulicy kończy się na granicy z dzielnicą Suchanino, a kraniec południowy – skrzyżowanie z ul. Zakopiańską – w 2017 przebudowano w rondo. {{author: AC}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | ||
Wersja z 20:23, 23 wrz 2021
LEONA WYCZÓŁKOWSKIEGO, ulica w Gdańsku- Siedlcach. Nazwa upamiętnia żyjącego w latach 1852–1936 malarza, grafika i rysownika, przedstawiciela Młodej Polski w malarstwie. Do 1945 funkcjonowała pod nazwą Kleine Molde (Mały Jar). Zlokalizowana po północnej stronie głównych ciągów komunikacyjnych dzielnicy: ul. Kartuskiej i ul. Zakopiańskiej. Powstała na obszarze wąwozu wyżłobionego przez wody spływające do Potoku Siedleckiego i miejsca wydobywania gliny. Widoczna na planach miasta Gdańska od 1711–1933 jako droga odchodząca od obecnej ul. Kartuskiej w kierunku północno-zachodnim do Suchanina. W 1806 na terenie Kleine Molde oraz biegnącej równoległe do niej po stronie zachodniej Grosse Molde (Duży Jar, obecnie ul. Skarpowa), odnotowano łącznie 270 mieszkańców.
W 1925 Franz Tominski – projektant również pobliskiego osiedla przy obecnej ul. Ojcowskiej – zaprojektował zespół mieszkaniowy zlokalizowany po wschodniej stronie ulicy (nr nieparzyste 59–91). Składały się nań jednakowe ceglane jednorodzinne domy, z łazienkami w piwnicach, z kuchnią i trzema pokojami (w tym jednym bardzo małym) na parterze i dwoma pokojami na piętrze. W ramach tego samego zespołu powstał budynek wielorodzinny (nr nieparzyste 95–101) znajdujący się na ślepej (od strony północnej) końcówce ulicy, z placem nawrotowym, w którym w czterech klatkach schodowych znajdowało się 12 mieszkań trzypokojowych. Budowa osiedla wymagała znacznych prac ziemnych i niwelacyjnych, dostosowujących teren pod budowę. Od strony zachodniej zespołu mieszkaniowego utworzono niewielki skwer z altaną wypoczynkową i platformą widokową (z której widać było Śródmieście), posadzono także lipy i kasztanowce. Prace budowlane ukończono w 1929.
Pod nr 57 od 1928 roku notowano prowadzoną przez Fritza Bredowa restaurację „Die Bürgerstübchen”, którą właściciel reklamował jako lokal przyjemny do odpoczynku dla spacerowiczów. Obiekt był wykorzystywany w okresie międzywojennym również jako lokal wyborczy.
Współcześnie ulica, wraz z jej ślepą odnogą, ma długość około 1100 m. W 2016 mieszkało przy niej 331 osób. Północny kraniec ulicy kończy się na granicy z dzielnicą Suchanino, a kraniec południowy – skrzyżowanie z ul. Zakopiańską – w 2017 przebudowano w rondo.
