WIEBE EDUARD FRIEDRICH, inżynier, honorowy obywatel Gdańska
(uzupełnienie BŚ (e-mail z 25.03.2019)) |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:Stacja pomp Kanalizacji Miejskiej na Ołowiance projektu Eduarda Friedricha Wiebego, około 1915.JPG|thumb|Stacja pomp Kanalizacji Miejskiej na Ołowiance projektu Eduarda Friedricha Wiebego, około 1915]] | [[File:Stacja pomp Kanalizacji Miejskiej na Ołowiance projektu Eduarda Friedricha Wiebego, około 1915.JPG|thumb|Stacja pomp Kanalizacji Miejskiej na Ołowiance projektu Eduarda Friedricha Wiebego, około 1915]] | ||
| − | '''EDUARD FRIEDRICH WIEBE''' (11 X 1804 Stalewo koło Malborka – 23 II 1892 Berlin), inżynier budownictwa, z rodziny menonitów. Studiował w Akademii Budowlanej w Berlinie, później na tamtejszym uniwersytecie fizykę i matematykę. W 1836 roku uzyskał uprawnienia inżyniera budowlanego i odbył podróż studyjną po Europie Zachodniej, zaznajamiając się z problematyką budowy linii kolejowych. W latach 1838–1849 pracował przy ich budowie w rejonie Düsseldorfu i Kolonii, 1849–1852 przy budowie linii kolei do Bydgoszczy (Ostbahn), następnie – linii i budynków stacyjnych trasy Stargard Szczeciński – Koszalin – Kołobrzeg. Około roku 1860 zajął się projektowaniem nowoczesnych sieci kanalizacyjnych dla największych miast europejskich. W czerwcu 1863, na zlecenie Zarządu Miasta i Rady Miejskiej Gdańska, rozpoczął opracowywanie projektu systemu kanalizacyjnego dla miasta ([[WODOCIĄGI | wodociągi]]), wraz z polem irygacyjnym ([[SĄCZKI | Sączki]]) i planem osuszenia terenów [[DOLNE MIASTO | Dolnego Miasta]]. Założenia przedstawił w publikacji w Berlinie w 1865. Projekt zrealizowany w okresie 1869–1871, po modernizacjach funkcjonuje i obecnie. Na wzór systemu kanalizacyjnego w Gdańsku opracowano projekty dla Berlina, Frankfurtu nad Menem, Bazylei, Triestu, Wrocławia, Królewca i Wiednia. Od roku 1875 na emeryturze; 6 I 1885, z okazji 80. urodzin, Rada Miejska nadała mu [[HONOROWE OBYWATELSTWO MIASTA | honorowe obywatelstwo miasta]]. Dyplom, ozdobiony widokami Gdańska, wręczyła mu 10 lutego w Berlinie delegacja władz z nadburmistrzem [[WINTER LEOPOLD von | Leopoldem von Winterem]] i przewodniczącym Rady Miejskiej [[STEFFENS CARL OTTO | Carlem Ottonem Steffensem]] na czele. Jego imię nosi tramwaj Bombardier Flexity Classic NGT6-2GD nr 1007. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | '''EDUARD FRIEDRICH WIEBE''' (11 X 1804 Stalewo koło Malborka – 23 II 1892 Berlin), inżynier budownictwa, z rodziny menonitów. Studiował w Akademii Budowlanej w Berlinie, później na tamtejszym uniwersytecie fizykę i matematykę. W 1836 roku uzyskał uprawnienia inżyniera budowlanego i odbył podróż studyjną po Europie Zachodniej, zaznajamiając się z problematyką budowy linii kolejowych. W latach 1838–1849 pracował przy ich budowie w rejonie Düsseldorfu i Kolonii, 1849–1852 przy budowie linii kolei do Bydgoszczy (Ostbahn), następnie – linii i budynków stacyjnych trasy Stargard Szczeciński – Koszalin – Kołobrzeg.<br/><br/> |
| + | Około roku 1860 zajął się projektowaniem nowoczesnych sieci kanalizacyjnych dla największych miast europejskich. W czerwcu 1863, na zlecenie Zarządu Miasta i Rady Miejskiej Gdańska, rozpoczął opracowywanie projektu systemu kanalizacyjnego dla miasta ([[WODOCIĄGI | wodociągi]]), wraz z polem irygacyjnym ([[SĄCZKI | Sączki]]) i planem osuszenia terenów [[DOLNE MIASTO | Dolnego Miasta]]. Założenia przedstawił w publikacji w Berlinie w 1865. Projekt zrealizowany w okresie 1869–1871, po modernizacjach funkcjonuje i obecnie. Na wzór systemu kanalizacyjnego w Gdańsku opracowano projekty dla Berlina, Frankfurtu nad Menem, Bazylei, Triestu, Wrocławia, Królewca i Wiednia.<br/><br/> | ||
| + | Od roku 1875 na emeryturze; 6 I 1885, z okazji 80. urodzin, Rada Miejska nadała mu [[HONOROWE OBYWATELSTWO MIASTA | honorowe obywatelstwo miasta]]. Dyplom, ozdobiony widokami Gdańska, wręczyła mu 10 lutego w Berlinie delegacja władz z nadburmistrzem [[WINTER LEOPOLD von | Leopoldem von Winterem]] i przewodniczącym Rady Miejskiej [[STEFFENS CARL OTTO | Carlem Ottonem Steffensem]] na czele. Jego wizerunek w medalionie ozdobił cokół [[FONTANNA WINTERA | fontanny Wintera]]. Jego imię nosi tramwaj Bombardier Flexity Classic NGT6-2GD nr 1007. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 16:32, 1 kwi 2021
EDUARD FRIEDRICH WIEBE (11 X 1804 Stalewo koło Malborka – 23 II 1892 Berlin), inżynier budownictwa, z rodziny menonitów. Studiował w Akademii Budowlanej w Berlinie, później na tamtejszym uniwersytecie fizykę i matematykę. W 1836 roku uzyskał uprawnienia inżyniera budowlanego i odbył podróż studyjną po Europie Zachodniej, zaznajamiając się z problematyką budowy linii kolejowych. W latach 1838–1849 pracował przy ich budowie w rejonie Düsseldorfu i Kolonii, 1849–1852 przy budowie linii kolei do Bydgoszczy (Ostbahn), następnie – linii i budynków stacyjnych trasy Stargard Szczeciński – Koszalin – Kołobrzeg.
Około roku 1860 zajął się projektowaniem nowoczesnych sieci kanalizacyjnych dla największych miast europejskich. W czerwcu 1863, na zlecenie Zarządu Miasta i Rady Miejskiej Gdańska, rozpoczął opracowywanie projektu systemu kanalizacyjnego dla miasta ( wodociągi), wraz z polem irygacyjnym ( Sączki) i planem osuszenia terenów Dolnego Miasta. Założenia przedstawił w publikacji w Berlinie w 1865. Projekt zrealizowany w okresie 1869–1871, po modernizacjach funkcjonuje i obecnie. Na wzór systemu kanalizacyjnego w Gdańsku opracowano projekty dla Berlina, Frankfurtu nad Menem, Bazylei, Triestu, Wrocławia, Królewca i Wiednia.
Od roku 1875 na emeryturze; 6 I 1885, z okazji 80. urodzin, Rada Miejska nadała mu honorowe obywatelstwo miasta. Dyplom, ozdobiony widokami Gdańska, wręczyła mu 10 lutego w Berlinie delegacja władz z nadburmistrzem Leopoldem von Winterem i przewodniczącym Rady Miejskiej Carlem Ottonem Steffensem na czele. Jego wizerunek w medalionie ozdobił cokół fontanny Wintera. Jego imię nosi tramwaj Bombardier Flexity Classic NGT6-2GD nr 1007.
