WIŁKOMIRSKI KAZIMIERZ, wiolonczelista, pedagog, patron gdańskiej ulicy
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:2_Kazimierz_Włkomirski.jpg|thumb|Kazimierz Wiłkomirski, 1986]] | [[File:2_Kazimierz_Włkomirski.jpg|thumb|Kazimierz Wiłkomirski, 1986]] | ||
| − | '''KAZIMIERZ WIŁKOMIRSKI''' (1 IX 1900 Moskwa – 7 III 1995 Warszawa), wiolonczelista, pedagog. Studiował w konserwatoriach w Moskwie i Warszawie, gdzie od 1927 roku był dyrygentem filharmonii, a od roku 1933 Teatru Wielkiego. W latach 1934–1939 dyrektor Polskiego Konserwatorium w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnym Mieście Gdańsku]]. Prezes i wiceprezes Polskiego Towarzystwa Muzycznego; animator polskiego życia muzycznego: organizował koncerty, odczyty, pomoc instruktażową dla amatorskich chórów, komponował (autor między innymi ''Pozdrowienia Gdańska'' i ''Kantaty gdańskiej'' do słów [[FLESZAROWA-MUSKAT STANISŁAWA | Stanisławy Fleszarowej-Muskat]]). W latach 1952–1955 kierownik artystyczny i dyrygent [[PAŃSTWOWA OPERA I FILHARMONIA BAŁTYCKA | Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej]], solista; profesor [[AKADEMIA MUZYCZNA IM. STANISŁAWA MONIUSZKI | Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Sopocie]] (prowadził klasę wiolonczeli). Jego uczniami byli między innymi [[JABŁOŃSKI HENRYK HUBERTUS | Henryk Jabłoński]] i [[SUCHECKI ROMAN | Roman Suchecki]]. Po wyjeździe z Trójmiasta pracował we Wrocławiu i Warszawie. W 1953 otrzymał Nagrodę Artystyczną Gdańska Miejskiej Rady Narodowej. Jego imię nosi obecnie ulica w [[MATARNIA | Matarni]]. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | '''KAZIMIERZ WIŁKOMIRSKI''' (1 IX 1900 Moskwa – 7 III 1995 Warszawa), wiolonczelista, pedagog, patron ulicy w Gdańsku. Studiował w konserwatoriach w Moskwie i Warszawie, gdzie od 1927 roku był dyrygentem filharmonii, a od roku 1933 Teatru Wielkiego. W latach 1934–1939 dyrektor Polskiego Konserwatorium w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnym Mieście Gdańsku]]. Prezes i wiceprezes Polskiego Towarzystwa Muzycznego; animator polskiego życia muzycznego: organizował koncerty, odczyty, pomoc instruktażową dla amatorskich chórów, komponował (autor między innymi ''Pozdrowienia Gdańska'' i ''Kantaty gdańskiej'' do słów [[FLESZAROWA-MUSKAT STANISŁAWA | Stanisławy Fleszarowej-Muskat]]).<br/><br/> |
| + | W latach 1952–1955 kierownik artystyczny i dyrygent [[PAŃSTWOWA OPERA I FILHARMONIA BAŁTYCKA | Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej]], solista; profesor [[AKADEMIA MUZYCZNA IM. STANISŁAWA MONIUSZKI | Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Sopocie]] (prowadził klasę wiolonczeli). Jego uczniami byli między innymi [[JABŁOŃSKI HENRYK HUBERTUS | Henryk Jabłoński]] i [[SUCHECKI ROMAN | Roman Suchecki]].<br/><br/> | ||
| + | Po wyjeździe z Trójmiasta pracował we Wrocławiu i Warszawie. W 1953 otrzymał Nagrodę Artystyczną Gdańska Miejskiej Rady Narodowej. Jego imię nosi obecnie ulica w [[MATARNIA | Matarni]]. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 11:50, 3 kwi 2021
KAZIMIERZ WIŁKOMIRSKI (1 IX 1900 Moskwa – 7 III 1995 Warszawa), wiolonczelista, pedagog, patron ulicy w Gdańsku. Studiował w konserwatoriach w Moskwie i Warszawie, gdzie od 1927 roku był dyrygentem filharmonii, a od roku 1933 Teatru Wielkiego. W latach 1934–1939 dyrektor Polskiego Konserwatorium w II Wolnym Mieście Gdańsku. Prezes i wiceprezes Polskiego Towarzystwa Muzycznego; animator polskiego życia muzycznego: organizował koncerty, odczyty, pomoc instruktażową dla amatorskich chórów, komponował (autor między innymi Pozdrowienia Gdańska i Kantaty gdańskiej do słów Stanisławy Fleszarowej-Muskat).
W latach 1952–1955 kierownik artystyczny i dyrygent Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej, solista; profesor Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Sopocie (prowadził klasę wiolonczeli). Jego uczniami byli między innymi Henryk Jabłoński i Roman Suchecki.
Po wyjeździe z Trójmiasta pracował we Wrocławiu i Warszawie. W 1953 otrzymał Nagrodę Artystyczną Gdańska Miejskiej Rady Narodowej. Jego imię nosi obecnie ulica w Matarni.
