WESSEL-STORP-HAUS, zakład leczniczo-rehabilitacyjny
| < Poprzednie | Następne > |
WESSEL-STORP-HAUS. Zakład leczniczo-rehabilitacyjny dla kalekich dzieci, założony i prowadzony przez powstałe 26 III 1908 roku Zachodniopruskie Towarzystwo Opieki nad Inwalidami (Heilanstalt Westpreußischer Krüppelfürsorgeverein e.V.). Nazwa zakładu pochodzi od nazwisk działaczy towarzystwa i inicjatorów budowy specjalistycznego ośrodka: Maxa Wessela, byłego prezydenta gdańskiej policji (1892–1919), i lekarza doktora Johannesa Storpa (1862–1925), ordynatora oddziału chirurgicznego szpitala diakonis ewangelickich w Gdańsku.
W latach 1908–1926 opieką rehabilitacyjną towarzystwa objęto 574 dzieci. Decyzja o budowie zakładu zapadła 19 IX 1923 roku, po zebraniu części funduszy rozpoczęto w roku 1924 prace nad projektowaniem i budową nowego zakładu przy Weinbergstraße 51 (ul. Zakopiańska). Dojazd do niego prowadził również przez bramę kamienicy przy Karthäuserstraße 63 (ul. Kartuska). Budowę i późniejszą działalność wspierał finansowo Senat II Wolnego Miasta Gdańska. Koszt prac budowlanych i wyposażenia wyniósł 140 tysięcy guldenów, w większości zebranych poprzez kolekty i donacje składane na ten cel przez osoby prywatne, w tym przez prezydenta senatu Heinricha Sahma.
Zakład, otwarty 1 V 1927 roku, miał około 60 miejsc, głównie dla dzieci z urazami narządów ruchu. Oprócz lekarzy opiekę zapewniały siostry diakonisy. Pierwszym lekarzem zakładu był doktor Alfred Schulz, około roku 1938 zastąpił go ortopeda doktor Karl Göritz. W roku 1927 przeniesiono tam małych pacjentów z ośrodka opieki nad kalekami (Krüppelfürsorge-Station), działającego od roku 1912 przy Sandgrube 41 (ul. Rogaczewskiego; 15 miejsc). W latach 1927–1944 kierowano do niego dzieci z terenu całego II Wolnego Miasta Gdańska. W roku 1942 funkcjonował jako klinika ortopedyczna i oddział Szpitala Miejskiego we Wrzeszczu, kierowany przez doktora Gustava Fröhnela. Część wydzielono dla rannych żołnierzy frontowych. Zakładem kierował zarząd towarzystwa pod przewodnictwem Maxa Wessela, po jego śmierci (1929) zaś emerytowanego prawnika, doktora Felixa Mayer-Falka. Po marcu 1945 roku miejski Szpital Dziecięcy.
