UPHAGEN WILHELM HEINRICH, kupiec, armator
| (Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Kaplica_Uphagenów_w_kościele_św._Piotra_i_Pawła.jpg |thumb| Kaplica Uphagenów w [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościele św. Piotra i Pawła]], stan z 2021]] | [[File: Kaplica_Uphagenów_w_kościele_św._Piotra_i_Pawła.jpg |thumb| Kaplica Uphagenów w [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościele św. Piotra i Pawła]], stan z 2021]] | ||
[[File:Herb_Uphagenów.JPG|thumb|Herb Uphagenów]] | [[File:Herb_Uphagenów.JPG|thumb|Herb Uphagenów]] | ||
| − | '''WILHELM HEINRICH UPHAGEN''' (1666 – 5 IV 1705), kupiec, armator. Syn [[UPHAGEN JOHANN (Hans), złotnik, kupiec | Johanna (Hansa) Uphagena]]. Początkowo kupiec handlujący winem | + | '''WILHELM HEINRICH UPHAGEN''' (1666 – 5 IV 1705), kupiec, armator. Syn [[UPHAGEN JOHANN (Hans), złotnik, kupiec | Johanna (Hansa) Uphagena]]. Od 3 IX 1668 posiadał kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]] (jako tzw. Bürger-Kind, dziecko gdańskich obywateli). Początkowo kupiec handlujący winem. Od 1698 przełożony [[SZPITAL ŚW. ELŻBIETY | szpitali św. Elżbiety]] i [[SZPITAL ŚW. DUCHA | św. Ducha]]. Również od 1698 właściciel ojcowskiego dworu w [[PIECKI| Pieckach]] i położonej tu, wynajmowanej karczmy. Następnie udziałowiec w spółkach okrętowych (w latach 1691–1700 miał udziały w czterech statkach) i samodzielny armator, zaliczany do grona najpoważniejszych w Gdańsku.<br/><br/> |
| − | Jego statki (lub z jego towarami) docierały głównie do Hiszpanii i Portugalii (eksport: drewno, maszty okrętowe, wańczos, zboże, len, import: sól, wino, ocet, cukier, limony). | + | Jego statki (lub z jego towarami) docierały głównie do Hiszpanii i Portugalii (eksport: drewno, maszty okrętowe, wańczos, zboże, len, import: sól, wino, ocet, cukier, limony). 1 XII 1690 należąca do niego „Der Nordstern” zatonęła na wysokości Mierzei Wiślanej, w 1691 dysponował statkami „St. Johan” (pojemność 50 łasztów) i świeżo nabytą „Jungfrau Anna” (dwukrotnie – w 1693 i 1694 – będącą z ładunkiem ofiarą napadów kaprów holenderskich i francuskich), w 1691 także statkiem „Die gekröhnte Liebe von Dantzig” (zatonął 30 I 1697 w czasie wyprawy do Portugalii), od 1693 największym swoim statkiem (pojemność 300 łasztów) „Die Königin von Polen” (w 1697 uprowadzonym z gdańskiej redy do Kopenhagi, zwrócony, w 1705 uprowadzony do San Sebastian tym razem przez kaprów hiszpańskich). Ogółem stan jego floty w szczytowym okresie działalności w okresie 1693–1696 szacuje się na 550 łasztów, później zaprzestał inwestowania w statki.<br/><br/> |
| − | Od | + | Od ślubu zawartego 12 X 1688 w [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościele św. Piotra i Pawła]] żonaty był z Anną (1670 – 10 VI 1737), córką kupca Johanna Brandlichta (1640–1688). Jako wdowa Anna kontynuowała działalność mężowską, m.in. w końcu w 1710 poniosła duże straty w towarze (żyto, groch), wiezionym do Amsterdamu na statku „Regina”,zarekwirowanym przez Duńczyków. <br/><br/> |
| + | Ojciec 1/ Johanna Jacoba (chrzest 29 XII 1690 – pochowany 10 VI 1761), od 16 II 1722 posiadającego kupieckie obywatelstwo Gdańska (jako tzw. Bürger-Kind, dziecko gdańskich obywateli); 2/ Heinricha Wilhelma (chrzest 6 X 1692 – pochowany 17 VI 1762), od 14 II 1719 posiadającego kupieckie obywatelstwo Gdańska (na zasadzie jak wyżej), 3/ Benjamina (21 VIII 1692 – 22 III 1717); 4/ Carla (1 III 1699 Gdańsk – 25 III 1746 Gdańsk), od 16 XI 1723 posiadacza kupieckiego obywatelstwa gdańskiego (na zasadzie jak wyżej), od 1746 ławnika i 5/ [[UPHAGEN PETER, kupiec, armator, rajca | Petera Uphagena]]. <br/><br/> | ||
| + | Pochowany z żoną pod płytą z herbem rodziny Uphagenów w kościele św. Piotra i Pawła. {{author: EBSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 16:07, 31 mar 2024
WILHELM HEINRICH UPHAGEN (1666 – 5 IV 1705), kupiec, armator. Syn Johanna (Hansa) Uphagena. Od 3 IX 1668 posiadał kupieckie obywatelstwo Gdańska (jako tzw. Bürger-Kind, dziecko gdańskich obywateli). Początkowo kupiec handlujący winem. Od 1698 przełożony szpitali św. Elżbiety i św. Ducha. Również od 1698 właściciel ojcowskiego dworu w Pieckach i położonej tu, wynajmowanej karczmy. Następnie udziałowiec w spółkach okrętowych (w latach 1691–1700 miał udziały w czterech statkach) i samodzielny armator, zaliczany do grona najpoważniejszych w Gdańsku.
Jego statki (lub z jego towarami) docierały głównie do Hiszpanii i Portugalii (eksport: drewno, maszty okrętowe, wańczos, zboże, len, import: sól, wino, ocet, cukier, limony). 1 XII 1690 należąca do niego „Der Nordstern” zatonęła na wysokości Mierzei Wiślanej, w 1691 dysponował statkami „St. Johan” (pojemność 50 łasztów) i świeżo nabytą „Jungfrau Anna” (dwukrotnie – w 1693 i 1694 – będącą z ładunkiem ofiarą napadów kaprów holenderskich i francuskich), w 1691 także statkiem „Die gekröhnte Liebe von Dantzig” (zatonął 30 I 1697 w czasie wyprawy do Portugalii), od 1693 największym swoim statkiem (pojemność 300 łasztów) „Die Königin von Polen” (w 1697 uprowadzonym z gdańskiej redy do Kopenhagi, zwrócony, w 1705 uprowadzony do San Sebastian tym razem przez kaprów hiszpańskich). Ogółem stan jego floty w szczytowym okresie działalności w okresie 1693–1696 szacuje się na 550 łasztów, później zaprzestał inwestowania w statki.
Od ślubu zawartego 12 X 1688 w kościele św. Piotra i Pawła żonaty był z Anną (1670 – 10 VI 1737), córką kupca Johanna Brandlichta (1640–1688). Jako wdowa Anna kontynuowała działalność mężowską, m.in. w końcu w 1710 poniosła duże straty w towarze (żyto, groch), wiezionym do Amsterdamu na statku „Regina”,zarekwirowanym przez Duńczyków.
Ojciec 1/ Johanna Jacoba (chrzest 29 XII 1690 – pochowany 10 VI 1761), od 16 II 1722 posiadającego kupieckie obywatelstwo Gdańska (jako tzw. Bürger-Kind, dziecko gdańskich obywateli); 2/ Heinricha Wilhelma (chrzest 6 X 1692 – pochowany 17 VI 1762), od 14 II 1719 posiadającego kupieckie obywatelstwo Gdańska (na zasadzie jak wyżej), 3/ Benjamina (21 VIII 1692 – 22 III 1717); 4/ Carla (1 III 1699 Gdańsk – 25 III 1746 Gdańsk), od 16 XI 1723 posiadacza kupieckiego obywatelstwa gdańskiego (na zasadzie jak wyżej), od 1746 ławnika i 5/ Petera Uphagena.
Pochowany z żoną pod płytą z herbem rodziny Uphagenów w kościele św. Piotra i Pawła.
