TEATR TIVOLI
| Linia 2: | Linia 2: | ||
'''TEATR TIVOLI''' (właściwie Tivoli-Theater), letni teatr rozrywkowy. Otwarty 15 VI 1849 w drewnianym pawilonie na terenie kompleksu restauracyjno-kawiarnianego Carla Gottlieba Schrödera (1782 – 1 V 1850 Gdańsk) przy Am Olivaer Tor 8 (ul. Gdyńskich Kosynierów). Lokal, prowadzony przez Schrödera od 1819 roku, znany był z koncertów orkiestr kameralnych i solistów. Działalność koncertową kontynuowano także po otwarciu letniego teatru, powodzeniem cieszyły się występy orkiestry odwołującej się do wiedeńskich wzorów Johanna Straussa. <br/><br/> | '''TEATR TIVOLI''' (właściwie Tivoli-Theater), letni teatr rozrywkowy. Otwarty 15 VI 1849 w drewnianym pawilonie na terenie kompleksu restauracyjno-kawiarnianego Carla Gottlieba Schrödera (1782 – 1 V 1850 Gdańsk) przy Am Olivaer Tor 8 (ul. Gdyńskich Kosynierów). Lokal, prowadzony przez Schrödera od 1819 roku, znany był z koncertów orkiestr kameralnych i solistów. Działalność koncertową kontynuowano także po otwarciu letniego teatru, powodzeniem cieszyły się występy orkiestry odwołującej się do wiedeńskich wzorów Johanna Straussa. <br/><br/> | ||
W teatrze grywano lekkie, popularne jedno- lub kilkuaktowe komedie i wodewile, między innymi już 5 VII 1849 wystawiano komedię Carla Bluma ''Ich bleibe ledig''. Gwiazdą sezonu był Theodor Everhardt L’Arronge, dawny aktor [[TEATR MIEJSKI | Teatru Miejskiego]] (1839–1845) i późniejszy jego dyrektor (1855–1858), wówczas aktor teatru w Berlinie. Sezon teatralny zamknięto w końcu września 1849. Tygodniowo wystawiano jedno lub dwa premierowe przedstawienia. <br/><br/> | W teatrze grywano lekkie, popularne jedno- lub kilkuaktowe komedie i wodewile, między innymi już 5 VII 1849 wystawiano komedię Carla Bluma ''Ich bleibe ledig''. Gwiazdą sezonu był Theodor Everhardt L’Arronge, dawny aktor [[TEATR MIEJSKI | Teatru Miejskiego]] (1839–1845) i późniejszy jego dyrektor (1855–1858), wówczas aktor teatru w Berlinie. Sezon teatralny zamknięto w końcu września 1849. Tygodniowo wystawiano jedno lub dwa premierowe przedstawienia. <br/><br/> | ||
| − | W 1850 roku, po śmierci Carla G. Schrödera, zarządzanie lokalem przejęły wdowa A.E. Schröder oraz siostry zmarłego, Anna i Johanna Schröder, kontynuujące działalność koncertową i teatralną. Prowadzenie teatru zlecono zawodowemu impresariowi Theodorowi Kopce, który sezon 1850 otworzył 16 maja czteroaktową komedią Rodericha Benedixa. Podobnie było rok później, kiedy to funkcję impresaria przejął restaurator z [[BISKUPIA GÓRKA | Biskupiej Górki]] i sufler teatralny Alexander Scheerer. W maju i czerwcu 1851 | + | W 1850 roku, po śmierci Carla G. Schrödera, zarządzanie lokalem przejęły wdowa A.E. Schröder oraz siostry zmarłego, Anna i Johanna Schröder, kontynuujące działalność koncertową i teatralną. Prowadzenie teatru zlecono zawodowemu impresariowi Theodorowi Kopce, który sezon 1850 otworzył 16 maja czteroaktową komedią Rodericha Benedixa. Podobnie było rok później, kiedy to funkcję impresaria przejął restaurator z Bischofsberg 4 ([[BISKUPIA GÓRKA | Biskupiej Górki]]) i sufler teatralny Alexander Scheerer. W maju i czerwcu 1851 występowali tu gościnnie aktorzy teatru drezdeńskiego. W sezonie 1852 działalność teatralną zawieszono, wznowiono ją 1 VII 1853 jednym przedstawieniem. Zapewne z powodów finansowych dalszą działalność jednak zarzucono. <br/><br/> |
W latach 1853–1855 w salach teatru odbywały się niektóre letnie koncerty oraz występy trup objazdowych (na przykład 5 i 12 VIII 1855 grupy akrobatyczno-mimicznej z Wiednia). 3 X 1855 właścicielki restauracji i teatru ogłosiły w prasie chęć ich sprzedaży, jednak nabywców nie znalazły i teatr zakończył działalność. Restaurację prowadził dalej syn Carla G. Schrödera, Eduard. Po jego śmierci w 1873 roku lokal sprzedano właścicielowi hotelu Stern i restauracji przy Targu Siennym 4, Carlowi Ludwigowi Reddigowi (1817–1875). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | W latach 1853–1855 w salach teatru odbywały się niektóre letnie koncerty oraz występy trup objazdowych (na przykład 5 i 12 VIII 1855 grupy akrobatyczno-mimicznej z Wiednia). 3 X 1855 właścicielki restauracji i teatru ogłosiły w prasie chęć ich sprzedaży, jednak nabywców nie znalazły i teatr zakończył działalność. Restaurację prowadził dalej syn Carla G. Schrödera, Eduard. Po jego śmierci w 1873 roku lokal sprzedano właścicielowi hotelu Stern i restauracji przy Targu Siennym 4, Carlowi Ludwigowi Reddigowi (1817–1875). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | ||
Aktualna wersja na dzień 09:44, 24 cze 2022
TEATR TIVOLI (właściwie Tivoli-Theater), letni teatr rozrywkowy. Otwarty 15 VI 1849 w drewnianym pawilonie na terenie kompleksu restauracyjno-kawiarnianego Carla Gottlieba Schrödera (1782 – 1 V 1850 Gdańsk) przy Am Olivaer Tor 8 (ul. Gdyńskich Kosynierów). Lokal, prowadzony przez Schrödera od 1819 roku, znany był z koncertów orkiestr kameralnych i solistów. Działalność koncertową kontynuowano także po otwarciu letniego teatru, powodzeniem cieszyły się występy orkiestry odwołującej się do wiedeńskich wzorów Johanna Straussa.
W teatrze grywano lekkie, popularne jedno- lub kilkuaktowe komedie i wodewile, między innymi już 5 VII 1849 wystawiano komedię Carla Bluma Ich bleibe ledig. Gwiazdą sezonu był Theodor Everhardt L’Arronge, dawny aktor Teatru Miejskiego (1839–1845) i późniejszy jego dyrektor (1855–1858), wówczas aktor teatru w Berlinie. Sezon teatralny zamknięto w końcu września 1849. Tygodniowo wystawiano jedno lub dwa premierowe przedstawienia.
W 1850 roku, po śmierci Carla G. Schrödera, zarządzanie lokalem przejęły wdowa A.E. Schröder oraz siostry zmarłego, Anna i Johanna Schröder, kontynuujące działalność koncertową i teatralną. Prowadzenie teatru zlecono zawodowemu impresariowi Theodorowi Kopce, który sezon 1850 otworzył 16 maja czteroaktową komedią Rodericha Benedixa. Podobnie było rok później, kiedy to funkcję impresaria przejął restaurator z Bischofsberg 4 ( Biskupiej Górki) i sufler teatralny Alexander Scheerer. W maju i czerwcu 1851 występowali tu gościnnie aktorzy teatru drezdeńskiego. W sezonie 1852 działalność teatralną zawieszono, wznowiono ją 1 VII 1853 jednym przedstawieniem. Zapewne z powodów finansowych dalszą działalność jednak zarzucono.
W latach 1853–1855 w salach teatru odbywały się niektóre letnie koncerty oraz występy trup objazdowych (na przykład 5 i 12 VIII 1855 grupy akrobatyczno-mimicznej z Wiednia). 3 X 1855 właścicielki restauracji i teatru ogłosiły w prasie chęć ich sprzedaży, jednak nabywców nie znalazły i teatr zakończył działalność. Restaurację prowadził dalej syn Carla G. Schrödera, Eduard. Po jego śmierci w 1873 roku lokal sprzedano właścicielowi hotelu Stern i restauracji przy Targu Siennym 4, Carlowi Ludwigowi Reddigowi (1817–1875).
