SOŚNICKI KAZIMIERZ, profesor Uniwersytetu Gdańskiego, patron ulicy
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''KAZIMIERZ SOŚNICKI''' (11 I 1883 Lwów – 11 VI 1976 Gdańsk), pedagog, profesor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG), patron gdańskiej ulicy. Syn stolarza. Absolwent gimnazjum we Lwowie. W latach 1902–1906 studiował filozofię, fizykę i matematykę na uniwersytecie we Lwowie, po studiach nauczyciel w Borszczowie (koło Tarnopola, obecnie Ukraina) i w Instytucie Wyższym Naukowo-Wychowawczym w Sanoku, od 1910 doktor. W 1911 uzupełniał wiedzę na studiach pedagogicznych w Paryżu, podróże edukacyjne do Francji, Szwajcarii i Niemiec odbywał także w 1912, 1930 i 1935. W latach 1911–1918 dyrektor gimnazjum we Lwowie, w | + | '''KAZIMIERZ SOŚNICKI''' (11 I 1883 Lwów – 11 VI 1976 Gdańsk), pedagog, profesor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG), patron gdańskiej ulicy. Syn stolarza. Absolwent gimnazjum we Lwowie. W latach 1902–1906 studiował filozofię, fizykę i matematykę na uniwersytecie we Lwowie, po studiach nauczyciel w Borszczowie (koło Tarnopola, obecnie Ukraina) i w Instytucie Wyższym Naukowo-Wychowawczym w Sanoku, od 1910 doktor. W 1911 uzupełniał wiedzę na studiach pedagogicznych w Paryżu, podróże edukacyjne do Francji, Szwajcarii i Niemiec odbywał także w 1912, 1930 i 1935. W latach 1911–1918 dyrektor gimnazjum we Lwowie, w 1920–1929 naczelnik Wydziału w Kuratorium Okręgu Lwowskiego.<br/><br/> |
| − | Od 1929 wykładał pedagogikę na uniwersytecie lwowskim i w Wyższej Szkole Handlu Zagranicznego we Lwowie, od 1933 doktor habilitowany. Podczas II wojny światowej pracował jako nauczyciel matematyki i fizyki | + | Od 1929 wykładał pedagogikę na uniwersytecie lwowskim i w Wyższej Szkole Handlu Zagranicznego we Lwowie, od 1933 doktor habilitowany. Podczas II wojny światowej pracował jako nauczyciel matematyki i fizyki w lwowskim technikum i w Polskiej Szkole Chemicznej. Od 1945 na uniwersytecie w Toruniu, kierownik Katedry Pedagogiki, od 1946 profesor zwyczajny. |
Po przejściu na emeryturę w 1960 zamieszkał w Gdańsku, pracował w [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkole Pedagogicznej]] i od 1970 na UG. Zajmował się problemami wychowania (stworzył ogólną teorię wychowania państw.), pedagogiki i dydaktyki, opublikował między innymi: ''Podstawy wychowania państwowego'' (1933, rozprawa habilitacyjna), ''Pedagogika ogólna'' (1946), ''Dydaktyka ogólna'' (1949), ''Rozwój pedagogiki zachodniej na przełomie XIX i XX w.'' (1967), ''Teoria środków wychowania'' (1973).<br/><br/> | Po przejściu na emeryturę w 1960 zamieszkał w Gdańsku, pracował w [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkole Pedagogicznej]] i od 1970 na UG. Zajmował się problemami wychowania (stworzył ogólną teorię wychowania państw.), pedagogiki i dydaktyki, opublikował między innymi: ''Podstawy wychowania państwowego'' (1933, rozprawa habilitacyjna), ''Pedagogika ogólna'' (1946), ''Dydaktyka ogólna'' (1949), ''Rozwój pedagogiki zachodniej na przełomie XIX i XX w.'' (1967), ''Teoria środków wychowania'' (1973).<br/><br/> | ||
Był doktorem honoris causa WSP w Krakowie (1976), odznaczony został między innymi Złotym Krzyż Zasługi, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Zmarł w [[SZPITAL STUDENCKI | szpitalu akademickim]], pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. Od 14 VII 1978 jego imię nosi ulica w Gdańsku-[[SIÓDMY DWÓR | Siódmym (VII) Dworze]]. {{author: EK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Był doktorem honoris causa WSP w Krakowie (1976), odznaczony został między innymi Złotym Krzyż Zasługi, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Zmarł w [[SZPITAL STUDENCKI | szpitalu akademickim]], pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. Od 14 VII 1978 jego imię nosi ulica w Gdańsku-[[SIÓDMY DWÓR | Siódmym (VII) Dworze]]. {{author: EK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 11:27, 7 lis 2021
KAZIMIERZ SOŚNICKI (11 I 1883 Lwów – 11 VI 1976 Gdańsk), pedagog, profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG), patron gdańskiej ulicy. Syn stolarza. Absolwent gimnazjum we Lwowie. W latach 1902–1906 studiował filozofię, fizykę i matematykę na uniwersytecie we Lwowie, po studiach nauczyciel w Borszczowie (koło Tarnopola, obecnie Ukraina) i w Instytucie Wyższym Naukowo-Wychowawczym w Sanoku, od 1910 doktor. W 1911 uzupełniał wiedzę na studiach pedagogicznych w Paryżu, podróże edukacyjne do Francji, Szwajcarii i Niemiec odbywał także w 1912, 1930 i 1935. W latach 1911–1918 dyrektor gimnazjum we Lwowie, w 1920–1929 naczelnik Wydziału w Kuratorium Okręgu Lwowskiego.
Od 1929 wykładał pedagogikę na uniwersytecie lwowskim i w Wyższej Szkole Handlu Zagranicznego we Lwowie, od 1933 doktor habilitowany. Podczas II wojny światowej pracował jako nauczyciel matematyki i fizyki w lwowskim technikum i w Polskiej Szkole Chemicznej. Od 1945 na uniwersytecie w Toruniu, kierownik Katedry Pedagogiki, od 1946 profesor zwyczajny.
Po przejściu na emeryturę w 1960 zamieszkał w Gdańsku, pracował w Wyższej Szkole Pedagogicznej i od 1970 na UG. Zajmował się problemami wychowania (stworzył ogólną teorię wychowania państw.), pedagogiki i dydaktyki, opublikował między innymi: Podstawy wychowania państwowego (1933, rozprawa habilitacyjna), Pedagogika ogólna (1946), Dydaktyka ogólna (1949), Rozwój pedagogiki zachodniej na przełomie XIX i XX w. (1967), Teoria środków wychowania (1973).
Był doktorem honoris causa WSP w Krakowie (1976), odznaczony został między innymi Złotym Krzyż Zasługi, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Zmarł w szpitalu akademickim, pochowany na cmentarzu Srebrzysko. Od 14 VII 1978 jego imię nosi ulica w Gdańsku- Siódmym (VII) Dworze.
