SCHULZE FRIEDRICH WILHELM OTTO, rektor Technische Hochschule Danzig
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''FRIEDRICH WILHELM OTTO SCHULZE''' (13 VIII 1868 Wriezen, Brandenburgia – 7 VI 1941 Gdańsk-Wrzeszcz) | + | '''FRIEDRICH WILHELM OTTO SCHULZE''' (13 VIII 1868 Wriezen, Brandenburgia (Wrzecień nad Odrą) – 7 VI 1941 Gdańsk-Wrzeszcz), specjalista budownictwa wodnego i portowego, profesor [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]] (THD). Do 1891 studiował inżynierię budowlaną w Technische Hochschule w Berlinie, był członkiem Wolnej Korporacji Ottonia Berlin (1887) i Korporacji Hevellia Berlin (1889). Po studiach pracował w pruskiej administracji urządzeń wodnych; w 1896 rządowy mistrz budowlany (Regierungsbaumeister; asesor w administracji budownictwa publicznego), w tym samym roku laureat Nagrody Schinkla. W 1902 pracował w Ministerstwie Robót Publicznych w Berlinie, od 1904 inspektor konstrukcji wodnych. <br/><br/> |
| + | Od 1904 w Gdańsku profesor zwyczajny THD, od 1 VII 1919 do 30 VI 1923 rektor tej uczelni. W latach 1908–1912 i 1915–1919 członek [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]]. Od 1917 tajny radca rządowy (Geheimer Regierungsrat). Członek Deutschnationale Volkspartei (DNVP; Niemiecka Narodowa Partia Ludowa), najsilniejszej frakcji w wyborach do [[ZGROMADZENIE KONSTYTUCYJNE II WOLNEGO MIASTA GDAŃSKA | Zgromadzenia Konstytucyjnego II Wolnego Miasta Gdańska]] (Konstytuanty) II WMG w Gdańsku w 1920, w latach 1924–1925 senator bez teki I kadencji [[SENAT II WOLNEGO MIASTA GDAŃSKA 1920–1939 | Senatu II WMG]]. <br/><br/> | ||
| + | W 1921 założyciel Gesellschaft der Freunde der TH Danzig (Towarzystwo Przyjaciół THD). W 1924 jako przewodniczący VaB Danzig (Vereinigung Alter Burschenschafter; Zrzeszenie Starych Korporacji [Studenckich]) zorganizował w Gdańsku Dzień Korporanta (Burschentag) DB (Deutsche Burschenschaft, Niemiecki Związek Korporacji) i został odznaczony honorową wstęgą korporacji Markomannia Danzig. W 1924 doktor honoris causa Technische Hochschule w Berlinie, od 1933 członek Komitetu Technicznego ds. Inżynierii Lądowej (Fachausschuß für Bauingenieurwesen). 11 XI 1933 wraz z ponad 900 uczonymi podpisał deklarację wierności niemieckich profesorów Adolfowi Hitlerowi (''Bekenntnis der deutschen Professoren zu Adolf Hitler'').<br/><br/> | ||
| + | Od 1937 na emeryturze. Mieszkał we Wrzeszczu, początkowo przy Heiligenbrunnerweg 22a (ul. Do Studzienki), w 1907, 1911, 1912 i 1918 przy Steffensweg 19 (ul. Batorego), w 1921 i 1928 przy Jäschkentaler Weg 26A (ul. Jaśkowa Dolina), w 1935 przy Am Johannisberg 6 (ul. Sobótki). <br/><br/> | ||
| + | Od 8 I 1898 żonaty z Emilią Käthe Mathildą Huch (zm. po 1941). W 1904 był ojcem Juliusa Joachima (ur. 31 X 1898) i Emilii Augusty Liselotty (ur. 25 III 1900). W 1941 nekrolog obok żony podpisała zamężna córka Lieselotta Bohny. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | ''Beiträge und Dokumente zur Geschichte der Technischen Hochschule Danzig 1904–1945'', Hannover 1979, s. 161.<br/> | ||
| + | ''Burschenschafter-Stammrolle. Verzeichnis der Mitglieder der Deutschen Burschenschaft nach dem Stande vom Sommer-Semester 1934'', Berlin 1934, s. 455.<br/> | ||
| + | Ziehm Ernst, ''Aus meiner politischen Arbeit in Danzig 1914–1939 (Autobiografie)'', Marburg 1956, s. 57–62. | ||
Aktualna wersja na dzień 12:57, 27 gru 2023
FRIEDRICH WILHELM OTTO SCHULZE (13 VIII 1868 Wriezen, Brandenburgia (Wrzecień nad Odrą) – 7 VI 1941 Gdańsk-Wrzeszcz), specjalista budownictwa wodnego i portowego, profesor Technische Hochschule Danzig (THD). Do 1891 studiował inżynierię budowlaną w Technische Hochschule w Berlinie, był członkiem Wolnej Korporacji Ottonia Berlin (1887) i Korporacji Hevellia Berlin (1889). Po studiach pracował w pruskiej administracji urządzeń wodnych; w 1896 rządowy mistrz budowlany (Regierungsbaumeister; asesor w administracji budownictwa publicznego), w tym samym roku laureat Nagrody Schinkla. W 1902 pracował w Ministerstwie Robót Publicznych w Berlinie, od 1904 inspektor konstrukcji wodnych.
Od 1904 w Gdańsku profesor zwyczajny THD, od 1 VII 1919 do 30 VI 1923 rektor tej uczelni. W latach 1908–1912 i 1915–1919 członek Rady Miejskiej. Od 1917 tajny radca rządowy (Geheimer Regierungsrat). Członek Deutschnationale Volkspartei (DNVP; Niemiecka Narodowa Partia Ludowa), najsilniejszej frakcji w wyborach do Zgromadzenia Konstytucyjnego II Wolnego Miasta Gdańska (Konstytuanty) II WMG w Gdańsku w 1920, w latach 1924–1925 senator bez teki I kadencji Senatu II WMG.
W 1921 założyciel Gesellschaft der Freunde der TH Danzig (Towarzystwo Przyjaciół THD). W 1924 jako przewodniczący VaB Danzig (Vereinigung Alter Burschenschafter; Zrzeszenie Starych Korporacji [Studenckich]) zorganizował w Gdańsku Dzień Korporanta (Burschentag) DB (Deutsche Burschenschaft, Niemiecki Związek Korporacji) i został odznaczony honorową wstęgą korporacji Markomannia Danzig. W 1924 doktor honoris causa Technische Hochschule w Berlinie, od 1933 członek Komitetu Technicznego ds. Inżynierii Lądowej (Fachausschuß für Bauingenieurwesen). 11 XI 1933 wraz z ponad 900 uczonymi podpisał deklarację wierności niemieckich profesorów Adolfowi Hitlerowi (Bekenntnis der deutschen Professoren zu Adolf Hitler).
Od 1937 na emeryturze. Mieszkał we Wrzeszczu, początkowo przy Heiligenbrunnerweg 22a (ul. Do Studzienki), w 1907, 1911, 1912 i 1918 przy Steffensweg 19 (ul. Batorego), w 1921 i 1928 przy Jäschkentaler Weg 26A (ul. Jaśkowa Dolina), w 1935 przy Am Johannisberg 6 (ul. Sobótki).
Od 8 I 1898 żonaty z Emilią Käthe Mathildą Huch (zm. po 1941). W 1904 był ojcem Juliusa Joachima (ur. 31 X 1898) i Emilii Augusty Liselotty (ur. 25 III 1900). W 1941 nekrolog obok żony podpisała zamężna córka Lieselotta Bohny.
Bibliografia:
Beiträge und Dokumente zur Geschichte der Technischen Hochschule Danzig 1904–1945, Hannover 1979, s. 161.
Burschenschafter-Stammrolle. Verzeichnis der Mitglieder der Deutschen Burschenschaft nach dem Stande vom Sommer-Semester 1934, Berlin 1934, s. 455.
Ziehm Ernst, Aus meiner politischen Arbeit in Danzig 1914–1939 (Autobiografie), Marburg 1956, s. 57–62.
