ROSENBERG ALBRECHT, syndyk, rajca
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Albrecht_Rosenberg.jpg|thumb|Exlibris Biblioteki Rosenbergów z herbem rodzinnym]] | [[File:Albrecht_Rosenberg.jpg|thumb|Exlibris Biblioteki Rosenbergów z herbem rodzinnym]] | ||
| − | '''ALBRECHT ROSENBERG''' (1 XI 1675 Gdańsk – 7 X 1749 Gdańsk), [[SYNDYK MIEJSKI | syndyk]], [[RADA MIEJSKA | rajca]]. Syn ławnika (1682) Georga (16 VI 1643 Gdańsk – 31 VIII 1684) i Adelgundy, córki Christopha Schumanna. Kształcił się w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]], następnie wyjechał do Europy Zachodniej, między innymi w 1693 przebywał we Franeker (Fryzja, Holandia). Po powrocie do Gdańska w 1700 sekretarz [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]], w 1703 podsyndyk, w 1709 syndyk, od 1718 rajca, wbrew obowiązującym przepisom łączył dwie ostatnie funkcje. W 1721 został [[SĘDZIA | sędzią]], objął stanowisko [[KAMLARIA | kamlarza]] i protobibliotekarza. W 1734, po klęsce króla Stanisława Leszczyńskiego ([[OBLĘŻENIE GDAŃSKA W 1734 ROKU | oblężenie Gdańska w 1734]]), wszedł w skład delegacji, która złożyła w imieniu Gdańska hołd konkurentowi Leszczyńskiego, królowi polskiemu Augustowi III. <br/><br/> | + | '''ALBRECHT ROSENBERG''' (1 XI 1675 Gdańsk – 7 X 1749 Gdańsk), [[SYNDYK MIEJSKI | syndyk]], [[RADA MIEJSKA | rajca]]. Syn ławnika (1682) Georga (16 VI 1643 Gdańsk – 31 VIII 1684) i Adelgundy, córki Christopha Schumanna. Kształcił się w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]], następnie wyjechał do Europy Zachodniej, między innymi w 1693 przebywał we Franeker (Fryzja, Holandia). Po powrocie do Gdańska w 1700 sekretarz [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]], w 1703 podsyndyk, w 1709 syndyk, od 1718 rajca, wbrew obowiązującym przepisom łączył dwie ostatnie funkcje. W 1721 został [[SĘDZIA | sędzią]], objął stanowisko [[KAMLARIA | kamlarza]] i [[BIBLIOTEKA RADY MIEJSKIEJ GDAŃSKA | protobibliotekarza]] . W 1734, po klęsce króla Stanisława Leszczyńskiego ([[OBLĘŻENIE GDAŃSKA W 1734 ROKU | oblężenie Gdańska w 1734]]), wszedł w skład delegacji, która złożyła w imieniu Gdańska hołd konkurentowi Leszczyńskiego, królowi polskiemu Augustowi III. <br/><br/> |
Autor studiów poświęconych zagadnieniom prawnym i historycznym (między innymi ''Immunitas civitatum Prussiae…''), uwag do opisu Gdańska [[CURICKE REINHOLD | Reinholda Curickego]], a także memoriału o prawach Rzeczypospolitej do Śląska. Utrzymywał kontakty z burmistrzem Torunia Jacobem Heinrichem Zerneckem (zob. [[ZERNECKE HEINRICH | Heinrich Zernecke]]), kanclerzem Andrzejem Załuskim i [[LENGNICH GOTTFRIED | Gottfriedem Lengnichem]]. Tego ostatniego podobno nakłonił do zajęcia się historią regionalną. Był twórcą jednej z największych gdańskich bibliotek prywatnych.<br/><br/> | Autor studiów poświęconych zagadnieniom prawnym i historycznym (między innymi ''Immunitas civitatum Prussiae…''), uwag do opisu Gdańska [[CURICKE REINHOLD | Reinholda Curickego]], a także memoriału o prawach Rzeczypospolitej do Śląska. Utrzymywał kontakty z burmistrzem Torunia Jacobem Heinrichem Zerneckem (zob. [[ZERNECKE HEINRICH | Heinrich Zernecke]]), kanclerzem Andrzejem Załuskim i [[LENGNICH GOTTFRIED | Gottfriedem Lengnichem]]. Tego ostatniego podobno nakłonił do zajęcia się historią regionalną. Był twórcą jednej z największych gdańskich bibliotek prywatnych.<br/><br/> | ||
Pochowany w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]]. | Pochowany w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]]. | ||
Od 1706 był żonaty z Anną, córką angielskiego barona Johanna Browna (Brauna), z którą miał pięciu synów i dwie córki. Syn Heinrich Wilhelm (1710–1794), od 1728 uczeń Gimnazjum Akademickiego, od 1761 właściciel kamienicy przy Langgasse 59 (ul. Długa 2), podsyndyk i tajny radca dworu polskiego, pomnożył odziedziczoną po ojcu część kolekcji książek. Szacowana na 22.500 tomów, biblioteka ta uchodziła za jedną z największych prywatnych tego czasu w Europie. Był również kolekcjonerem malarstwa (w 1777 odnotowano w tych zbiorach między innymi ''Zdjęciu z Krzyża'' przypisywane Rembrandtowi), map, numizmatów, instrumentów muzycznych i naturaliów (muszli i minerałów). Po jego śmierci zbiory sprzedano podczas sześciu licytacji w latach 1795–1796, znaczną część księgozbioru nabył [[UPHAGEN JOHANN| Johann Uphagen]]. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Od 1706 był żonaty z Anną, córką angielskiego barona Johanna Browna (Brauna), z którą miał pięciu synów i dwie córki. Syn Heinrich Wilhelm (1710–1794), od 1728 uczeń Gimnazjum Akademickiego, od 1761 właściciel kamienicy przy Langgasse 59 (ul. Długa 2), podsyndyk i tajny radca dworu polskiego, pomnożył odziedziczoną po ojcu część kolekcji książek. Szacowana na 22.500 tomów, biblioteka ta uchodziła za jedną z największych prywatnych tego czasu w Europie. Był również kolekcjonerem malarstwa (w 1777 odnotowano w tych zbiorach między innymi ''Zdjęciu z Krzyża'' przypisywane Rembrandtowi), map, numizmatów, instrumentów muzycznych i naturaliów (muszli i minerałów). Po jego śmierci zbiory sprzedano podczas sześciu licytacji w latach 1795–1796, znaczną część księgozbioru nabył [[UPHAGEN JOHANN| Johann Uphagen]]. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 05:53, 13 maj 2022
ALBRECHT ROSENBERG (1 XI 1675 Gdańsk – 7 X 1749 Gdańsk), syndyk, rajca. Syn ławnika (1682) Georga (16 VI 1643 Gdańsk – 31 VIII 1684) i Adelgundy, córki Christopha Schumanna. Kształcił się w Gimnazjum Akademickim, następnie wyjechał do Europy Zachodniej, między innymi w 1693 przebywał we Franeker (Fryzja, Holandia). Po powrocie do Gdańska w 1700 sekretarz Rady Miejskiej, w 1703 podsyndyk, w 1709 syndyk, od 1718 rajca, wbrew obowiązującym przepisom łączył dwie ostatnie funkcje. W 1721 został sędzią, objął stanowisko kamlarza i protobibliotekarza . W 1734, po klęsce króla Stanisława Leszczyńskiego ( oblężenie Gdańska w 1734), wszedł w skład delegacji, która złożyła w imieniu Gdańska hołd konkurentowi Leszczyńskiego, królowi polskiemu Augustowi III.
Autor studiów poświęconych zagadnieniom prawnym i historycznym (między innymi Immunitas civitatum Prussiae…), uwag do opisu Gdańska Reinholda Curickego, a także memoriału o prawach Rzeczypospolitej do Śląska. Utrzymywał kontakty z burmistrzem Torunia Jacobem Heinrichem Zerneckem (zob. Heinrich Zernecke), kanclerzem Andrzejem Załuskim i Gottfriedem Lengnichem. Tego ostatniego podobno nakłonił do zajęcia się historią regionalną. Był twórcą jednej z największych gdańskich bibliotek prywatnych.
Pochowany w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny.
Od 1706 był żonaty z Anną, córką angielskiego barona Johanna Browna (Brauna), z którą miał pięciu synów i dwie córki. Syn Heinrich Wilhelm (1710–1794), od 1728 uczeń Gimnazjum Akademickiego, od 1761 właściciel kamienicy przy Langgasse 59 (ul. Długa 2), podsyndyk i tajny radca dworu polskiego, pomnożył odziedziczoną po ojcu część kolekcji książek. Szacowana na 22.500 tomów, biblioteka ta uchodziła za jedną z największych prywatnych tego czasu w Europie. Był również kolekcjonerem malarstwa (w 1777 odnotowano w tych zbiorach między innymi Zdjęciu z Krzyża przypisywane Rembrandtowi), map, numizmatów, instrumentów muzycznych i naturaliów (muszli i minerałów). Po jego śmierci zbiory sprzedano podczas sześciu licytacji w latach 1795–1796, znaczną część księgozbioru nabył Johann Uphagen.
