REINHARD WILHELM, pastor kościoła NMP
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Reinhard Wilhelm.JPG|thumb|Wilhelm Reinhard, fot. [[GOTTHEIL, rodzina | Gottheil & Sohn]]]] | [[File:Reinhard Wilhelm.JPG|thumb|Wilhelm Reinhard, fot. [[GOTTHEIL, rodzina | Gottheil & Sohn]]]] | ||
| − | '''WILHELM REINHARD''' (4 IX 1860 Neuwied, Nadrenia – 17 XII 1922 Szczecin), pastor. Studiował w Halle, Lipsku i Bonn, jako wieloletni podopieczny Rudolfa Kögla trafił do terminatury kapituły katedralnej w Berlinie i w wieku 23 lat został wyświęcony na kaznodzieję. Objął wikariat prowincji Kurmark (Marchia Elektorska), funkcję adiunkta i pomocniczego kaznodziei katedralnego w Berlinie oraz wędrownego kaznodziei dla młodocianych kandydatów do służby duchownej. Od 1888 pastor w Paplitz (Marchia Brandenburska), od 1895 superintendent we Freystadt (Kisielice).<br/><br/> | + | '''WILHELM REINHARD''' (4 IX 1860 Neuwied, Nadrenia – 17 XII 1922 Szczecin), pastor [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Najświętszej Marii Panny]] (NMP). Studiował w Halle, Lipsku i Bonn, jako wieloletni podopieczny Rudolfa Kögla trafił do terminatury kapituły katedralnej w Berlinie i w wieku 23 lat został wyświęcony na kaznodzieję. Objął wikariat prowincji Kurmark (Marchia Elektorska), funkcję adiunkta i pomocniczego kaznodziei katedralnego w Berlinie oraz wędrownego kaznodziei dla młodocianych kandydatów do służby duchownej. Od 1888 pastor w Paplitz (Marchia Brandenburska), od 1895 superintendent we Freystadt (Kisielice).<br/><br/> |
| − | Od | + | Od 1899 radca konsystorza i pastor gdańskiego kościoła NMP, jednocześnie superintendent Gdańska, od 1911 – generalny superintendent kościoła luterańskiego w prowincji Prusy Zachodnie. W 1920 – z ramienia partii Deutschnationale Volkspartei – był członkiem, następnie przewodniczącym konstytuanty [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] i pierwszego [[VOLKSTAG | Volkstagu]] (grudzień 1920). W kwietniu 1921 objął funkcję generalnego superintendenta prowincji Pomorze w Szczecinie.<br/><br/> |
| − | <br/><br/> | + | W 1922 przewodniczący konstytuanty zgromadzenia kościołów Unii Staropruskiej, mającego na celu polepszenie stosunków państwo-kościół. Jego śmierć zniweczyła nadzieje na porozumienie. Doktor h.c. teologii Uniwersytetu w Królewcu (1917). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| − | W 1922 przewodniczący konstytuanty zgromadzenia kościołów Unii Staropruskiej, mającego na celu polepszenie stosunków państwo-kościół. Jego śmierć zniweczyła nadzieje na porozumienie. Doktor h.c. teologii Uniwersytetu w Królewcu (1917). {{author: MrGl | + | '''Bibliografia''':<br/> |
| + | „Danziger Zeitung”, 19 XII 1922 (nekrolog).<br/> | ||
| + | Gliński Mirosław, ''Pastorzy gdańscy w okresie zaboru pruskiego (1793–1920)'', Gdański Rocznik Ewangelicki, 2, 2008, s. 110. | ||
Wersja z 20:07, 16 mar 2022
WILHELM REINHARD (4 IX 1860 Neuwied, Nadrenia – 17 XII 1922 Szczecin), pastor kościoła Najświętszej Marii Panny (NMP). Studiował w Halle, Lipsku i Bonn, jako wieloletni podopieczny Rudolfa Kögla trafił do terminatury kapituły katedralnej w Berlinie i w wieku 23 lat został wyświęcony na kaznodzieję. Objął wikariat prowincji Kurmark (Marchia Elektorska), funkcję adiunkta i pomocniczego kaznodziei katedralnego w Berlinie oraz wędrownego kaznodziei dla młodocianych kandydatów do służby duchownej. Od 1888 pastor w Paplitz (Marchia Brandenburska), od 1895 superintendent we Freystadt (Kisielice).
Od 1899 radca konsystorza i pastor gdańskiego kościoła NMP, jednocześnie superintendent Gdańska, od 1911 – generalny superintendent kościoła luterańskiego w prowincji Prusy Zachodnie. W 1920 – z ramienia partii Deutschnationale Volkspartei – był członkiem, następnie przewodniczącym konstytuanty II Wolnego Miasta Gdańska i pierwszego Volkstagu (grudzień 1920). W kwietniu 1921 objął funkcję generalnego superintendenta prowincji Pomorze w Szczecinie.
W 1922 przewodniczący konstytuanty zgromadzenia kościołów Unii Staropruskiej, mającego na celu polepszenie stosunków państwo-kościół. Jego śmierć zniweczyła nadzieje na porozumienie. Doktor h.c. teologii Uniwersytetu w Królewcu (1917).
Bibliografia:
„Danziger Zeitung”, 19 XII 1922 (nekrolog).
Gliński Mirosław, Pastorzy gdańscy w okresie zaboru pruskiego (1793–1920), Gdański Rocznik Ewangelicki, 2, 2008, s. 110.
