POŻAKOWSKA JADWIGA, artysta plastyk, scenograf
(RED – uzupełnienie wersji EG) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Pożakowska Jadwiga.JPG|thumb|Jadwiga Pożakowska]] | [[File:Pożakowska Jadwiga.JPG|thumb|Jadwiga Pożakowska]] | ||
| − | '''JADWIGA POŻAKOWSKA''' (13 XI 1928 Kraków – 11 VIII 2006 Gdańsk), artysta plastyk, scenograf. Ukończyła Wydział Architektury Wnętrz i Scenografię w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Uczennica prof. Karola Frycza, Andrzeja Stopki i Tadeusza Kantora. Pracę zawodową rozpoczęła w Teatrze Ziemi Opolskiej, pierwszą autorską scenografię przygotowała w tym teatrze w 1954 roku do sztuki Pierre’a Augustina Beaumarchaisa ''Wesele Figara''. W latach 1956–1962 pracowała w Teatrze im. Adama Mickiewicza w Częstochowie. W | + | '''JADWIGA POŻAKOWSKA''' (13 XI 1928 Kraków – 11 VIII 2006 Gdańsk), artysta plastyk, scenograf. Ukończyła Wydział Architektury Wnętrz i Scenografię w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Uczennica prof. Karola Frycza, Andrzeja Stopki i Tadeusza Kantora. Pracę zawodową rozpoczęła w Teatrze Ziemi Opolskiej, pierwszą autorską scenografię przygotowała w tym teatrze w 1954 roku do sztuki Pierre’a Augustina Beaumarchaisa ''Wesele Figara''. W latach 1956–1962 pracowała w Teatrze im. Adama Mickiewicza w Częstochowie.<br/><br/> |
| + | W 1961 rozpoczęła trwającą 25 lat stałą współpracę z [[TEATR WYBRZEŻE | Teatrem Wybrzeże]] (po 1962 etatowy pracownik). W Teatrze Wybrzeże i [[PAŃSTWOWA OPERA BAŁTYCKA | Państwowej Operze Bałtyckiej]] zrealizowała około 70 prac, ze swych blisko 200 scenografii teatralnych. Ostatnią sztuką, do której przygotowała oprawę plastyczną, była ''Panna z mokrą głową'' według Kornela Makuszyńskiego, zrealizowana w roku 1993.<br/><br/> | ||
| + | W 1986 laureatka nagrody kulturalnej Prezydenta Miasta Gdańska ([[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | nagrody Miasta Gdańska]]). 19 X 2002 roku w [[PAŁAC OPATÓW | Pałacu Opatów]] dział teatralny [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowego]] w Gdańsku przygotował wystawę jej projektów scenicznych z okazji 50-lecia pracy zawodowej, zatytułowaną ''Pół wieku z teatrem''. Kolejną prezentacją jej dorobku artystycznego, również zorganizowaną w Pałacu Opatów przez dział teatralny Muzeum Narodowego w Gdańsku, było pośmiertne, retrospektywne podsumowanie twórczości w czasie wystawy monograficznej ''Pani scenograf. Jadwiga Pożakowska na scenach polskich'' (28 IV – 13 VI 2010). Pokazano wówczas projekty i rysunki do jej najlepszych 26 spektakli teatralnych. Wystawie towarzyszyła książka Kazimierza Brauna pod tym samym tytułem. {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 10:08, 16 maj 2021
JADWIGA POŻAKOWSKA (13 XI 1928 Kraków – 11 VIII 2006 Gdańsk), artysta plastyk, scenograf. Ukończyła Wydział Architektury Wnętrz i Scenografię w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Uczennica prof. Karola Frycza, Andrzeja Stopki i Tadeusza Kantora. Pracę zawodową rozpoczęła w Teatrze Ziemi Opolskiej, pierwszą autorską scenografię przygotowała w tym teatrze w 1954 roku do sztuki Pierre’a Augustina Beaumarchaisa Wesele Figara. W latach 1956–1962 pracowała w Teatrze im. Adama Mickiewicza w Częstochowie.
W 1961 rozpoczęła trwającą 25 lat stałą współpracę z Teatrem Wybrzeże (po 1962 etatowy pracownik). W Teatrze Wybrzeże i Państwowej Operze Bałtyckiej zrealizowała około 70 prac, ze swych blisko 200 scenografii teatralnych. Ostatnią sztuką, do której przygotowała oprawę plastyczną, była Panna z mokrą głową według Kornela Makuszyńskiego, zrealizowana w roku 1993.
W 1986 laureatka nagrody kulturalnej Prezydenta Miasta Gdańska ( nagrody Miasta Gdańska). 19 X 2002 roku w Pałacu Opatów dział teatralny Muzeum Narodowego w Gdańsku przygotował wystawę jej projektów scenicznych z okazji 50-lecia pracy zawodowej, zatytułowaną Pół wieku z teatrem. Kolejną prezentacją jej dorobku artystycznego, również zorganizowaną w Pałacu Opatów przez dział teatralny Muzeum Narodowego w Gdańsku, było pośmiertne, retrospektywne podsumowanie twórczości w czasie wystawy monograficznej Pani scenograf. Jadwiga Pożakowska na scenach polskich (28 IV – 13 VI 2010). Pokazano wówczas projekty i rysunki do jej najlepszych 26 spektakli teatralnych. Wystawie towarzyszyła książka Kazimierza Brauna pod tym samym tytułem.
