PICHGEL MATHIAS II, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
MATTHIAS PICHGEL II (Pichiel; 9 V 1662 Gdańsk – 23 VIII 1723 Gdańsk), złotnik. Syn złotnika Matthiasa Pichgela I, u którego rozpoczął naukę zawodu w 1674. Pracę mistrzowską wykonał w 1692 w warsztacie kuzyna Christiana Pichgela I. 19 VII 1696 otrzymał obywatelstwo miejskie Gdańska. Funkcję starszego tutejszego cechu złotników pełnił w latach 1713 i 1721. Był ojcem Johanna Matthiasa i Johanna Jacoba, którzy kształcili się w warsztacie ojca, nie uzyskali jednak tytułów mistrzowskich. Uczniami, którzy ukończyli u niego naukę byli: zapisany w 1697 Abraham Claaßen, zapisany w 1699 Gottfried Wendt (Went; 15 VII 1683 – 22 I 1740) (następnie czeladnik w jego warsztacie), Andreas Bassner (1703), Nathanael Berentzen (1712) i Johann Gottlieb Peseler (1713). Dyplomu nie uzyskali Nathanael Zierband (1707), Christian Schubert (1707), Johann Heinrich Baumgart (1708), Gottlieb Ziersen (1719) i Ephraim Büttner (1722). Pracę mistrzowską wykonał u niego w 1713 Daniel (Nathanael) Drenckau (Drenkaw, Drehnkau).
Używał znaku warsztatowego z monogramem MP w owalu. Z jego dorobku wskazać można typowe wyroby gdańskie: trzy kufle z dekoracją biblijną i monetową (rynek antykwaryczny), kubek (Zamek Królewski na Wawelu), oraz przedmioty stołowe charakterystyczne dla XVIII wieku: świeczniki (Państwowe Muzeum Historyczne w Moskwie), łyżka wazowa (Muzeum Narodowe w Poznaniu), puszka na susz herbaciany (rynek antykwaryczny), a spośród wyrobów sakralnych patenę (Nowa Cerkiew), plakietę wotywną (Szynwałd), dzban liturgiczny (dawniej Madenau (Logwino)), dzban chrzcielny (dawniej kościół Zbawiciela w Gdańsku).
Zob. też złotnictwo.
