PHLEPS HERMANN, profesor Technische Hochschule Danzig
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''HERMANN PHLEPS''' (1 VII 1877 Birthälm, obecnie Biertan, Rumunia – 10 IV 1964 Marburg an der Lahn), architekt. Dyplom uzyskał w 1904 roku w Berlinie, od 1907 doktor w Technische Hochschule w Dreźnie. Od | + | '''HERMANN PHLEPS''' (1 VII 1877 Birthälm, obecnie Biertan, Rumunia – 10 IV 1964 Marburg an der Lahn), architekt. Dyplom uzyskał w 1904 roku w Berlinie, od 1907 doktor w Technische Hochschule w Dreźnie. Od 1907 asystent na Wydziale Architektury [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]], w 1909, po habilitacji za pracę ''Geschichte des deutschen Bauernhauses'' – docent, od 1922 profesor. <br/><br/> |
| − | Autor opracowania ''Das ABC der Ornamentik'', gdzie przedstawił jako wzór wiele detali gdańskiej architektury. Należał do [[STOWARZYSZENIE NA RZECZ ZACHOWANIA ZABYTKÓW BUDOWNICTWA I SZTUKI GDAŃSKA | Stowarzyszenia na Rzecz Zachowania Zabytków Budownictwa i Sztuki Gdańska]]. W Gdańsku według jego projektów zbudowano między innymi w 1916 | + | Autor opracowania ''Das ABC der Ornamentik'', gdzie przedstawił jako wzór wiele detali gdańskiej architektury. Należał do [[STOWARZYSZENIE NA RZECZ ZACHOWANIA ZABYTKÓW BUDOWNICTWA I SZTUKI GDAŃSKA | Stowarzyszenia na Rzecz Zachowania Zabytków Budownictwa i Sztuki Gdańska]]. W Gdańsku według jego projektów zbudowano między innymi w 1916 ewangelicki kościół Chrystusa ([[KOŚCIÓŁ ŚW. ANDRZEJA BOBOLI | kościół św. Andrzeja Boboli]]) przy Bärenweg ([[MICKIEWICZA, ulica | ul. Mickiewicza]]) we Wrzeszczu i w 1928 w tej samej dzielnicy dom studenta przy Bosseweg (ul. Siedlicka), także willę należącą do [[LIENAU OTTO | prof. Ottona Lienaua]]. Zaprojektował również tzw. Kolumnę Wojenną, ustawioną w 1914 na bastionie św. Elżbiety ([[POMNIK ŻOŁNIERZY | pomnik Żołnierzy]]). Przed 1939 zaprojektował średnią szkołę dla dziewcząt w Hermannstadt w Niemczech, a w 1943 kierował restauracją warownego kościoła w Biertan (Rumunia, obecnie obiekt na liście światowego dziedzictwa UNESCO). W działalności naukowej koncentrował się na zagadnieniach budownictwa drewnianego w krajach bałtyckich i Norwegii.<br/><br/> |
| − | Przygotowywana duża praca o architekturze drewnianej Litwy, Łotwy i Estonii spłonęła we wrocławskiej drukarni wiosną 1945 roku. Po 1945 w Niemczech, gdzie w | + | Przygotowywana duża praca o architekturze drewnianej Litwy, Łotwy i Estonii spłonęła we wrocławskiej drukarni wiosną 1945 roku. Po 1945 w Niemczech, gdzie w 1950 wydał pracę ''Das Wesen der Architektur'', a w 1964 ''Alemannische Holzbaukunst''. Otrzymał tytuł doktora honoris causa Technische Hochschule w Darmstadt. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 10:50, 26 mar 2022
HERMANN PHLEPS (1 VII 1877 Birthälm, obecnie Biertan, Rumunia – 10 IV 1964 Marburg an der Lahn), architekt. Dyplom uzyskał w 1904 roku w Berlinie, od 1907 doktor w Technische Hochschule w Dreźnie. Od 1907 asystent na Wydziale Architektury Technische Hochschule Danzig, w 1909, po habilitacji za pracę Geschichte des deutschen Bauernhauses – docent, od 1922 profesor.
Autor opracowania Das ABC der Ornamentik, gdzie przedstawił jako wzór wiele detali gdańskiej architektury. Należał do Stowarzyszenia na Rzecz Zachowania Zabytków Budownictwa i Sztuki Gdańska. W Gdańsku według jego projektów zbudowano między innymi w 1916 ewangelicki kościół Chrystusa ( kościół św. Andrzeja Boboli) przy Bärenweg ( ul. Mickiewicza) we Wrzeszczu i w 1928 w tej samej dzielnicy dom studenta przy Bosseweg (ul. Siedlicka), także willę należącą do prof. Ottona Lienaua. Zaprojektował również tzw. Kolumnę Wojenną, ustawioną w 1914 na bastionie św. Elżbiety ( pomnik Żołnierzy). Przed 1939 zaprojektował średnią szkołę dla dziewcząt w Hermannstadt w Niemczech, a w 1943 kierował restauracją warownego kościoła w Biertan (Rumunia, obecnie obiekt na liście światowego dziedzictwa UNESCO). W działalności naukowej koncentrował się na zagadnieniach budownictwa drewnianego w krajach bałtyckich i Norwegii.
Przygotowywana duża praca o architekturze drewnianej Litwy, Łotwy i Estonii spłonęła we wrocławskiej drukarni wiosną 1945 roku. Po 1945 w Niemczech, gdzie w 1950 wydał pracę Das Wesen der Architektur, a w 1964 Alemannische Holzbaukunst. Otrzymał tytuł doktora honoris causa Technische Hochschule w Darmstadt.
