PATZIG JUSTUS ERNST EUGEN, kupiec
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''JUSTUS ERNST EUGEN PATZIG''' (4 IX 1852 Wieck, powiat Greifswald, Meklemburgia – 17 I 1930 Sopot), kupiec. Syn pastora Lebrechta (1811–1894), brat Wiktora Johanna (4 VIII 1849 Uckermünde, Niemcy – 4 XII 1929 Sopot), pedagoga w Niemczech, po przejściu na emeryturę mieszkającego w Sopocie. W Gdańsku w latach 80. XIX wieku współwłaściciel wraz Robertem Patschowem młynów olejowego i zbożowego oraz krochmalni przy Steindamm 26 (ul. Kamienna Grobla); kombinat zatrudniał 278 pracowników, w | + | '''JUSTUS ERNST EUGEN PATZIG''' (4 IX 1852 Wieck, powiat Greifswald, Meklemburgia – 17 I 1930 Sopot), kupiec. Syn pastora Lebrechta (1811–1894), brat Wiktora Johanna (4 VIII 1849 Uckermünde, Niemcy – 4 XII 1929 Sopot), pedagoga w Niemczech, po przejściu na emeryturę mieszkającego w Sopocie. W Gdańsku w latach 80. XIX wieku współwłaściciel wraz Robertem Patschowem młynów olejowego i zbożowego oraz krochmalni przy Steindamm 26 (ul. Kamienna Grobla); kombinat noszący nazwę Oelmühle und Stärckefabrik, zatrudniał 278 pracowników, w 1908 – 260. W nocy z 27 na 28 IX 1899 pożar uszkodził młyn zbożowy, straty szacowano na 1 500 000 marek, został częściowo odbudowany.<br/><br/> |
| − | Od 13 V 1880 | + | Przez 40 lat członek zarządu [[BROWAR W KUŹNICZKACH | browaru w Kuźniczkach]], wieloletni jego dyrektor naczelny. Przez 33 lata zasiadał w radzie nadzorczej cukrowni w Pelplinie, w latach 1889–1919 w zarządzie [[KORPORACJA KUPCÓW GDAŃSKICH | Korporacji Kupców]]. Od 1894 przez około 20 lat był konsulem królestwa Belgii w Gdańsku. Od października 1881 członek loży masońskiej Eugenia ([[WOLNOMULARSTWO | wolnomularstwo]]). Mieszkał: w 1884 przy Hundegasse 79 (ul. Ogarna), w 1897 i 1908 na terenie zakładu przy Steindamm 25A, potem w swojej willi w Sopocie przy Bädeckerweg 1 (ul. Władysława IV 1), którą nabył od spadkobierców [[WANFRIED OTTO FRIEDRICH ADOLF, przedsiębiorca, radny | Ottona Friedricha Wanfrieda]]. <br/><br/> |
| + | Od 13 V 1880 był żonaty z Lucią Agnes (ur. 8 VI 1861 Gdańsk), córką lekarza [[OEHLSCHLÄGER JOHANN GOTTLIEB, lekarz | Johanna Gottlieba Oehlschlägera]] (1824–1906). Po jej nagłej śmierci ponownie ożenił się 27 IV 1886 z Jeanettą Henriettą (4 V 1867 Gdańsk – 1944), córką kupca Ottona Heinricha Nötzela (1822–1893). Synowie Johannes Janus Lebrecht (ur. 23 III 1881) i Helmuth (ur. po 1893) zginęli na frontach I wojny światowej. Wdowa do śmierci mieszkała w wilii w Sopocie, część pomieszczeń przeznaczając na wynajem. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 13:11, 24 lis 2023
JUSTUS ERNST EUGEN PATZIG (4 IX 1852 Wieck, powiat Greifswald, Meklemburgia – 17 I 1930 Sopot), kupiec. Syn pastora Lebrechta (1811–1894), brat Wiktora Johanna (4 VIII 1849 Uckermünde, Niemcy – 4 XII 1929 Sopot), pedagoga w Niemczech, po przejściu na emeryturę mieszkającego w Sopocie. W Gdańsku w latach 80. XIX wieku współwłaściciel wraz Robertem Patschowem młynów olejowego i zbożowego oraz krochmalni przy Steindamm 26 (ul. Kamienna Grobla); kombinat noszący nazwę Oelmühle und Stärckefabrik, zatrudniał 278 pracowników, w 1908 – 260. W nocy z 27 na 28 IX 1899 pożar uszkodził młyn zbożowy, straty szacowano na 1 500 000 marek, został częściowo odbudowany.
Przez 40 lat członek zarządu browaru w Kuźniczkach, wieloletni jego dyrektor naczelny. Przez 33 lata zasiadał w radzie nadzorczej cukrowni w Pelplinie, w latach 1889–1919 w zarządzie Korporacji Kupców. Od 1894 przez około 20 lat był konsulem królestwa Belgii w Gdańsku. Od października 1881 członek loży masońskiej Eugenia ( wolnomularstwo). Mieszkał: w 1884 przy Hundegasse 79 (ul. Ogarna), w 1897 i 1908 na terenie zakładu przy Steindamm 25A, potem w swojej willi w Sopocie przy Bädeckerweg 1 (ul. Władysława IV 1), którą nabył od spadkobierców Ottona Friedricha Wanfrieda.
Od 13 V 1880 był żonaty z Lucią Agnes (ur. 8 VI 1861 Gdańsk), córką lekarza Johanna Gottlieba Oehlschlägera (1824–1906). Po jej nagłej śmierci ponownie ożenił się 27 IV 1886 z Jeanettą Henriettą (4 V 1867 Gdańsk – 1944), córką kupca Ottona Heinricha Nötzela (1822–1893). Synowie Johannes Janus Lebrecht (ur. 23 III 1881) i Helmuth (ur. po 1893) zginęli na frontach I wojny światowej. Wdowa do śmierci mieszkała w wilii w Sopocie, część pomieszczeń przeznaczając na wynajem.
