OGRODZKI KAZIMIERZ, adwokat
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
[[File: Kazimierz_Ogrodzki.jpg |thumb| Kazimierz Ogrodzki]] | [[File: Kazimierz_Ogrodzki.jpg |thumb| Kazimierz Ogrodzki]] | ||
| − | '''KAZIMIERZ OGRODZKI''' (2 III 1906 Warszawa – m 25 XII 1985 Warszawa ) adwokat, pierwszy dziekan [[ADWOKATURA | Rady Adwokackiej]] w Gdańsku. Syn księgowego Marcina (zm. 1934) i nauczycielki muzyki Marii z domu Naimskiej (zm. 1936). W 1929 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1930–1933 odbył aplikację sądową, zakończoną egzaminem sędziowskim, w 1933–1938 aplikację adwokacką i został wpisany na listę adwokacką w Warszawie. W okresie aplikacji adwokackiej pracował w Ministerstwie Opieki Społecznej, następnie awansował na stanowisko radcy prawnego. Jednocześnie pracował w Zrzeszeniu Techników Rzeczpospolitej Polski. Podczas II wojny światowej do 1940 adwokat, w latach 1940–1944 prawnik w spółce Polski Przemyśle Korkowym. | + | '''KAZIMIERZ OGRODZKI''' (2 III 1906 Warszawa – m 25 XII 1985 Warszawa ) adwokat, pierwszy dziekan [[ADWOKATURA | Rady Adwokackiej]] w Gdańsku. Syn księgowego Marcina (zm. 1934) i nauczycielki muzyki Marii z domu Naimskiej (zm. 1936). W 1929 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1930–1933 odbył aplikację sądową, zakończoną egzaminem sędziowskim, w 1933–1938 aplikację adwokacką i został wpisany na listę adwokacką w Warszawie. W okresie aplikacji adwokackiej pracował w Ministerstwie Opieki Społecznej, następnie awansował na stanowisko radcy prawnego. Jednocześnie pracował w Zrzeszeniu Techników Rzeczpospolitej Polski. Podczas II wojny światowej do 1940 adwokat, w latach 1940–1944 prawnik w spółce Polski Przemyśle Korkowym. Warszawę opuścił przed wybuchem powstania.<br/><br/> |
W Gdańsku od 14 IV 1945. Mianowany został przez Ministra Sprawiedliwości dziekanem tworzącej się Izby Adwokackiej, powołanej ostatecznie 17 X 1945 z siedzibą w Gdańsku-[[WRZESZCZ | Wrzeszczu]] przy ul. Sienkiewicza 5a/4. Do lipca 1945 był także przewodniczącym Komisji Koordynacyjnej przy wojewodzie gdańskim, do sierpnia 1946 radcą prawnym w Urzędzie Wojewódzkim. Zamieszkał w Gdyni przy Skwerze Kościuszki, gdzie też otworzył kancelarię. 8 XI 1945 wpisany został na listę adwokacką Okręgowej Rady Adwokackiej w Gdańsku.<br/><br/> | W Gdańsku od 14 IV 1945. Mianowany został przez Ministra Sprawiedliwości dziekanem tworzącej się Izby Adwokackiej, powołanej ostatecznie 17 X 1945 z siedzibą w Gdańsku-[[WRZESZCZ | Wrzeszczu]] przy ul. Sienkiewicza 5a/4. Do lipca 1945 był także przewodniczącym Komisji Koordynacyjnej przy wojewodzie gdańskim, do sierpnia 1946 radcą prawnym w Urzędzie Wojewódzkim. Zamieszkał w Gdyni przy Skwerze Kościuszki, gdzie też otworzył kancelarię. 8 XI 1945 wpisany został na listę adwokacką Okręgowej Rady Adwokackiej w Gdańsku.<br/><br/> | ||
| − | Członek PPR i PZPR, już w 1949 wykluczony z partii i zmuszony do złożenia urzędu dziekana z uwagi na „obcość klasową” żony, prowadzącej kawiarnię. Do 1958 mieszkał w Warszawie, pracując | + | Członek PPR i PZPR, już w 1949 wykluczony z partii i zmuszony do złożenia urzędu dziekana z uwagi na „obcość klasową” żony, prowadzącej kawiarnię. Do 1958 mieszkał w Warszawie, pracując między innymi od 1953 w zespole adwokackim nr 10 przy ul. Mokotowskiej. Po rozwodzie, w 1958 powrócił na Wybrzeże, do 1981 mieszkał w Sopocie, pracując do 31 XII 1963 w zespole adwokackim nr 1 przy ul. Świerczewskiego 5 (ul. Andersa). Mieszkał przy ul. Kościuszki 44/17, ul. Bema 1/2, ul. Powstańców Warszawskich 29, ul. Hanki Sawickiej 7a, ul. Mickiewicza 19 a. Oprócz praktyki prywatnej pracował między innymi w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Państwowej Komunikacji Samochodowej, Dyrekcji Budownictwa Rolniczego, Miejskim Przedsiębiorstwie Gospodarki Komunalnej. Prowadził Biuletyn Informacyjny Rady Adwokackiej i działał w jej Komisji Historycznej. Od 1971 na emeryturze, w październiku 1981 przeprowadził się do córki do Warszawy.<br/><br/> |
Dwukrotnie żonaty i dwukrotnie rozwiedziony. Po raz pierwszy ożenił się w 1933 w Warszawie z artystka malarką Ireną Reising, z którą miał córkę Barbarę (ur. 27 VII 1936). Po raz drugi ożenił się w Sopocie w 1958 z Heleną Odyniecką, architektką. Pochowany w grobie rodzinnym na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Dwukrotnie żonaty i dwukrotnie rozwiedziony. Po raz pierwszy ożenił się w 1933 w Warszawie z artystka malarką Ireną Reising, z którą miał córkę Barbarę (ur. 27 VII 1936). Po raz drugi ożenił się w Sopocie w 1958 z Heleną Odyniecką, architektką. Pochowany w grobie rodzinnym na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
Wersja z 10:24, 31 sty 2022
KAZIMIERZ OGRODZKI (2 III 1906 Warszawa – m 25 XII 1985 Warszawa ) adwokat, pierwszy dziekan Rady Adwokackiej w Gdańsku. Syn księgowego Marcina (zm. 1934) i nauczycielki muzyki Marii z domu Naimskiej (zm. 1936). W 1929 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1930–1933 odbył aplikację sądową, zakończoną egzaminem sędziowskim, w 1933–1938 aplikację adwokacką i został wpisany na listę adwokacką w Warszawie. W okresie aplikacji adwokackiej pracował w Ministerstwie Opieki Społecznej, następnie awansował na stanowisko radcy prawnego. Jednocześnie pracował w Zrzeszeniu Techników Rzeczpospolitej Polski. Podczas II wojny światowej do 1940 adwokat, w latach 1940–1944 prawnik w spółce Polski Przemyśle Korkowym. Warszawę opuścił przed wybuchem powstania.
W Gdańsku od 14 IV 1945. Mianowany został przez Ministra Sprawiedliwości dziekanem tworzącej się Izby Adwokackiej, powołanej ostatecznie 17 X 1945 z siedzibą w Gdańsku- Wrzeszczu przy ul. Sienkiewicza 5a/4. Do lipca 1945 był także przewodniczącym Komisji Koordynacyjnej przy wojewodzie gdańskim, do sierpnia 1946 radcą prawnym w Urzędzie Wojewódzkim. Zamieszkał w Gdyni przy Skwerze Kościuszki, gdzie też otworzył kancelarię. 8 XI 1945 wpisany został na listę adwokacką Okręgowej Rady Adwokackiej w Gdańsku.
Członek PPR i PZPR, już w 1949 wykluczony z partii i zmuszony do złożenia urzędu dziekana z uwagi na „obcość klasową” żony, prowadzącej kawiarnię. Do 1958 mieszkał w Warszawie, pracując między innymi od 1953 w zespole adwokackim nr 10 przy ul. Mokotowskiej. Po rozwodzie, w 1958 powrócił na Wybrzeże, do 1981 mieszkał w Sopocie, pracując do 31 XII 1963 w zespole adwokackim nr 1 przy ul. Świerczewskiego 5 (ul. Andersa). Mieszkał przy ul. Kościuszki 44/17, ul. Bema 1/2, ul. Powstańców Warszawskich 29, ul. Hanki Sawickiej 7a, ul. Mickiewicza 19 a. Oprócz praktyki prywatnej pracował między innymi w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Państwowej Komunikacji Samochodowej, Dyrekcji Budownictwa Rolniczego, Miejskim Przedsiębiorstwie Gospodarki Komunalnej. Prowadził Biuletyn Informacyjny Rady Adwokackiej i działał w jej Komisji Historycznej. Od 1971 na emeryturze, w październiku 1981 przeprowadził się do córki do Warszawy.
Dwukrotnie żonaty i dwukrotnie rozwiedziony. Po raz pierwszy ożenił się w 1933 w Warszawie z artystka malarką Ireną Reising, z którą miał córkę Barbarę (ur. 27 VII 1936). Po raz drugi ożenił się w Sopocie w 1958 z Heleną Odyniecką, architektką. Pochowany w grobie rodzinnym na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Bibliografia:
Golec Krzysztof, Adwokat Kazimierz Ogrodzki – pierwszy dziekan Pomorskiej Izby Adwokackiej, „Gdański Kwartalnik Adwokacki”, nr 35, 2014, s. 13-16.
Golec Krzysztof, Dziekani Pomorskiej Izby Adwokackiej w latach 1945–1989, „Gdański Kwartalnik Adwokacki”, 2016 (wydanie jubileuszowe) s. 47-48.
Szpoper Dariusz, Świątek Justyna, Dzieje adwokatury gdańskiej, Gdańsk 2005, s. 50-51.
