MUSKAT MARIUSZ, poeta, socjolog, działacz opozycji demokratycznej

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Grudzień 1977, składanie kwiatów pod bramą nr 2 Stoczni Gdańskiej, od lewej: Mariusz Muskat, Bogdan Borusewicz, Błażej Wyszkowski


MARIUSZ MUSKAT (ur. 12 III 1947 Bydgoszcz), poeta, socjolog, działacz opozycji w okresie PRL. Syn Tadeusza Muskata, pasierb Stanisławy Fleszarowej-Muskat. Studiował na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (UJ). W marcu 1968 jako przewodniczący uczelnianego Związku Studentów Polskich UJ, na oficjalnym wiecu skrytykował ataki władzy na środowiska niemieckie i żydowskie. Zatrzymany 29 kwietnia przebywał do 27 czerwca w Areszcie Śledczym w Krakowie. Oskarżony o kolportaż nielegalnych ulotek (znaleziono przy nim jeden egzemplarz) został uniewinniony 26 września przez Sąd Powiatowy dla Miasta Krakowa, mimo to na uczelni pozbawiono go stypendium, a po ukończeniu studiów w 1970 możliwości pracy naukowej na UJ.

W latach 1970–1974 pracownik Dyrekcji Rejonowej Kolei Państwowych w Gdyni i Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Gdańsku, w 1973–1977 doktorant na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1974–1979 pracownik Instytutu Filozofii i Socjologii PAN w Gdańsku, równolegle pracownik Stoczni Gdańskiej im. Lenina. W latach 1979–1980 zatrudniony w Sadach Tczewskich w Miłobądzu i Wojewódzkim Ośrodku Gerontologicznym w Gdyni. W latach 1977–1978 współpracownik KSS KOR i gdańskiego Studenckiego Komitetu Solidarności, udostępniał swoje mieszkanie w Gdańsku na spotkania grup opozycyjnych. Drukarz oraz kolporter pism i wydawnictw niezależnych, sygnatariusz oświadczeń opozycji, organizator spotkań samokształceniowych, popularyzator kultury niezależnej (śpiewał przy gitarze pieśni Bułata Okudżawy, Włodzimierza Wysockiego i „Salonu Niezależnych”). 16 XII 1977 wraz z Błażejem Wyszkowskim organizował pierwszą po 1971 niezależną uroczystość składania wieńców pod bramą nr 2 Stoczni Gdańskiej w rocznicę wydarzeń grudnia 1970. W latach 1978–1980 współpracownik Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża.

W sierpniu 1980 uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej, tłumacz i członek służb informacyjnych. Od 1980 członek Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, kierownik Zespołu Analiz Bieżących Ośrodka Prac Społeczno-Zawodowych przy MKZ Gdańsk, kierownik Biura Prasowego Zarządu Regionu w Gdańsku (ZR), od marca 1981 (po kryzysie bydgoskim) współodpowiedzialny (z Arkadiuszem Rybickim) za obieg i treść informacji w całym Związku, od 1 XII 1981 kierownik Działu Informacji i Propagandy Komisji Krajowej (KK). Od wiosny 1981 przewodniczący Komitetu Zakładowego Pracowników ZR i KK, zrezygnował z pełnienia tej funkcji na znak protestu po rozbiciu 19 września tego roku strajku drukarzy (gotowości strajkowej) w Zarządzie Regionu Gdańskiego Solidarności przez wydelegowaną z polecenia Alojzego Szablewskiego grupy stoczniowców na czele ze Stanisławem Burym (członkiem Zarządu Regionu Gdańskiego i delegatem z ramienia Stoczni Gdańskiej na I Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”).

Od 13 XII 1981 do 9 III 1982 internowany w Strzebielinku. Po zwolnieniu początkowo bez możliwości zatrudnienia, od 1983 do 1994 pracownik firmy Dezynsekcja, Dezynfekcja, Deratyzacja w Sopocie, od 1995 jej właściciel (od 2002 Trójmiejskie Centrum D.D.D.), mieszczącej się w jego domu w Sopocie. Na początku lat 90. XX wieku zatrudniony był również na pół etatu w Pracowni Badań Społecznych w Sopocie, w 1992 właściciel firmy badań społecznych. W 1981 autor publikacji w „Tygodniku Solidarność” , w 1990–1991 w „Tygodniku Gdańskim”, na przełomie lat 90. XX w. i 2000 w magazynie anarchistycznym „Mać Pariadka”, w 2000 w piśmie „Arcana”, od 2006 w kwartalniku społeczno-politycznym "Obywatel", od 2011 „Nowy Obywatel", od 2016 w „Gazecie Bałtyckiej”. Od 1972 członek Polskiego Towarzystwa Socjologicznego. W latach 1996–2006 członek Ligi Obrony Praw Człowieka i Obywatela. Członek Rady Honorowej kwartalnika "Nowy Obywatel".

Odznaczony między innymi Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2006), Krzyżem Wolności i Solidarności (2018). Od 1968 mąż Teresy Marii z domu Waśniewskiej (ur. 17 VI 1947), psycholożki, od 28 X 2005 wiceprezeski Zarządu Fundacji „Dom Rainmana”. Ojciec trójki dzieci. JANSZ

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania