MIERZEJA MESSYŃSKA
Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
| (Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''MIERZEJA MESSYŃSKA''' (Messina), pas wydm oddzielający [[JEZIORO PTASI RAJ | Jezioro Ptasi Raj]] od Zatoki Gdańskiej, na północ od Górek Wschodnich, na [[WYSPA SOBIESZEWSKA | Wyspie Sobieszewskiej]]; przedłużenie Cypla Wschodniego (östlich-Haken) przy ujściu Wisły Śmiałej. Długość | + | [[File: Jezioro_Karaś.jpg |thumb| Mierzeja Messyńska na współczesnej mapie Gdańska]] |
| + | '''MIERZEJA MESSYŃSKA''' (Messina), pas wydm oddzielający [[JEZIORO PTASI RAJ | Jezioro Ptasi Raj]] od Zatoki Gdańskiej, na północ od [[GÓRKI WSCHODNIE | Górek Wschodnich]], na [[WYSPA SOBIESZEWSKA | Wyspie Sobieszewskiej]]; przedłużenie Cypla Wschodniego (östlich-Haken) przy ujściu Wisły Śmiałej. Długość 1,9 km, szerokość 100–300 m, maksymalna wysokość 3,2 m n.p.m. Początkowo piaszczysta wysepka (Messina-Insel); nazwa pochodzi od imienia szwedzkiego barku z macierzystego portu w Hudiksvall (pod kapitanem Granithem), który 9 XI 1867 utknął tu na mieliźnie. W 1892/1893 na najwyższym miejscu powstał cmentarzu dla ofiar epidemii cholery (zob. ([[EPIDEMIE 1801–1945 | epidemie 1801–1945]]), pochowano na nim dziewięć osób. {{author: ZdK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Środowisko i przyroda]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | |||
| + | |||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | „Danziger Zeitung”, 11 XI 1867 (katastrofa barku „Messyna”). | ||
Aktualna wersja na dzień 09:15, 17 kwi 2024
MIERZEJA MESSYŃSKA (Messina), pas wydm oddzielający Jezioro Ptasi Raj od Zatoki Gdańskiej, na północ od Górek Wschodnich, na Wyspie Sobieszewskiej; przedłużenie Cypla Wschodniego (östlich-Haken) przy ujściu Wisły Śmiałej. Długość 1,9 km, szerokość 100–300 m, maksymalna wysokość 3,2 m n.p.m. Początkowo piaszczysta wysepka (Messina-Insel); nazwa pochodzi od imienia szwedzkiego barku z macierzystego portu w Hudiksvall (pod kapitanem Granithem), który 9 XI 1867 utknął tu na mieliźnie. W 1892/1893 na najwyższym miejscu powstał cmentarzu dla ofiar epidemii cholery (zob. ( epidemie 1801–1945), pochowano na nim dziewięć osób.
Bibliografia:
„Danziger Zeitung”, 11 XI 1867 (katastrofa barku „Messyna”).
