MARTUSZEWSKA ANNA, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''ANNA MARTUSZEWSKA''' | + | '''ANNA MARTUSZEWSKA''' (ur. 16 IX 1932 Ostrów Mazowiecka), literaturoznawczyni, profesor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Córka [[GOŚCICKI IGNACY, docent Politechniki Gdańskiej | Ignacego Gościckiego]] i Marty z domu Kleindienst (6 IV 1898 – 29 I 1988 Gdańsk). W Gdańsku z rodziną od lipca 1945. Absolwentka [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, II | II Liceum Ogólnokształcącego]] (1950). W latach 1950–1953 studiowała filologię polską w gdańskiej [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkole Pedagogicznej]] (I stopień), w latach 1953–1955 – na Uniwersytecie Wrocławskim (II stopień), gdzie obroniła pracę magisterską. <br/><br/> |
| − | Pracę rozpoczęła na ostatnim roku studiów, w 1955, jako | + | Pracę rozpoczęła na ostatnim roku studiów, w 1955, jako asystentka na Uniwersytecie Wrocławskim. Po studiach, w latach 1955–1961 pracowała w Katedrze Nauk Społecznych, a następnie (1961–1962) w wydawnictwie Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej w Gdyni. W latach 1962–1968 bibliotekarka Studium Nauczycielskiego w Gdańsku–[[OLIWA |Oliwie]]; od 1966 kierownik tejże biblioteki. Od 1968 doktor na podstawie rozprawy ''Pozycja narratora w powieściach tendencyjnych Elizy Orzeszkowej'' (przewód WSP Gdańsk). W latach 1968–1970 była adiunkt w Wyższym Studium Nauczycielskim (WSN) w Oliwie. W 1970, po fuzji WSN z UG, została pracownikiem Zakładu Teorii Literatury w Instytucie Filologii Polskiej UG. Od 1976, na podstawie dorobku i rozprawy ''Poetyka polskiej powieści dojrzałego realizmu (1876–1895)'', doktor habilitowana (przewód na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie). Od 1990 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1999 profesor zwyczajny. |
| − | + | W latach 1978–2002 (do przejścia na emeryturę) była kierownikiem Zakładu Teorii Literatury, w latach 1981–1984 pełniła też funkcję prodziekana Wydziału Filologiczno-Historycznego UG, w 1978–1981 i 1984–1986 – wicedyrektora Instytutu Filologii Polskiej. W okresie 1997–1999 kierowała Filologicznym Studium Doktoranckim.<br/><br/> | |
| − | W 1980 | + | Badaczka przede wszystkim poetyki powieści wysokoartystycznej oraz literatury popularnej XIX i XX wieku. Autorka między innymi ''Poetyka polskiej powieści dojrzałego realizmu (1876–1895)'' (1978), ''Jak szumi „Dewajtis”? Studia o powieściach Marii Rodziewiczówny'' (1989), ''Powieść i prawdopodobieństwo'' (1992), ''Bolesława Prusa „prawidła” sztuki literackiej'' (2003), ''Radosne gry. O grach, zabawach literackich'' (2007), ''Prawda w powieści'' (2010). Opracowała wybrane przez siebie fragmenty notatek rękopiśmiennych Bolesława Prusa dotyczących literatury (''Literackie notatki o kompozycji'', 2010). Autorka artykułów drukowanych między innymi w „Pamiętniku Literackim”, „Tekstach” oraz pracach zbiorowych.<br/><br/> |
| + | W 1980 odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi, w 1985 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Mieszka w Sopocie. {{author: JAK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 17:35, 2 mar 2023
ANNA MARTUSZEWSKA (ur. 16 IX 1932 Ostrów Mazowiecka), literaturoznawczyni, profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Córka Ignacego Gościckiego i Marty z domu Kleindienst (6 IV 1898 – 29 I 1988 Gdańsk). W Gdańsku z rodziną od lipca 1945. Absolwentka II Liceum Ogólnokształcącego (1950). W latach 1950–1953 studiowała filologię polską w gdańskiej Wyższej Szkole Pedagogicznej (I stopień), w latach 1953–1955 – na Uniwersytecie Wrocławskim (II stopień), gdzie obroniła pracę magisterską.
Pracę rozpoczęła na ostatnim roku studiów, w 1955, jako asystentka na Uniwersytecie Wrocławskim. Po studiach, w latach 1955–1961 pracowała w Katedrze Nauk Społecznych, a następnie (1961–1962) w wydawnictwie Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej w Gdyni. W latach 1962–1968 bibliotekarka Studium Nauczycielskiego w Gdańsku–Oliwie; od 1966 kierownik tejże biblioteki. Od 1968 doktor na podstawie rozprawy Pozycja narratora w powieściach tendencyjnych Elizy Orzeszkowej (przewód WSP Gdańsk). W latach 1968–1970 była adiunkt w Wyższym Studium Nauczycielskim (WSN) w Oliwie. W 1970, po fuzji WSN z UG, została pracownikiem Zakładu Teorii Literatury w Instytucie Filologii Polskiej UG. Od 1976, na podstawie dorobku i rozprawy Poetyka polskiej powieści dojrzałego realizmu (1876–1895), doktor habilitowana (przewód na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie). Od 1990 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1999 profesor zwyczajny.
W latach 1978–2002 (do przejścia na emeryturę) była kierownikiem Zakładu Teorii Literatury, w latach 1981–1984 pełniła też funkcję prodziekana Wydziału Filologiczno-Historycznego UG, w 1978–1981 i 1984–1986 – wicedyrektora Instytutu Filologii Polskiej. W okresie 1997–1999 kierowała Filologicznym Studium Doktoranckim.
Badaczka przede wszystkim poetyki powieści wysokoartystycznej oraz literatury popularnej XIX i XX wieku. Autorka między innymi Poetyka polskiej powieści dojrzałego realizmu (1876–1895) (1978), Jak szumi „Dewajtis”? Studia o powieściach Marii Rodziewiczówny (1989), Powieść i prawdopodobieństwo (1992), Bolesława Prusa „prawidła” sztuki literackiej (2003), Radosne gry. O grach, zabawach literackich (2007), Prawda w powieści (2010). Opracowała wybrane przez siebie fragmenty notatek rękopiśmiennych Bolesława Prusa dotyczących literatury (Literackie notatki o kompozycji, 2010). Autorka artykułów drukowanych między innymi w „Pamiętniku Literackim”, „Tekstach” oraz pracach zbiorowych.
W 1980 odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi, w 1985 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Mieszka w Sopocie.
