LUBOMSKI ALEXANDER, ksiądz
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
'''ALEXANDER LUBOMSKI''' (2 III 1893 Gdańsk – 15 II 1968 Fischbach, Niemcy), ksiądz katolicki. Syn listonosza. Nauki pobierał w szkole parafialnej przy [[KAPLICA KRÓLEWSKA I PLEBANIA KOŚCIOŁA NMP | Kaplicy Królewskiej]] i w latach 1902–1911 w [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]]; studiował teologię w seminarium w Pelplinie (do 1914) i na uniwersytecie w Bonn (1914), gdzie przyjął święcenia kapłańskie. W okresie 1914–1917 sanitariusz na froncie. <br/><br/> | '''ALEXANDER LUBOMSKI''' (2 III 1893 Gdańsk – 15 II 1968 Fischbach, Niemcy), ksiądz katolicki. Syn listonosza. Nauki pobierał w szkole parafialnej przy [[KAPLICA KRÓLEWSKA I PLEBANIA KOŚCIOŁA NMP | Kaplicy Królewskiej]] i w latach 1902–1911 w [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]]; studiował teologię w seminarium w Pelplinie (do 1914) i na uniwersytecie w Bonn (1914), gdzie przyjął święcenia kapłańskie. W okresie 1914–1917 sanitariusz na froncie. <br/><br/> | ||
| − | W 1918–1919 wikariusz w Czersku Pomorskim, 1919–1923 w Sopocie, 1923–1926 przy Kaplicy Królewskiej w Gdańsku. Od 1926 związany z [[OLIWA | Oliwą]]; katecheta w oliwskim liceum, z przyczyn politycznych zwolniony 15 XI 1933 przez władze nazistowskie. W 1935 dyrektor Caritas diecezji gdańskiej, od 10 III 1935 do 1 VI 1941 redaktor tygodnika diecezjalnego „Katholisches Sonntagsblatt für das Bistum Danzig”, po 1938 notariusz przy gdańskim sądzie biskupim, ceremoniarz większy, cenzor ksiąg, egzaminator synodialny, od 5 XII 1939 kanclerz kurii chełmińskiej. W związku z procesem biskupa gdańskiego [[SPLETT CARL MARIA | Carla Spletta]] od 9 VIII do 20 XI 1945 przebywał w areszcie śledczym, od 13 XII 1945 administrator parafii w Brzezinie (powiat pucki), 1 X 1946 relegowany przez administratora [[DIECEZJA GDAŃSKA | diecezji gdańskiej]] [[WRONKA ANDRZEJ | Andrzeja Wronkę]] do Mrzezina w diecezji chełmińskiej, relegowany z kraju przez władze polskie, w Niemczech proboszcz parafii we Fryburgu. <br/><br/> | + | W 1918–1919 wikariusz w Czersku Pomorskim, 1919–1923 w Sopocie, 1923–1926 przy Kaplicy Królewskiej w Gdańsku. Od 1926 związany z [[OLIWA | Oliwą]]; katecheta w oliwskim liceum, z przyczyn politycznych zwolniony 15 XI 1933 przez władze nazistowskie. W 1935 dyrektor Caritas diecezji gdańskiej, od 10 III 1935 do 1 VI 1941 redaktor tygodnika diecezjalnego „Katholisches Sonntagsblatt für das Bistum Danzig”, po 1938 notariusz przy gdańskim sądzie biskupim, ceremoniarz większy, cenzor ksiąg, egzaminator synodialny, od 5 XII 1939 kanclerz kurii chełmińskiej. W związku z procesem biskupa gdańskiego [[SPLETT CARL MARIA, biskup gdański | Carla Spletta]] od 9 VIII do 20 XI 1945 przebywał w areszcie śledczym, od 13 XII 1945 administrator parafii w Brzezinie (powiat pucki), 1 X 1946 relegowany przez administratora [[DIECEZJA GDAŃSKA | diecezji gdańskiej]] [[WRONKA ANDRZEJ, ksiądz, administrator diecezji, patron gdańskiej ulicy | Andrzeja Wronkę]] do Mrzezina w diecezji chełmińskiej, relegowany z kraju przez władze polskie, w Niemczech proboszcz parafii we Fryburgu. <br/><br/> |
Badacz przeszłości klasztoru oliwskiego (planował napisanie jego pełnej monografii, dokonał szerokiej kwerendy), autor (od 1935) licznych o tym artykułów, między innymi monografii o zakonnikach z Oliwy (ogłaszanych w czasopiśmie „Cistercienser-Chronik”). Większość prac historycznych o klasztorze oliwskim pozostała w rękopisach, część przed opuszczeniem Polski przekazał [[BIBLIOTEKA MIEJSKA | Bibliotece Miejskiej]]. Spuściznę w większości uratował dla nauki [[IWICKI ZYGMUNT, ksiądz, historyk sztuki | ks. Zygmunt Iwicki]]. {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Badacz przeszłości klasztoru oliwskiego (planował napisanie jego pełnej monografii, dokonał szerokiej kwerendy), autor (od 1935) licznych o tym artykułów, między innymi monografii o zakonnikach z Oliwy (ogłaszanych w czasopiśmie „Cistercienser-Chronik”). Większość prac historycznych o klasztorze oliwskim pozostała w rękopisach, część przed opuszczeniem Polski przekazał [[BIBLIOTEKA MIEJSKA | Bibliotece Miejskiej]]. Spuściznę w większości uratował dla nauki [[IWICKI ZYGMUNT, ksiądz, historyk sztuki | ks. Zygmunt Iwicki]]. {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 16:59, 7 gru 2022
ALEXANDER LUBOMSKI (2 III 1893 Gdańsk – 15 II 1968 Fischbach, Niemcy), ksiądz katolicki. Syn listonosza. Nauki pobierał w szkole parafialnej przy Kaplicy Królewskiej i w latach 1902–1911 w Gimnazjum Miejskim; studiował teologię w seminarium w Pelplinie (do 1914) i na uniwersytecie w Bonn (1914), gdzie przyjął święcenia kapłańskie. W okresie 1914–1917 sanitariusz na froncie.
W 1918–1919 wikariusz w Czersku Pomorskim, 1919–1923 w Sopocie, 1923–1926 przy Kaplicy Królewskiej w Gdańsku. Od 1926 związany z Oliwą; katecheta w oliwskim liceum, z przyczyn politycznych zwolniony 15 XI 1933 przez władze nazistowskie. W 1935 dyrektor Caritas diecezji gdańskiej, od 10 III 1935 do 1 VI 1941 redaktor tygodnika diecezjalnego „Katholisches Sonntagsblatt für das Bistum Danzig”, po 1938 notariusz przy gdańskim sądzie biskupim, ceremoniarz większy, cenzor ksiąg, egzaminator synodialny, od 5 XII 1939 kanclerz kurii chełmińskiej. W związku z procesem biskupa gdańskiego Carla Spletta od 9 VIII do 20 XI 1945 przebywał w areszcie śledczym, od 13 XII 1945 administrator parafii w Brzezinie (powiat pucki), 1 X 1946 relegowany przez administratora diecezji gdańskiej Andrzeja Wronkę do Mrzezina w diecezji chełmińskiej, relegowany z kraju przez władze polskie, w Niemczech proboszcz parafii we Fryburgu.
Badacz przeszłości klasztoru oliwskiego (planował napisanie jego pełnej monografii, dokonał szerokiej kwerendy), autor (od 1935) licznych o tym artykułów, między innymi monografii o zakonnikach z Oliwy (ogłaszanych w czasopiśmie „Cistercienser-Chronik”). Większość prac historycznych o klasztorze oliwskim pozostała w rękopisach, część przed opuszczeniem Polski przekazał Bibliotece Miejskiej. Spuściznę w większości uratował dla nauki ks. Zygmunt Iwicki.
