LEŚNY MŁYN
| Linia 4: | Linia 4: | ||
[[File:2_Leśny_Młyn.jpg|thumb|Dom Kuracyjny, 1911]] | [[File:2_Leśny_Młyn.jpg|thumb|Dom Kuracyjny, 1911]] | ||
| − | '''LEŚNY''' (Krzaczasty) '''MŁYN''' (Strauchmühle), [[OLIWA | Oliwa]]. Młyn na terenie należącym od 1186 do [[OPACTWO CYSTERSÓW W OLIWIE | opactwa cystersów w Oliwie]], wypuszczany w dzierżawę. Zwany też Młynem XXIII, jeden z dwóch w dobrach cystersów nad [[POTOK RYNARZEWSKI | Potokiem Rynarzewskim]] (Młyn XXIV nie zachował się; [[MŁYNY NAD POTOKIEM OLIWSKIM I DOPŁYWAMI | młyny nad Potokiem Oliwskim i dopływami]]). Młyn działał dowodnie od końca XVI wieku jako kuźnica miedzi. W 1649 dzierżawił go Stephan Berenta, od 1664 należał do Märesiusa. Pod koniec XVII wieku przebudowany z polecenia cystersów na młyn zbożowy. Po 1750 nowy dzierżawca, Löbel, przebudował go na młyn prochowy, następnie ponownie pracował jako zbożowy. Po konfiskacie majątków cysterskich, 19 VII 1853 młyn zakupił od skarbu państwa Leopold Laemmer (13 II 1815 Malbork – 5 II 1874 Kolbudy) i w rok później, 27 VII 1854, odsprzedał go Gustawowi Grollowi za 8500 talarów, sam przejmując młyn w Kolbudach (jego syn, kupiec zbożowy Alfred, był zięciem [[SIEGEL HUGO EUGEN | Hugona Eugena Siegela]]).<br/><br/> | + | '''LEŚNY''' (Krzaczasty) '''MŁYN''' (Strauchmühle), [[OLIWA | Oliwa]]. Młyn na terenie należącym od 1186 do [[OPACTWO CYSTERSÓW W OLIWIE | opactwa cystersów w Oliwie]], wypuszczany w dzierżawę. Zwany też Młynem XXIII, jeden z dwóch w dobrach cystersów nad [[POTOK RYNARZEWSKI | Potokiem Rynarzewskim]] (Młyn XXIV nie zachował się; [[MŁYNY NAD POTOKIEM OLIWSKIM I DOPŁYWAMI | młyny nad Potokiem Oliwskim i dopływami]]). Młyn działał dowodnie od końca XVI wieku jako kuźnica miedzi. W 1649 dzierżawił go Stephan Berenta, od 1664 należał do Märesiusa. Pod koniec XVII wieku przebudowany z polecenia cystersów na młyn zbożowy. Po 1750 nowy dzierżawca, Löbel, przebudował go na młyn prochowy, następnie ponownie pracował jako zbożowy. Po konfiskacie majątków cysterskich, 19 VII 1853 młyn zakupił od skarbu państwa Leopold Laemmer (13 II 1815 Malbork – 5 II 1874 Kolbudy) i w rok później, 27 VII 1854, odsprzedał go Gustawowi Grollowi za 8500 talarów, sam przejmując młyn w Kolbudach (jego syn, kupiec zbożowy Alfred, był zięciem [[SIEGEL HUGO EUGEN, budowniczy fortepianów | Hugona Eugena Siegela]]).<br/><br/> |
Na początku XX wieku w sąsiedztwie młyna, z uwagi na specyficzny mikroklimat okolicy, zbudowano Dom Kuracyjny dla osób cierpiących na schorzenia górnych dróg oddechowych, a młyn przystosowano do produkcji prądu. Około 1911 uruchomiono tu [[WODOCIĄGI | ujęcie wody]] dla miasta (zwany także obecnie Strachowem), nie wymagające uzdatniania. <br/><br/> | Na początku XX wieku w sąsiedztwie młyna, z uwagi na specyficzny mikroklimat okolicy, zbudowano Dom Kuracyjny dla osób cierpiących na schorzenia górnych dróg oddechowych, a młyn przystosowano do produkcji prądu. Około 1911 uruchomiono tu [[WODOCIĄGI | ujęcie wody]] dla miasta (zwany także obecnie Strachowem), nie wymagające uzdatniania. <br/><br/> | ||
Od 1926 w granicach administracyjnych Gdańska. W 1943 przeniesiono tu (w obawie przed [[NALOTY BOMBOWE PODCZAS II WOJNY ŚWIATOWEJ | nalotami bombowymi]]) klinikę dziecięcą [[SZPITAL DIAKONIS EWANGELICKICH | szpitala diakonis ewangelickich]] z Neugarten (ul. Nowe Ogrody). W marcu 1945 miejsce ciężkich walk. Po 1945 w Domu Kuracyjnym mieścił się internat Państwowego Pedagogium ([[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższa Szkoła Pedagogiczna]]). W 1954 młyn, dworek młynarza i Dom Kuracyjny (100 ha) włączono w obręb [[MIEJSKI OGRÓD ZOOLOGICZNY WYBRZEŻA | Miejskiego Ogrodu Zoologicznego Wybrzeże]]. {{author: AK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | Od 1926 w granicach administracyjnych Gdańska. W 1943 przeniesiono tu (w obawie przed [[NALOTY BOMBOWE PODCZAS II WOJNY ŚWIATOWEJ | nalotami bombowymi]]) klinikę dziecięcą [[SZPITAL DIAKONIS EWANGELICKICH | szpitala diakonis ewangelickich]] z Neugarten (ul. Nowe Ogrody). W marcu 1945 miejsce ciężkich walk. Po 1945 w Domu Kuracyjnym mieścił się internat Państwowego Pedagogium ([[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższa Szkoła Pedagogiczna]]). W 1954 młyn, dworek młynarza i Dom Kuracyjny (100 ha) włączono w obręb [[MIEJSKI OGRÓD ZOOLOGICZNY WYBRZEŻA | Miejskiego Ogrodu Zoologicznego Wybrzeże]]. {{author: AK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | ||
Aktualna wersja na dzień 12:57, 3 sty 2023
LEŚNY (Krzaczasty) MŁYN (Strauchmühle), Oliwa. Młyn na terenie należącym od 1186 do opactwa cystersów w Oliwie, wypuszczany w dzierżawę. Zwany też Młynem XXIII, jeden z dwóch w dobrach cystersów nad Potokiem Rynarzewskim (Młyn XXIV nie zachował się; młyny nad Potokiem Oliwskim i dopływami). Młyn działał dowodnie od końca XVI wieku jako kuźnica miedzi. W 1649 dzierżawił go Stephan Berenta, od 1664 należał do Märesiusa. Pod koniec XVII wieku przebudowany z polecenia cystersów na młyn zbożowy. Po 1750 nowy dzierżawca, Löbel, przebudował go na młyn prochowy, następnie ponownie pracował jako zbożowy. Po konfiskacie majątków cysterskich, 19 VII 1853 młyn zakupił od skarbu państwa Leopold Laemmer (13 II 1815 Malbork – 5 II 1874 Kolbudy) i w rok później, 27 VII 1854, odsprzedał go Gustawowi Grollowi za 8500 talarów, sam przejmując młyn w Kolbudach (jego syn, kupiec zbożowy Alfred, był zięciem Hugona Eugena Siegela).
Na początku XX wieku w sąsiedztwie młyna, z uwagi na specyficzny mikroklimat okolicy, zbudowano Dom Kuracyjny dla osób cierpiących na schorzenia górnych dróg oddechowych, a młyn przystosowano do produkcji prądu. Około 1911 uruchomiono tu ujęcie wody dla miasta (zwany także obecnie Strachowem), nie wymagające uzdatniania.
Od 1926 w granicach administracyjnych Gdańska. W 1943 przeniesiono tu (w obawie przed nalotami bombowymi) klinikę dziecięcą szpitala diakonis ewangelickich z Neugarten (ul. Nowe Ogrody). W marcu 1945 miejsce ciężkich walk. Po 1945 w Domu Kuracyjnym mieścił się internat Państwowego Pedagogium ( Wyższa Szkoła Pedagogiczna). W 1954 młyn, dworek młynarza i Dom Kuracyjny (100 ha) włączono w obręb Miejskiego Ogrodu Zoologicznego Wybrzeże.
