LANGE JOHANN CONSTANTIN, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN CONSTANTIN LANGE (2 I 1702 Gdańsk – 30 XI 1761 Gdańsk), złotnik. Syn złotnika Arnholta Langego, u którego rozpoczął naukę zawodu. Pracę mistrzowską wykonał w 1740 w warsztacie Constantina Quartiera (Quartir; 15 VI 1685 – 2 II 1747). 13 X 1740 otrzymał obywatelstwo Gdańska. Funkcję kompana (podstarszego) gdańskiego cechu złotników pełnił w latach 1754, 1760, starszego cechu – w latach 1755, 1761.
Prace mistrzowskie w jego warsztacie wykonali: Johann Christian Holl II (3 V 1713 – 3 IV 1771), Gottlieb Deinlein (1724 – 15 VII 1784), Nicolaus Ludwig Zander (1725 Archangel (Archangielsk, Rosja) – 15 VIII 1778), Christian Baltzer. Jego uczniami, kończącymi edukację dyplomem rzemiosła, byli: zapisany w 1741 Emanuel Ellerholtz I (30 VIII 1725 - 1 XII 1800), Johann Casper Holtzmüller (1745), Christ[ian] (?) Andreas Schimmel (1747), Carl Friedrich Gensch (1751), Johann Wilhelm Rohloff (1753), Daniel Samuel Dufck (1757) oraz Michael Wilhelm Deskowski (1760). Nauki nie ukończyli: zapisany w 1742 Heinrich Mey oraz Benjamin Boeckman (1743). W 1760 zapisał na naukę syna Johanna Carla. Ten naukę ukończył i w 1771 podjął starania o tytuł mistrzowski, którego jednak nie uzyskał z powodu nieodbycia przepisowej wędrówki czeladniczej. Mimo to owdowiała matka, Concordia (8 VII 1721 – 10 IX 1783), zatrudniła go do 1770 do prowadzenia warsztatu, za co musiała zapłacić 30 dukatów odszkodowania. Początkowo prowadził warsztat przy Ziegengasse (ul. Kozia), następnie we własnej kamienicy przy Goldschmiedegasse 1092 (ul. Złotników 27).
Używał znaku mistrzowskiego z pełnym nazwiskiem LANGE w prostokącie (dawniej znak ten błędnie wiązano z Johannem Gottliebem Langem), być może także znaku z inicjałami IL, a jako probierz cechowy – znaku z inicjałem L w obrysie litery. Wykonywał głównie sprzęty sakralne, z których znane są: kielich (Czersk), monstrancje (Brok, Szemud), kropielniczka ( Muzeum Narodowe w Gdańsku), oprawa antyfonarza (Żarnowiec).
Zob. też złotnictwo.
