KULLING HERMANN, przedsiębiorca, radny, były patron ulicy
| (Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
[[File: Kulling_Hermann.jpg |thumb| Nadanie imienia Hermanna Kullinga gdańskiemu tramwajowi, 2021]] | [[File: Kulling_Hermann.jpg |thumb| Nadanie imienia Hermanna Kullinga gdańskiemu tramwajowi, 2021]] | ||
| − | '''HERMANN KULLING''' (maj 1859 Brzeźno Lęborskie – 15 I 1922 Gdańsk-Brzeźno), przedsiębiorca, [[RADA MIEJSKA | radny Gdańska]]. W 1884 był pomocnikiem kowala w Gdańsku. Od 31 I 1889 właściciel kurortu w [[BRZEŹNO | Brzeźnie]] i otaczającego go 36-hektarowego terenu, w tym parku zdrojowego, który nabył za 129 | + | '''HERMANN KULLING''' (maj 1859 Brzeźno Lęborskie – 15 I 1922 Gdańsk-Brzeźno), przedsiębiorca, [[RADA MIEJSKA | radny Gdańska]]. W 1884 był pomocnikiem kowala w Gdańsku. Od 31 I 1889 właściciel kurortu w [[BRZEŹNO | Brzeźnie]] i otaczającego go 36-hektarowego terenu, w tym parku zdrojowego, który nabył za 129 000 marek od spadkobierców [[PISTORIUS WILHELM, kupiec, były patron ulicy | Wilhelma Pistoriusa]]. W 1889 zbudował (w pięć miesięcy) linię tramwaju konnego o długości 1100 m, łączącą od 7 lipca stację kolejową Brzeźno ze znajdującym się w jego centrum domem kuracyjnym. Po torach o rozstawie 60 cm kursowały wozy produkcji gdańskiego rzemieślnika i radnego miasta Gdańska Juliusa Hybbenetha (1822–1902), prowadzącego przy Fleischergasse 20 (ul. Rzeźnicka) Gdańską Fabrykę Wozów (produkacja wozów, sanek, szybkie naprawy), oferujące 12 miejsc siedzących i 12 stojących; koszt przejazdu wynosił 5 fenigów (zob. [[TRAMWAJE | tramwaje]]). Po 10 latach eksploatacji linia, dowożąca głównie gości z Gdańska, upadła i została rozebrana.<br/><br/> |
| − | Poniósł także duże straty finansowe po spaleniu się 28 XII 1892 domu kuracyjnego (szybko odbudowanego po uzyskaniu kredytu bankowego). W 1891 kurort odwiedziło 39 | + | Poniósł także duże straty finansowe po spaleniu się 28 XII 1892 domu kuracyjnego (szybko odbudowanego po uzyskaniu kredytu bankowego). W 1891 kurort odwiedziło 39 000 gości. W 1898 oprócz niego w Brzeźnie mieszkali członkowie rodziny: właściciel ziemski Johann Kulling i robotnik Anton Kulling. Zajmowali się uprawą pól należących do kurortu.<br/><br/> |
| − | W 1899 sprzedał obiekty kuracyjne za 275 | + | W 1899 sprzedał obiekty kuracyjne za 275 000 marek Towarzystwu Akcyjnemu „Höcherl”. W 1902 odkupił dzierżawę majątku Redłowo (Hochredlau, obecnie część Gdyni). W latach 1915–1919 był członkiem Rady Miejskiej, a w okresie 1917–1922 właścicielem jednej z gdańskich cegielni. Mieszkał w Gdańsku-Brzeźnie w willi przy Kurzstraße 1 (ul. Sternicza 2). Żonaty z Olgą Borchell. Pochowany na [[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA. ZESPÓŁ U PODNÓŻA GRODZISKA | cmentarzu Bożego Ciała przy Grodzisku]]. Jego imieniem nazwano ulicę w Gdańsku-Brzeźnie (Kullingstraße), wcześniej znaną jako Kurzstraße, po 1945 – ul. Sternicza. 5 II 2021 jego imię otrzymał gdański tramwaj Pesa Jazz Duo 128NG nr 1071. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 10:50, 31 gru 2023
HERMANN KULLING (maj 1859 Brzeźno Lęborskie – 15 I 1922 Gdańsk-Brzeźno), przedsiębiorca, radny Gdańska. W 1884 był pomocnikiem kowala w Gdańsku. Od 31 I 1889 właściciel kurortu w Brzeźnie i otaczającego go 36-hektarowego terenu, w tym parku zdrojowego, który nabył za 129 000 marek od spadkobierców Wilhelma Pistoriusa. W 1889 zbudował (w pięć miesięcy) linię tramwaju konnego o długości 1100 m, łączącą od 7 lipca stację kolejową Brzeźno ze znajdującym się w jego centrum domem kuracyjnym. Po torach o rozstawie 60 cm kursowały wozy produkcji gdańskiego rzemieślnika i radnego miasta Gdańska Juliusa Hybbenetha (1822–1902), prowadzącego przy Fleischergasse 20 (ul. Rzeźnicka) Gdańską Fabrykę Wozów (produkacja wozów, sanek, szybkie naprawy), oferujące 12 miejsc siedzących i 12 stojących; koszt przejazdu wynosił 5 fenigów (zob. tramwaje). Po 10 latach eksploatacji linia, dowożąca głównie gości z Gdańska, upadła i została rozebrana.
Poniósł także duże straty finansowe po spaleniu się 28 XII 1892 domu kuracyjnego (szybko odbudowanego po uzyskaniu kredytu bankowego). W 1891 kurort odwiedziło 39 000 gości. W 1898 oprócz niego w Brzeźnie mieszkali członkowie rodziny: właściciel ziemski Johann Kulling i robotnik Anton Kulling. Zajmowali się uprawą pól należących do kurortu.
W 1899 sprzedał obiekty kuracyjne za 275 000 marek Towarzystwu Akcyjnemu „Höcherl”. W 1902 odkupił dzierżawę majątku Redłowo (Hochredlau, obecnie część Gdyni). W latach 1915–1919 był członkiem Rady Miejskiej, a w okresie 1917–1922 właścicielem jednej z gdańskich cegielni. Mieszkał w Gdańsku-Brzeźnie w willi przy Kurzstraße 1 (ul. Sternicza 2). Żonaty z Olgą Borchell. Pochowany na cmentarzu Bożego Ciała przy Grodzisku. Jego imieniem nazwano ulicę w Gdańsku-Brzeźnie (Kullingstraße), wcześniej znaną jako Kurzstraße, po 1945 – ul. Sternicza. 5 II 2021 jego imię otrzymał gdański tramwaj Pesa Jazz Duo 128NG nr 1071.
