JASTAK JOHANN, proboszcz kościoła św. Ignacego
Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
'''JOHANN JASTAK''' (11 IX 1888 Lińsk, powiat Świecie – 3 VIII 1945 Gdańsk), proboszcz [[KOŚCIÓŁ ŚW. IGNACEGO | kościoła św. Ignacego]] w [[STARE SZKOTY | Starych Szkotach]]. Maturę zdał w gimnazjum w Chełmnie nad Wisłą. Kleryk seminarium duchownego w Pelplinie, gdzie 24 III 1912 otrzymał święcenia kapłańskie. Dalsze studia odbył we Wrocławiu, zakończone w roku 1915 doktoratem z filozofii i teologii.<br/><br/> | '''JOHANN JASTAK''' (11 IX 1888 Lińsk, powiat Świecie – 3 VIII 1945 Gdańsk), proboszcz [[KOŚCIÓŁ ŚW. IGNACEGO | kościoła św. Ignacego]] w [[STARE SZKOTY | Starych Szkotach]]. Maturę zdał w gimnazjum w Chełmnie nad Wisłą. Kleryk seminarium duchownego w Pelplinie, gdzie 24 III 1912 otrzymał święcenia kapłańskie. Dalsze studia odbył we Wrocławiu, zakończone w roku 1915 doktoratem z filozofii i teologii.<br/><br/> | ||
| − | W latach 1915–1920 katecheta w Grudziądzu, od 1921 wikary w parafii i [[KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEGO SERCA JEZUSOWEGO | kościele Najświętszego Serca Jezusowego]] | + | W latach 1915–1920 katecheta w Grudziądzu, od 1921 wikary w parafii i [[KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEGO SERCA JEZUSOWEGO | kościele Najświętszego Serca Jezusowego]] w Gdańsku-Wrzeszczu, w 1928 prezes gdańskiego Caritasu. Od 21 I 1935 proboszcz parafii i kościoła św. Ignacego. W marcu 1945 roku zatrzymany przez Rosjan, zachorował w czasie marszu do obozu w Grudziądzu, zwolniony, wrócił do Gdańska, gdzie zmarł. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 21:32, 14 cze 2021
JOHANN JASTAK (11 IX 1888 Lińsk, powiat Świecie – 3 VIII 1945 Gdańsk), proboszcz kościoła św. Ignacego w Starych Szkotach. Maturę zdał w gimnazjum w Chełmnie nad Wisłą. Kleryk seminarium duchownego w Pelplinie, gdzie 24 III 1912 otrzymał święcenia kapłańskie. Dalsze studia odbył we Wrocławiu, zakończone w roku 1915 doktoratem z filozofii i teologii.
W latach 1915–1920 katecheta w Grudziądzu, od 1921 wikary w parafii i kościele Najświętszego Serca Jezusowego w Gdańsku-Wrzeszczu, w 1928 prezes gdańskiego Caritasu. Od 21 I 1935 proboszcz parafii i kościoła św. Ignacego. W marcu 1945 roku zatrzymany przez Rosjan, zachorował w czasie marszu do obozu w Grudziądzu, zwolniony, wrócił do Gdańska, gdzie zmarł.
