JANTZEN SALOMON, syndyk
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Salomon__Jantzen.jpg|thumb|Salomon Jantzen, ''Gedanken von dem Eigenthum des Dantziger Hafens'', 1790 (rozprawa o porcie gdańskim)]] | [[File:Salomon__Jantzen.jpg|thumb|Salomon Jantzen, ''Gedanken von dem Eigenthum des Dantziger Hafens'', 1790 (rozprawa o porcie gdańskim)]] | ||
| − | '''SALOMON JANTZEN''' (9 IX 1723 Gdańsk – 11 V 1780 Gdańsk), [[SYNDYK MIEJSKI | syndyk miejski]]. Syn [[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]] (od 1719) Karla Jantzena (5 X 1661 Gdańsk – 31 VIII 1726 Gdańsk) i jego piątej (od 1715) żony Eleonory Konstancji, córki rajcy Salomona Wahla (1632–1701), siostry burmistrza [[WAHL JOHANN, burmistrz Gdańska | Johanna Wahla]]. Brat przyrodni | + | '''SALOMON JANTZEN''' (9 IX 1723 Gdańsk – 11 V 1780 Gdańsk), [[SYNDYK MIEJSKI | syndyk miejski]]. Syn [[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]] (od 1719) Karla Jantzena (5 X 1661 Gdańsk – 31 VIII 1726 Gdańsk) i jego piątej (od 1715) żony Eleonory Konstancji, córki rajcy Salomona Wahla (1632–1701), siostry burmistrza [[WAHL JOHANN, burmistrz Gdańska | Johanna Wahla]]. Brat przyrodni m.in. [[JANTZEN DANIEL ELERT, burgrabia gdański | Daniela Elerta Jantzena]], w 1755 [[BURGRABIOWIE | burgrabiego]] gdańskiego.<br/><br/> |
W latach 1744–1446 odbył studia prawnicze w Jenie i w Lejdzie. Od 1755 sekretarz miejski, od 17 czerwca tego roku posiadał kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. W okresie I rozbioru Polski (1772) brał czynny udział w działaniach przeciw poczynaniom państwa pruskiego, np. werbunkowi żołnierzy do wojska pruskiego na terenie Gdańska, a także próbom zawładnięcia [[PORT GDAŃSKI | portem gdańskim]]. Pruskim żądaniom dał odpowiedź w tekście ''Réflexions sur la propriété du port Danzig'', który ukazał się również w języku niemieckim w Berlinie. Od 1774 syndyk miejski.<br/><br/> | W latach 1744–1446 odbył studia prawnicze w Jenie i w Lejdzie. Od 1755 sekretarz miejski, od 17 czerwca tego roku posiadał kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. W okresie I rozbioru Polski (1772) brał czynny udział w działaniach przeciw poczynaniom państwa pruskiego, np. werbunkowi żołnierzy do wojska pruskiego na terenie Gdańska, a także próbom zawładnięcia [[PORT GDAŃSKI | portem gdańskim]]. Pruskim żądaniom dał odpowiedź w tekście ''Réflexions sur la propriété du port Danzig'', który ukazał się również w języku niemieckim w Berlinie. Od 1774 syndyk miejski.<br/><br/> | ||
| − | Od 1757 żonaty był z Elisabeth Florentiną ( | + | Od 1757 żonaty był z Elisabeth Florentiną (1722 – pogrzeb 30 III 1779), córką Aegidiusa Glagau, której pogrzeb w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) przybrał charakter pompatycznego widowiska (za trumna niesioną przez uczniów [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]] z domu zmarłej do kościoła NMP jechało 12 żałobnych pojazdów, czemu towarzyszyła żałobna muzyka). Pochowany obok żony 23 V 1780 w kościele NMP. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 11:46, 6 wrz 2023
SALOMON JANTZEN (9 IX 1723 Gdańsk – 11 V 1780 Gdańsk), syndyk miejski. Syn ławnika (od 1719) Karla Jantzena (5 X 1661 Gdańsk – 31 VIII 1726 Gdańsk) i jego piątej (od 1715) żony Eleonory Konstancji, córki rajcy Salomona Wahla (1632–1701), siostry burmistrza Johanna Wahla. Brat przyrodni m.in. Daniela Elerta Jantzena, w 1755 burgrabiego gdańskiego.
W latach 1744–1446 odbył studia prawnicze w Jenie i w Lejdzie. Od 1755 sekretarz miejski, od 17 czerwca tego roku posiadał kupieckie obywatelstwo Gdańska. W okresie I rozbioru Polski (1772) brał czynny udział w działaniach przeciw poczynaniom państwa pruskiego, np. werbunkowi żołnierzy do wojska pruskiego na terenie Gdańska, a także próbom zawładnięcia portem gdańskim. Pruskim żądaniom dał odpowiedź w tekście Réflexions sur la propriété du port Danzig, który ukazał się również w języku niemieckim w Berlinie. Od 1774 syndyk miejski.
Od 1757 żonaty był z Elisabeth Florentiną (1722 – pogrzeb 30 III 1779), córką Aegidiusa Glagau, której pogrzeb w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) przybrał charakter pompatycznego widowiska (za trumna niesioną przez uczniów Gimnazjum Akademickiego z domu zmarłej do kościoła NMP jechało 12 żałobnych pojazdów, czemu towarzyszyła żałobna muzyka). Pochowany obok żony 23 V 1780 w kościele NMP.
