JACKOWIAK CZESŁAW, rektor Uniwersytetu Gdańskiego
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Czesław_Jackowiak.jpg |thumb|Czesław Jackowiak, rektor Uniwersytetu Gdańskiego]] | [[File: Czesław_Jackowiak.jpg |thumb|Czesław Jackowiak, rektor Uniwersytetu Gdańskiego]] | ||
'''CZESŁAW JACKOWIAK''' (11 VI 1923 Toruń – 12 I 1994 Gdynia), naukowiec, prawnik, rektor[[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Syn Mariana i Marii z domu Skotnickiej. Szkołę podstawową ukończył w Kruszwicy. W latach 1935–1939 uczeń Gimnazjum im. Marii Magdaleny w Poznaniu. W czasie okupacji wysiedlony z rodziną, pracował między innymi jako robotnik w fabryce przetworów rolnych w Milejowie koło Lublina. Od września 1944 do stycznia 1946 zmobilizowany do Wojska Polskiego, w 1945 w Lublinie zdał eksternistycznie maturę. <br/><br/> | '''CZESŁAW JACKOWIAK''' (11 VI 1923 Toruń – 12 I 1994 Gdynia), naukowiec, prawnik, rektor[[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Syn Mariana i Marii z domu Skotnickiej. Szkołę podstawową ukończył w Kruszwicy. W latach 1935–1939 uczeń Gimnazjum im. Marii Magdaleny w Poznaniu. W czasie okupacji wysiedlony z rodziną, pracował między innymi jako robotnik w fabryce przetworów rolnych w Milejowie koło Lublina. Od września 1944 do stycznia 1946 zmobilizowany do Wojska Polskiego, w 1945 w Lublinie zdał eksternistycznie maturę. <br/><br/> | ||
| − | W 1948 ukończył Wydział Prawno-Ekonomiczny uniwersytetu w Poznaniu, gdzie od 1 grudnia rozpoczął pracę. W 1950 zwolniony z przyczyn politycznych, pracował w Państwowej Inspekcji Pracy w Poznaniu, jako radca prawny w przedsiębiorstwach. Od 1951 doktor, w 1955 ponownie zatrudniony na uniwersytecie. W 1965 doktor habilitowany, od 1970 pracował na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu: prodziekan, w latach 1971–1976 dziekan Wydziału Prawa i Administracji; od 1973 profesor nadzwyczajny (tytularny).<br/><br/> | + | W 1948 ukończył Wydział Prawno-Ekonomiczny uniwersytetu w Poznaniu, gdzie od 1 grudnia rozpoczął pracę. W 1950 zwolniony z przyczyn politycznych, pracował w Państwowej Inspekcji Pracy w Poznaniu, następnie jako radca prawny w przedsiębiorstwach. Od 1951 doktor, w 1955 ponownie zatrudniony na uniwersytecie. W 1965 doktor habilitowany, od 1970 pracował na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu: prodziekan, w latach 1971–1976 dziekan Wydziału Prawa i Administracji; od 1973 profesor nadzwyczajny (tytularny).<br/><br/> |
| − | Od 1976 roku pracownik UG na Wydziale Prawa i Administracji: w latach 1976–1992 kierownik Katedry Prawa Pracy, 1979–1981 dyrektor Instytutu Prawa Cywilnego i Prawa Pracy, 1980–1982 prorektor do spraw nauki (złożył rezygnację po odwołaniu z funkcji rektora [[GŁĘBOCKI ROBERT | Roberta Głębockiego]], 1981–1993 kierownik Katedry Prawa Pracy 1987–1990 rektor UG. W roku 1990 zorganizował zjazd rektorów uniwersytetów nadbałtyckich i profesor zwyczajny. Od 30 IX 1993 na emeryturze, do śmierci pracował na połowie etatu.<br/><br/> | + | Od 1976 roku pracownik UG na Wydziale Prawa i Administracji: w latach 1976–1992 kierownik Katedry Prawa Pracy, 1979–1981 dyrektor Instytutu Prawa Cywilnego i Prawa Pracy, 1980–1982 prorektor do spraw nauki (złożył rezygnację po odwołaniu z funkcji rektora [[GŁĘBOCKI ROBERT | Roberta Głębockiego]]), 1981–1993 kierownik Katedry Prawa Pracy 1987–1990 rektor UG. W roku 1990 zorganizował zjazd rektorów uniwersytetów nadbałtyckich i profesor zwyczajny. Od 30 IX 1993 na emeryturze, do śmierci pracował na połowie etatu.<br/><br/> |
W 1991 roku z ramienia bezpartyjnego Komitetu Wyborczego „Nasza Polska” bezskutecznie kandydował do Sejmu RP. Zajmował się prawem pracy, prekursor prawa socjalnego. Promotor dysertacji doktorskiej późniejszego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej [[KACZYŃSKI LECH | Lecha Kaczyńskiego]]. <br/><br/> | W 1991 roku z ramienia bezpartyjnego Komitetu Wyborczego „Nasza Polska” bezskutecznie kandydował do Sejmu RP. Zajmował się prawem pracy, prekursor prawa socjalnego. Promotor dysertacji doktorskiej późniejszego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej [[KACZYŃSKI LECH | Lecha Kaczyńskiego]]. <br/><br/> | ||
| − | Odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim (1975) i Oficerskim (1994) Orderu Odrodzenia. Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy w latach 1950–1973 z Barbarą z domu Truszkowską, | + | Odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim (1975) i Oficerskim (1994) Orderu Odrodzenia. Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy w latach 1950–1973 z Barbarą z domu Truszkowską, ojciec Jacka (ur. 1951), Małgorzaty (ur. 1953) i Macieja (ur. 1959). Po raz drugi żonaty od 1975 z Urszulą Bielawską, prawniczką. Pochowany na cmentarzu w Sopocie. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 10:45, 14 wrz 2021
CZESŁAW JACKOWIAK (11 VI 1923 Toruń – 12 I 1994 Gdynia), naukowiec, prawnik, rektor Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Syn Mariana i Marii z domu Skotnickiej. Szkołę podstawową ukończył w Kruszwicy. W latach 1935–1939 uczeń Gimnazjum im. Marii Magdaleny w Poznaniu. W czasie okupacji wysiedlony z rodziną, pracował między innymi jako robotnik w fabryce przetworów rolnych w Milejowie koło Lublina. Od września 1944 do stycznia 1946 zmobilizowany do Wojska Polskiego, w 1945 w Lublinie zdał eksternistycznie maturę.
W 1948 ukończył Wydział Prawno-Ekonomiczny uniwersytetu w Poznaniu, gdzie od 1 grudnia rozpoczął pracę. W 1950 zwolniony z przyczyn politycznych, pracował w Państwowej Inspekcji Pracy w Poznaniu, następnie jako radca prawny w przedsiębiorstwach. Od 1951 doktor, w 1955 ponownie zatrudniony na uniwersytecie. W 1965 doktor habilitowany, od 1970 pracował na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu: prodziekan, w latach 1971–1976 dziekan Wydziału Prawa i Administracji; od 1973 profesor nadzwyczajny (tytularny).
Od 1976 roku pracownik UG na Wydziale Prawa i Administracji: w latach 1976–1992 kierownik Katedry Prawa Pracy, 1979–1981 dyrektor Instytutu Prawa Cywilnego i Prawa Pracy, 1980–1982 prorektor do spraw nauki (złożył rezygnację po odwołaniu z funkcji rektora Roberta Głębockiego), 1981–1993 kierownik Katedry Prawa Pracy 1987–1990 rektor UG. W roku 1990 zorganizował zjazd rektorów uniwersytetów nadbałtyckich i profesor zwyczajny. Od 30 IX 1993 na emeryturze, do śmierci pracował na połowie etatu.
W 1991 roku z ramienia bezpartyjnego Komitetu Wyborczego „Nasza Polska” bezskutecznie kandydował do Sejmu RP. Zajmował się prawem pracy, prekursor prawa socjalnego. Promotor dysertacji doktorskiej późniejszego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego.
Odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim (1975) i Oficerskim (1994) Orderu Odrodzenia. Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy w latach 1950–1973 z Barbarą z domu Truszkowską, ojciec Jacka (ur. 1951), Małgorzaty (ur. 1953) i Macieja (ur. 1959). Po raz drugi żonaty od 1975 z Urszulą Bielawską, prawniczką. Pochowany na cmentarzu w Sopocie.
