HERMAN STEFAN, profesor Wyższej Szkoły Muzycznej
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Herman_Stefan.jpeg |thumb| Stefan Herman]] | [[File: Herman_Stefan.jpeg |thumb| Stefan Herman]] | ||
| − | '''STEFAN HERMAN''' (16 VII 1902 Warszawa – 3 IV 1981 Gdańsk), pedagog wiolinistyki. Po | + | '''STEFAN HERMAN''' (16 VII 1902 Warszawa – 3 IV 1981 Gdańsk), pedagog wiolinistyki, profesor Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (PWSM) początkowo w Sopocie, następnie w Gdańsku ([[AKADEMIA MUZYCZNA IM. STANISŁAWA MONIUSZKI | Akademia Muzyczna]]. Po stracie ojca podczas I wojny światowej przeniósł się z matką z Warszawy do Ostrowi Mazowieckiej, gdzie w miejscowym gimnazjum zdał maturę. Po śmierci matki utrzymywał się z korepetycji. W 1925 rozpoczął studia polonistyczne na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Warszawskiego, rok później zdał egzamin na kurs wyższy Państwowego Konserwatorium Muzycznego. Po czterech latach nauki otrzymany dyplom pozwolił mu na studia w Wyższej Szkole Muzycznej, w 1934 otrzymał dyplom w klasie wirtuozowskiej Ireny Dubiskiej. W latach 1933–1940 prowadził klasę skrzypcową we Wszechnicy Muzycznej w Warszawie, prowadził działalność estradową, między innymi w 1937 wystąpił jako solista w koncercie symfonicznym Filharmonii Warszawskiej. W 1936 opublikował podręcznik ''Podstawy techniki skrzypcowej''. W 1938 przebywał pół roku w Paryżu, ucząc się u prof. Claude Lamoureuxa.<br/><br/> |
| − | W latach 1948–1981 pracował w | + | Podczas II wojny światowej udzielał w Warszawie prywatnych lekcji i występował na koncertach w kawiarni Bolesława Woytowicza, w dawnej kawiarni artystycznej „SiM", na koncertach symfonicznych prowadzonych przez Zygmunta Latoszewskiego. Po wojnie osiadł w Sopocie. W latach 1948–1981 pracował w PWSM w Sopocie, następnie przeniesionej do Gdańska. Od 1968 docent, od 1975 profesor nadzwyczajny. Kładł nacisk na kształcenie aparatu gry i poszerzanie możliwości brzmieniowych, na przygotowanie estradowe. Preferował repertuar romantyczny. Dzięki niemu gdańska wiolinistyka zaczęła liczyć się w Europie. Jego uczniem był [[KULKA KONSTANTY ANDRZEJ | Konstanty Andrzej Kulka]]. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 16:32, 7 lis 2021
STEFAN HERMAN (16 VII 1902 Warszawa – 3 IV 1981 Gdańsk), pedagog wiolinistyki, profesor Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (PWSM) początkowo w Sopocie, następnie w Gdańsku ( Akademia Muzyczna. Po stracie ojca podczas I wojny światowej przeniósł się z matką z Warszawy do Ostrowi Mazowieckiej, gdzie w miejscowym gimnazjum zdał maturę. Po śmierci matki utrzymywał się z korepetycji. W 1925 rozpoczął studia polonistyczne na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Warszawskiego, rok później zdał egzamin na kurs wyższy Państwowego Konserwatorium Muzycznego. Po czterech latach nauki otrzymany dyplom pozwolił mu na studia w Wyższej Szkole Muzycznej, w 1934 otrzymał dyplom w klasie wirtuozowskiej Ireny Dubiskiej. W latach 1933–1940 prowadził klasę skrzypcową we Wszechnicy Muzycznej w Warszawie, prowadził działalność estradową, między innymi w 1937 wystąpił jako solista w koncercie symfonicznym Filharmonii Warszawskiej. W 1936 opublikował podręcznik Podstawy techniki skrzypcowej. W 1938 przebywał pół roku w Paryżu, ucząc się u prof. Claude Lamoureuxa.
Podczas II wojny światowej udzielał w Warszawie prywatnych lekcji i występował na koncertach w kawiarni Bolesława Woytowicza, w dawnej kawiarni artystycznej „SiM", na koncertach symfonicznych prowadzonych przez Zygmunta Latoszewskiego. Po wojnie osiadł w Sopocie. W latach 1948–1981 pracował w PWSM w Sopocie, następnie przeniesionej do Gdańska. Od 1968 docent, od 1975 profesor nadzwyczajny. Kładł nacisk na kształcenie aparatu gry i poszerzanie możliwości brzmieniowych, na przygotowanie estradowe. Preferował repertuar romantyczny. Dzięki niemu gdańska wiolinistyka zaczęła liczyć się w Europie. Jego uczniem był Konstanty Andrzej Kulka.
