HALBE MAX, dramaturg, powieściopisarz, honorowy obywatel Gdańska, były patron ulicy
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:1_Max_Halbe.png|thumb|Max Halbe według portretu A. Ph. Hennenberga]] | [[File:1_Max_Halbe.png|thumb|Max Halbe według portretu A. Ph. Hennenberga]] | ||
| − | '''MAX HALBE''' (4 X 1865 Koźliny koło Tczewa – 30 XI 1944 | + | '''MAX HALBE''' (4 X 1865 Koźliny koło Tczewa – 30 XI 1944 Neuötting w Górnej Bawarii), dramaturg, powieściopisarz. Pochodził z rodziny rolników żuławskich, ukończył gimnazjum w Malborku, w 1883 studiował prawo w Heidelbergu i Berlinie, w latach 1884–1888 filologię niemiecką w Monachium, gdzie zamieszkał; od 1888 doktor. Od 1895 zajmował się wyłącznie pracą literacką. Autor naturalistycznego dramatu ''Jugend'' (1893, polskie wyd. ''Młodość'', 1896) i utworów ''Der Strom'' (1903), ''Freie Liebe'' (1890), ''Mutter Erde'' (1897). Tłem sztuki ''Das wahre Gesicht'' (1907) jest oblężenie Gdańska, prawdopodobnie w 1577 . W utworze ''Freiheit. Ein Schauspiel von 1812'' (1913) przybliżył historię Gdańska w okresie wojen napoleońskich. W wydanej pośmiertnie (1945) biograficznej powieści o [[OPITZ MARTIN von BOBERFELD | Martinie Opitzu]] ''Die Friedensinsel'' osadził akcję w Gdańsku XVII wieku. W twórczości akcentował niemiecki charakter Gdańska. Cieszył się dużą popularnością, także w okresie Republiki Weimarskiej i czasach hitlerowskich.<br/><br/> |
| + | W 1925 w Monachium, w trakcie uroczystych obchodów 60-lecia urodzin ([[TEATR MIEJSKI | Teatr Miejski]]), odebrał od gdańskiej delegacji pod przewodnictwem senatora [STRUNK HERMANN | Hermanna Strunka]] [[HONOROWE OBYWATELSTWO MIASTA | honorowe obywatelstwo miasta Gdańska]] (ozdobny dyplom wykonał [[PFUHLE FRITZ AUGUST | prof. Fritz Pfuhle]] i podobny zaszczyt od władz Malborka. Podczas uroczystych obchodów 70-lecia (8 X 1935) wygłosił w Gdańsku w [[DWÓR ARTUSA | Dworze Artusa]] specjalny odczyt, a podczas uroczystości 75-lecia (1940, także w Dworze Artusa) otrzymał telegram gratulacyjny od [[HITLER ADOLF | Adolfa Hitlera]] i [[KRZYŻ GDAŃSKI | Krzyż Gdański]] I klasy od gauleitera [[FORSTER ALBERT MARIA | Alberta Forstera]]. 4 X 1941 uhonorowany (po raz pierwszy przyznaną) gdańską nagrodę literacką (Danziger Literaturpreis). <br /><br /> | ||
| + | Do 1945 jego imię, Max-Halbe-Platz, nosił obecny pl. Komorowskiego we [[WRZESZCZ | Wrzeszczu]]. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 18:12, 8 lut 2022
MAX HALBE (4 X 1865 Koźliny koło Tczewa – 30 XI 1944 Neuötting w Górnej Bawarii), dramaturg, powieściopisarz. Pochodził z rodziny rolników żuławskich, ukończył gimnazjum w Malborku, w 1883 studiował prawo w Heidelbergu i Berlinie, w latach 1884–1888 filologię niemiecką w Monachium, gdzie zamieszkał; od 1888 doktor. Od 1895 zajmował się wyłącznie pracą literacką. Autor naturalistycznego dramatu Jugend (1893, polskie wyd. Młodość, 1896) i utworów Der Strom (1903), Freie Liebe (1890), Mutter Erde (1897). Tłem sztuki Das wahre Gesicht (1907) jest oblężenie Gdańska, prawdopodobnie w 1577 . W utworze Freiheit. Ein Schauspiel von 1812 (1913) przybliżył historię Gdańska w okresie wojen napoleońskich. W wydanej pośmiertnie (1945) biograficznej powieści o Martinie Opitzu Die Friedensinsel osadził akcję w Gdańsku XVII wieku. W twórczości akcentował niemiecki charakter Gdańska. Cieszył się dużą popularnością, także w okresie Republiki Weimarskiej i czasach hitlerowskich.
W 1925 w Monachium, w trakcie uroczystych obchodów 60-lecia urodzin ( Teatr Miejski), odebrał od gdańskiej delegacji pod przewodnictwem senatora [STRUNK HERMANN | Hermanna Strunka]] honorowe obywatelstwo miasta Gdańska (ozdobny dyplom wykonał prof. Fritz Pfuhle i podobny zaszczyt od władz Malborka. Podczas uroczystych obchodów 70-lecia (8 X 1935) wygłosił w Gdańsku w Dworze Artusa specjalny odczyt, a podczas uroczystości 75-lecia (1940, także w Dworze Artusa) otrzymał telegram gratulacyjny od Adolfa Hitlera i Krzyż Gdański I klasy od gauleitera Alberta Forstera. 4 X 1941 uhonorowany (po raz pierwszy przyznaną) gdańską nagrodę literacką (Danziger Literaturpreis).
Do 1945 jego imię, Max-Halbe-Platz, nosił obecny pl. Komorowskiego we Wrzeszczu.
