HAASE JAKOB, złotnik
| (Nie pokazano 9 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
[[File:Jacob_Hasse.jpg|thumb|Jakob Haase, srebrna plakietka wotywna]] | [[File:Jacob_Hasse.jpg|thumb|Jakob Haase, srebrna plakietka wotywna]] | ||
| − | + | [[File: 1_Jacob_Hasse.jpg |thumb| Jacob Hasse, dzban maszalny do wina z 1753, z [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja) | kościoła Bożego Ciała]], zaginiony w 1945]] | |
| − | '''JAKOB HAASE''' (Hase | + | '''JAKOB HAASE''' (Hase, Haße) (26 II 1704 Gdańsk – pochowany 19 V 1762 Gdańsk), złotnik. Syn złotnika Johanna Jacoba Haasego I (1674 Gdańsk – 29 I 1708 Gdańsk) i poślubionej w 1702 jego nieznanego imienia żony. Uczył się u [[BAUER GOTTFRIED, złotnik | Gottfrieda Bauera]]. Mistrzem został 16 III 1730, wykonując pracę mistrzowską u Lorenza Dietricha. 11 V 1730 uzyskał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]] jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli). Funkcję starszego [[CECHY, XIV–XVIII wiek | cechu]] złotników pełnił w latach 1745, 1749, 1759.<br/><br/> |
| − | Prowadził dużą pracownię, przyjmując licznych uczniów, byli wśród nich | + | Prowadził dużą pracownię przy Goldschmiedegasse (ul. Złotników), przyjmując licznych uczniów, byli wśród nich m.in. od 1735 Carl Gottfried Tonne, Johann Gottfried Bauer (syn wspomnianego wyżej Gottfieda) i Daniel Zan, od 1742 Martin Hollcke (zapewne tożsamy ze złotnikiem warszawskim Marcinem Holke, czynnym w latach około 1765–1792), od 1743 Christoph Bortels (czynny w Królewcu w latach 1763–1786), od 1755 [[MEYER CARL LUDWIG, złotnik | Carl Ludwig Meyer]]. Nauki nie ukończył przyjęty w 1748 Johann Gotthold Boy. Uczeń od 1732, Joachim Bogislau Meßerschmiedt, 10 V 1734 zginął od wybuchu bomby w czasie [[OBLĘŻENIE GDAŃSKA W 1734 ROKU | oblężenia Gdańska]]. Terminowali u niego Abraham Schröder (zm. 1783) oraz Friedrich Ephraim Siebert (Siewert, Sieber, Süber; 5 XI 1720 Haga – 8 IV 1779), oprócz niego pracę mistrzowską wykonali także Johann Adam Imler (22 IV 1716 Frankfurt nad Menem – 10 V 1780), [[ARENTZ ABRAHAM, złotnik | Abraham Arentz]] i Simon Gottlieb Unger (Ungarus; 2 IX 1715 – 22 XII 1762).<br/><br/> |
Używał znaku warsztatowego z monogramem IH w prostokątnym polu. Wykonywał elementy zastawy stołowej, takie jak cukiernice, łopatka do potraw (Muzeum Narodowe w Poznaniu), dzbanek (Zamek Królewski na Wawelu). Znane są jego liczne sprzęty liturgiczne: kielichy (Deptułczyce, Gniezno, Lembarg, Lubieszewo, Nowa Cerkiew, Pieniążkowo, Radzyń Chełmiński, Wałdowo), relikwiarze (Biała; dawniej [[KOŚCIÓŁ ŚW. BRYGIDY | kościół św. Brygidy]] w Gdańsku), plakiety wotywne (Lembarg, Śliwice), aplikacje na obrazy (Pogódki, Subkowy), umbraculum (Topolno). Ponadto na uwagę zasługuje kufel z figurami Minerwy, Junony i Diany, o silnie rozczłonkowanej, rzeźbiarskiej bryle. <br/><br/> | Używał znaku warsztatowego z monogramem IH w prostokątnym polu. Wykonywał elementy zastawy stołowej, takie jak cukiernice, łopatka do potraw (Muzeum Narodowe w Poznaniu), dzbanek (Zamek Królewski na Wawelu). Znane są jego liczne sprzęty liturgiczne: kielichy (Deptułczyce, Gniezno, Lembarg, Lubieszewo, Nowa Cerkiew, Pieniążkowo, Radzyń Chełmiński, Wałdowo), relikwiarze (Biała; dawniej [[KOŚCIÓŁ ŚW. BRYGIDY | kościół św. Brygidy]] w Gdańsku), plakiety wotywne (Lembarg, Śliwice), aplikacje na obrazy (Pogódki, Subkowy), umbraculum (Topolno). Ponadto na uwagę zasługuje kufel z figurami Minerwy, Junony i Diany, o silnie rozczłonkowanej, rzeźbiarskiej bryle. <br/><br/> | ||
| − | Zob. też [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Od 1731 mąż Barbary z domu Langen (20 IX 1707 – pochowana 4 IV 1775 wraz z mężem). Ojciec 1/ Christiana Arnoldta, którego w 1741 zapisał u siebie na naukę, 2/ Johanna Heinricha Jacoba (13 VI 1735 – 11 III 1775, pochowany 23 tego miesiąca przy rodzicach), podobnie zapisanego w 1749, od 1759 mistrza, od 26 kwietnia tego roku posiadającego gdańskie obywatelstwo, oraz 3/ Anny Dorothei, od 2 XI 1728 żony poślubionego w kościele NMP Johanna Michaela von Pehn (pochowany 16 II 1773 w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]] w grobie nr 38). Wdowa Barbara prowadziła warsztat jeszcze w 1774. <br/><br/> |
| + | Pochowany w kaplicy złotników Św. Krzyża w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] w Gdańsku. Zob. też [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VIII, s. 459, 464.<br/> | ||
| + | Czihak Eugen von, ''Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen'', Leipzig 1908, s. 76, 83, 93. <br/> | ||
| + | Kriegseisen Jacek, ''O gdańskich złotnikach w latach 1700–1816'', w: ''...łyżek srebrnych dwa tuziny. Srebra domowe w Gdańsku 1700–1816'', Gdańsk 2007, s. 168.<br/> | ||
| + | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 363; 2, 369. | ||
Aktualna wersja na dzień 11:37, 25 wrz 2023
JAKOB HAASE (Hase, Haße) (26 II 1704 Gdańsk – pochowany 19 V 1762 Gdańsk), złotnik. Syn złotnika Johanna Jacoba Haasego I (1674 Gdańsk – 29 I 1708 Gdańsk) i poślubionej w 1702 jego nieznanego imienia żony. Uczył się u Gottfrieda Bauera. Mistrzem został 16 III 1730, wykonując pracę mistrzowską u Lorenza Dietricha. 11 V 1730 uzyskał obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli). Funkcję starszego cechu złotników pełnił w latach 1745, 1749, 1759.
Prowadził dużą pracownię przy Goldschmiedegasse (ul. Złotników), przyjmując licznych uczniów, byli wśród nich m.in. od 1735 Carl Gottfried Tonne, Johann Gottfried Bauer (syn wspomnianego wyżej Gottfieda) i Daniel Zan, od 1742 Martin Hollcke (zapewne tożsamy ze złotnikiem warszawskim Marcinem Holke, czynnym w latach około 1765–1792), od 1743 Christoph Bortels (czynny w Królewcu w latach 1763–1786), od 1755 Carl Ludwig Meyer. Nauki nie ukończył przyjęty w 1748 Johann Gotthold Boy. Uczeń od 1732, Joachim Bogislau Meßerschmiedt, 10 V 1734 zginął od wybuchu bomby w czasie oblężenia Gdańska. Terminowali u niego Abraham Schröder (zm. 1783) oraz Friedrich Ephraim Siebert (Siewert, Sieber, Süber; 5 XI 1720 Haga – 8 IV 1779), oprócz niego pracę mistrzowską wykonali także Johann Adam Imler (22 IV 1716 Frankfurt nad Menem – 10 V 1780), Abraham Arentz i Simon Gottlieb Unger (Ungarus; 2 IX 1715 – 22 XII 1762).
Używał znaku warsztatowego z monogramem IH w prostokątnym polu. Wykonywał elementy zastawy stołowej, takie jak cukiernice, łopatka do potraw (Muzeum Narodowe w Poznaniu), dzbanek (Zamek Królewski na Wawelu). Znane są jego liczne sprzęty liturgiczne: kielichy (Deptułczyce, Gniezno, Lembarg, Lubieszewo, Nowa Cerkiew, Pieniążkowo, Radzyń Chełmiński, Wałdowo), relikwiarze (Biała; dawniej kościół św. Brygidy w Gdańsku), plakiety wotywne (Lembarg, Śliwice), aplikacje na obrazy (Pogódki, Subkowy), umbraculum (Topolno). Ponadto na uwagę zasługuje kufel z figurami Minerwy, Junony i Diany, o silnie rozczłonkowanej, rzeźbiarskiej bryle.
Od 1731 mąż Barbary z domu Langen (20 IX 1707 – pochowana 4 IV 1775 wraz z mężem). Ojciec 1/ Christiana Arnoldta, którego w 1741 zapisał u siebie na naukę, 2/ Johanna Heinricha Jacoba (13 VI 1735 – 11 III 1775, pochowany 23 tego miesiąca przy rodzicach), podobnie zapisanego w 1749, od 1759 mistrza, od 26 kwietnia tego roku posiadającego gdańskie obywatelstwo, oraz 3/ Anny Dorothei, od 2 XI 1728 żony poślubionego w kościele NMP Johanna Michaela von Pehn (pochowany 16 II 1773 w kościele św. Trójcy w grobie nr 38). Wdowa Barbara prowadziła warsztat jeszcze w 1774.
Pochowany w kaplicy złotników Św. Krzyża w kościele Najświętszej Marii Panny w Gdańsku. Zob. też złotnictwo.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VIII, s. 459, 464.
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, Leipzig 1908, s. 76, 83, 93.
Kriegseisen Jacek, O gdańskich złotnikach w latach 1700–1816, w: ...łyżek srebrnych dwa tuziny. Srebra domowe w Gdańsku 1700–1816, Gdańsk 2007, s. 168.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 363; 2, 369.
