GOSSLER GUSTAV HEINRICH, nadprezydent prowincji Prusy Zachodnie, honorowy obywatel Gdańska, były patron gdańskiej ulicy
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Gustav_Heinrich_Gossler.jpg|thumb|Gustav Heinrich Gossler]] | [[File:Gustav_Heinrich_Gossler.jpg|thumb|Gustav Heinrich Gossler]] | ||
| − | + | [[File: Gossler_Gustav_H..jpg |thumb| Informacja o śmierci Gustava Heinricha Gosslera w [[DANZIGER NEUESTE NACHRICHTEN | „Danziger Neueste Nachrichten”]], 1902]] | |
| − | '''GUSTAV HEINRICH GOSSLER''' (13 IV 1838 Naumburg, Niemcy – 29 IX 1902 Gdańsk), nadprezydentem prowincji Prusy Zachodnie, urzędnik [[HONOROWE OBYWATELSTWO MIASTA | honorowy obywatel Gdańska]], były patron gdańskiej ulicy. Syn byłego premiera Prus, Karla Gustava. Uczył się w gimnazjum w Poczdamie i Królewcu, prawo studiował w Berlinie, Heidelbergu i Królewcu. W 1859 | + | '''GUSTAV HEINRICH GOSSLER''' (13 IV 1838 Naumburg, Niemcy – 29 IX 1902 Gdańsk), nadprezydentem prowincji Prusy Zachodnie, urzędnik [[HONOROWE OBYWATELSTWO MIASTA | honorowy obywatel Gdańska]], były patron gdańskiej ulicy. Syn byłego premiera Prus, Karla Gustava. Uczył się w gimnazjum w Poczdamie i Królewcu, prawo studiował w Berlinie, Heidelbergu i Królewcu. W 1859 uzyskał tytuł doktora prawa. Pracował w administracji państwowej: od 1865 jako landrat w Darkehmen (obecnie Oziorsk, obwód kaliningradzki), od 1874 jako radca w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i kancelarii prezydenta parlamentu (Reichstagu) w Berlinie. Od 1879 roku był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Oświaty, a od 1881 ministrem tego resortu w rządzie kanclerza Ottona Bismarcka. Kontynuował politykę Kulturkampfu w stosunku do dawnych ziem polskich, zwalczał Kościół katolicki oraz przejawy polskości w edukacji, religii i życiu codziennym. W 1887 wydał rozporządzenie o zakazie nauczania języka polskiego w szkołach pruskich wszelkiego typu.<br/><br/> |
| − | 7 VIII 1891 | + | 7 VIII 1891 został nadprezydentem prowincji Prusy Zachodnie (ze stolicą w Gdańsku). Jako szef prowincji zwracał szczególną uwagę na rozwój przemysłu na tym terenie oraz na unowocześnienie portów w Gdańsku i Elblągu ([[ZWIĄZEK PRZEMYSŁOWCÓW WSCHODNIONIEMIECKICH | Związek Przemysłowców Wschodnioniemieckich]]). Uzyskał zgodę cesarza na powołanie w Gdańsku pierwszej wyższej uczelni [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]], w lipcu 1900 wziął udział w uroczystości rozpoczynającej jej budowę. 1 V 1899 [[RADA MIEJSKA | Rada Miejska]] nadała mu honorowe obywatelstwo miasta za doprowadzenie do powołania wyższej uczelni w Gdańsku. <br/><br/> |
| − | Od 14 VI 1865 | + | Od 14 VI 1865 był żonaty z Friederiką Mathildą Emilią von Simpson (15 IV 1847 Prusy Wschodnie – 13 II 1901 Gdańsk). Miał dwóch synów i trzy córki. Syn Konrad (1881 Zichtau, Brandenburgia – 1939 Berlin) był oficerem, od 1938 roku generałem kawalerii (generał broni).<br/><br/> |
Zmarł nagle; pochowany obok żony na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU (Z ANIOŁKAMI). PRZY WIELKIEJ ALEI | Zjednoczonych Cmentarzach przy Wielkiej Alei]] (al. Zwycięstwa). Jego imię, Gossler Allee, nosiła do 1945 roku ul. Majakowskiego, po 1990 ul. Narutowicza we Wrzeszczu. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Zmarł nagle; pochowany obok żony na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU (Z ANIOŁKAMI). PRZY WIELKIEJ ALEI | Zjednoczonych Cmentarzach przy Wielkiej Alei]] (al. Zwycięstwa). Jego imię, Gossler Allee, nosiła do 1945 roku ul. Majakowskiego, po 1990 ul. Narutowicza we Wrzeszczu. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 16:18, 30 lip 2022
GUSTAV HEINRICH GOSSLER (13 IV 1838 Naumburg, Niemcy – 29 IX 1902 Gdańsk), nadprezydentem prowincji Prusy Zachodnie, urzędnik honorowy obywatel Gdańska, były patron gdańskiej ulicy. Syn byłego premiera Prus, Karla Gustava. Uczył się w gimnazjum w Poczdamie i Królewcu, prawo studiował w Berlinie, Heidelbergu i Królewcu. W 1859 uzyskał tytuł doktora prawa. Pracował w administracji państwowej: od 1865 jako landrat w Darkehmen (obecnie Oziorsk, obwód kaliningradzki), od 1874 jako radca w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i kancelarii prezydenta parlamentu (Reichstagu) w Berlinie. Od 1879 roku był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Oświaty, a od 1881 ministrem tego resortu w rządzie kanclerza Ottona Bismarcka. Kontynuował politykę Kulturkampfu w stosunku do dawnych ziem polskich, zwalczał Kościół katolicki oraz przejawy polskości w edukacji, religii i życiu codziennym. W 1887 wydał rozporządzenie o zakazie nauczania języka polskiego w szkołach pruskich wszelkiego typu.
7 VIII 1891 został nadprezydentem prowincji Prusy Zachodnie (ze stolicą w Gdańsku). Jako szef prowincji zwracał szczególną uwagę na rozwój przemysłu na tym terenie oraz na unowocześnienie portów w Gdańsku i Elblągu ( Związek Przemysłowców Wschodnioniemieckich). Uzyskał zgodę cesarza na powołanie w Gdańsku pierwszej wyższej uczelni Technische Hochschule Danzig, w lipcu 1900 wziął udział w uroczystości rozpoczynającej jej budowę. 1 V 1899 Rada Miejska nadała mu honorowe obywatelstwo miasta za doprowadzenie do powołania wyższej uczelni w Gdańsku.
Od 14 VI 1865 był żonaty z Friederiką Mathildą Emilią von Simpson (15 IV 1847 Prusy Wschodnie – 13 II 1901 Gdańsk). Miał dwóch synów i trzy córki. Syn Konrad (1881 Zichtau, Brandenburgia – 1939 Berlin) był oficerem, od 1938 roku generałem kawalerii (generał broni).
Zmarł nagle; pochowany obok żony na Zjednoczonych Cmentarzach przy Wielkiej Alei (al. Zwycięstwa). Jego imię, Gossler Allee, nosiła do 1945 roku ul. Majakowskiego, po 1990 ul. Narutowicza we Wrzeszczu.
