GLOSEMEYER JOHANN, lekarz
| (Nie pokazano 17 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Johann_Glosemeyer.jpg|thumb|Karta tytułowa pracy Christiana Friedricha Wilckego, ucznia [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE| Gimnazjum Akademickiego]], odwołującej się do koncepcji Johanna Glosemeyera, XVIII wiek]] | [[File:Johann_Glosemeyer.jpg|thumb|Karta tytułowa pracy Christiana Friedricha Wilckego, ucznia [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE| Gimnazjum Akademickiego]], odwołującej się do koncepcji Johanna Glosemeyera, XVIII wiek]] | ||
| − | '''JOHANN GLOSEMEYER''' (6 XI 1664 Stargard Szczeciński – 7 II 1711 Gdańsk). Syn kupca ze Stargardu Georga (ur. 1630) i Elisabeth | + | '''JOHANN GLOSEMEYER''' (6 XI 1664 Stargard Szczeciński – 7 II 1711 Gdańsk), lekarz. Syn kupca ze Stargardu Georga (ur. 1630) i Elisabeth Lanzowen. W rodzinnym mieście uczęszczał do Gimnazjum Groeningianum, studia medyczne odbył na uniwersytecie w 1681 w Groningen, w 1685 w Wittenberdze, w 1687 w Lipsku, w 1687 w Jenie, w 1689 w Halle, gdzie w listopadzie tego roku uzyskał doktorat w oparciu o rozprawę o apopleksji. Odbył podróż edukacyjną, był m.in. w 1691 w Anglii.<br/><br/> |
| − | W Gdańsku od 1689, prywatny lekarz ogólny (do śmierci), jednocześnie w latach 1696–1711 profesor fizyki i medycyny w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]] ([[KATEDRA ANATOMII GIMNAZJUM AKADEMICKIEGO | | + | W Gdańsku od 1689, prywatny lekarz ogólny (do śmierci), jednocześnie w latach 1696–1711 profesor fizyki i medycyny (anatomii) w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]]. W pierwszej dziedzinie zajmował się elektrycznością atmosferyczną oraz zjawiskami optyki (odbiciem światła, załamaniem barw, składem słonecznych promieni, przyczynami powstawania burz i błyskawic). W 1696 w [[KATEDRA ANATOMII GIMNAZJUM AKADEMICKIEGO | Katedrze Anatomii]] przeprowadził pierwszą publiczną sekcję zwłok, na którą wstęp miał każdy, po wykupieniu biletu. W 1701 był jednym z profesorów, którzy opracowali regulamin dysponowania środkami z fundacji stypendialnej, ustanowionej przez [[VOEGEDING OTTO DIETRICH, lekarz | Ottona Dietricha Voegedinga]]. Autor prac z zakresu fizyki, m.in. ''Theses philosophiae naturalis Physicae'' (1709), ''Quaestionum physicarum curiosarum manipuli'' (1708), ''Theses philosophiae naturalis cum de meteoris'' (1708). <br/><br/> |
| − | Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy 1 XII 1692 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) ożenił się z | + | Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy 1 XII 1692 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) ożenił się z Adelgundą Concordią (3 IV 1660 Gdańsk – 9 XI 1699 Gdańsk), córką [[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]] Johanna Friedricha Ferbera, zmarłą po wydaniu na świat córki Florentyny Concordii (30 X 1699 Gdańsk – pochowana 30 XI 1705 Gdańsk). Po raz drugi ożenił się w tym samym kościele 17 XII 1702 ze starszą od siebie bezdzietną wdową po kapitanie w twierdzy w Wisłoujściu Johannie Habenichcie, Cathariną Florentiną (1755 Gdańsk – pochowana 21 IV 1712 Gdańsk), córką burmistrza [[SCHMIEDEN JOHANN ERNST, burmistrz Gdańska | Johanna Ernsta Schmiedena]], z tego związku nie doczekał się potomstwa. Zamieszkał w kamienicy Schmiedenów przy Langer Markt 501 (Długi Targ 43), którą po śmierci teścia dziedziczyła jego żona. Nie posiadając potomstwa, za zgodą żony, zawarł 18 X 1709 układ z Radą Miasta Gdańska: w zamian za roczną rentę w wysokości 1000 zł i dożywotnie użytkowanie oficyny (ul. Chlebnicka 2, od 1977 siedziba [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]]) przekazał miastu kamienicę przy Langer Markt, która po remoncie od 1712 stał się siedzibą miejskiego sądu ławniczego (tzw. Nowy Dom Ławy; [[DWÓR ARTUSA | Dwór Artusa]]). Pochowany w kaplicy Wszystkich Świętych w kościele NMP. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| + | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| + | Praetorius Ephraim, ''Athenae Gedanenses sive commentarius historico-chronologicus succinctus originem et constitutionem Gymnasii Dantisci … itemque recensionem superiorum ejus antistitum...'', Lipsiae 1713, s. 150-151.<br/> | ||
| + | ''Vitae medicorum Gedanensium Ludwiga von Hammena i Valntina Shlieffa'', wyd. Bartłomiej Siek i Adam Szarszewski, Gdańsk 2015, s. 169-171.<br/> | ||
| + | Czerniakowska Małgorzata, ''Matematyka i fizyka w Gimnazjum Akademickim'', w: ''Gdańskie Gimnazjum Akademickie'', t. I, red. Edmund Kotarski, Gdańsk 2008, s. 175.<br/> | ||
| + | Duisburg Friedrich Karl, ''Versuch einer historisch-topographischen Beschreibung der freien Stadt Danzig'', Danzig 1809.<br/> | ||
| + | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 300. | ||
Aktualna wersja na dzień 13:35, 26 kwi 2024
JOHANN GLOSEMEYER (6 XI 1664 Stargard Szczeciński – 7 II 1711 Gdańsk), lekarz. Syn kupca ze Stargardu Georga (ur. 1630) i Elisabeth Lanzowen. W rodzinnym mieście uczęszczał do Gimnazjum Groeningianum, studia medyczne odbył na uniwersytecie w 1681 w Groningen, w 1685 w Wittenberdze, w 1687 w Lipsku, w 1687 w Jenie, w 1689 w Halle, gdzie w listopadzie tego roku uzyskał doktorat w oparciu o rozprawę o apopleksji. Odbył podróż edukacyjną, był m.in. w 1691 w Anglii.
W Gdańsku od 1689, prywatny lekarz ogólny (do śmierci), jednocześnie w latach 1696–1711 profesor fizyki i medycyny (anatomii) w Gimnazjum Akademickim. W pierwszej dziedzinie zajmował się elektrycznością atmosferyczną oraz zjawiskami optyki (odbiciem światła, załamaniem barw, składem słonecznych promieni, przyczynami powstawania burz i błyskawic). W 1696 w Katedrze Anatomii przeprowadził pierwszą publiczną sekcję zwłok, na którą wstęp miał każdy, po wykupieniu biletu. W 1701 był jednym z profesorów, którzy opracowali regulamin dysponowania środkami z fundacji stypendialnej, ustanowionej przez Ottona Dietricha Voegedinga. Autor prac z zakresu fizyki, m.in. Theses philosophiae naturalis Physicae (1709), Quaestionum physicarum curiosarum manipuli (1708), Theses philosophiae naturalis cum de meteoris (1708).
Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy 1 XII 1692 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) ożenił się z Adelgundą Concordią (3 IV 1660 Gdańsk – 9 XI 1699 Gdańsk), córką ławnika Johanna Friedricha Ferbera, zmarłą po wydaniu na świat córki Florentyny Concordii (30 X 1699 Gdańsk – pochowana 30 XI 1705 Gdańsk). Po raz drugi ożenił się w tym samym kościele 17 XII 1702 ze starszą od siebie bezdzietną wdową po kapitanie w twierdzy w Wisłoujściu Johannie Habenichcie, Cathariną Florentiną (1755 Gdańsk – pochowana 21 IV 1712 Gdańsk), córką burmistrza Johanna Ernsta Schmiedena, z tego związku nie doczekał się potomstwa. Zamieszkał w kamienicy Schmiedenów przy Langer Markt 501 (Długi Targ 43), którą po śmierci teścia dziedziczyła jego żona. Nie posiadając potomstwa, za zgodą żony, zawarł 18 X 1709 układ z Radą Miasta Gdańska: w zamian za roczną rentę w wysokości 1000 zł i dożywotnie użytkowanie oficyny (ul. Chlebnicka 2, od 1977 siedziba Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki) przekazał miastu kamienicę przy Langer Markt, która po remoncie od 1712 stał się siedzibą miejskiego sądu ławniczego (tzw. Nowy Dom Ławy; Dwór Artusa). Pochowany w kaplicy Wszystkich Świętych w kościele NMP.
Bibliografia:
Praetorius Ephraim, Athenae Gedanenses sive commentarius historico-chronologicus succinctus originem et constitutionem Gymnasii Dantisci … itemque recensionem superiorum ejus antistitum..., Lipsiae 1713, s. 150-151.
Vitae medicorum Gedanensium Ludwiga von Hammena i Valntina Shlieffa, wyd. Bartłomiej Siek i Adam Szarszewski, Gdańsk 2015, s. 169-171.
Czerniakowska Małgorzata, Matematyka i fizyka w Gimnazjum Akademickim, w: Gdańskie Gimnazjum Akademickie, t. I, red. Edmund Kotarski, Gdańsk 2008, s. 175.
Duisburg Friedrich Karl, Versuch einer historisch-topographischen Beschreibung der freien Stadt Danzig, Danzig 1809.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 300.
