DREYLING MAXIMILIAN WILHELM, lekarz
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''MAXIMILIAN WILHELM DREYLING''' (2 IV 1862 Gdańsk – 3 X 1937 Gdańsk), lekarz. Syn kamieniarza Friedricha Wilhelma Dreylinga (1837–1901), mającego warsztat przy Milchkannengasse 28-29 (ul. Stągiewna), szeroko reklamującego w Gdańsku usługi swojej firmy „Grabdenkmäler-Fabrik Dreyling & Co. Steinmetzwerksätte” („Fabryka pomników nagrobnych Dreyling i s-ka, warsztaty kamieniarskie”) w wykonywaniu nagrobków. Wydany przez niego w 1905 katalog pomników nagrobnych jest jedynym tego typu znanym gdańskim źródłem z początków XX wieku. <br/><br/> | + | '''MAXIMILIAN WILHELM DREYLING''' (2 IV 1862 Gdańsk – 3 X 1937 Gdańsk), lekarz, katolik. Syn kamieniarza Friedricha Wilhelma Dreylinga (1837–1901), mającego warsztat przy Milchkannengasse 28-29 (ul. Stągiewna), szeroko reklamującego w Gdańsku usługi swojej firmy „Grabdenkmäler-Fabrik Dreyling & Co. Steinmetzwerksätte” („Fabryka pomników nagrobnych Dreyling i s-ka, warsztaty kamieniarskie”) w wykonywaniu nagrobków. Wydany przez niego w 1905 katalog pomników nagrobnych jest jedynym tego typu znanym gdańskim źródłem z początków XX wieku. <br/><br/> |
W 1884 ukończył [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskie]], a następnie uniwersyteckie studia medyczne. W latach 1889–1891 był asystentem w [[SZPITAL MIEJSKI (Lazaret przy Bramie Oliwskiej) | Szpitalu Miejskim (Lazarecie przy Bramie Oliwskiej)]], następnie lekarzem zakładowym oddziału gdańskiego kolejarzy, z tego powodu zwolniony został z mobilizacji podczas I wojny światowej. Był lekarzem orzekającym gdańskiej kasy chorych w sprawach inwalidztwa. Prowadził też praktykę prywatną. Po 1920 współpracował z polską Dyrekcją Kolei. <br/><br/> | W 1884 ukończył [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskie]], a następnie uniwersyteckie studia medyczne. W latach 1889–1891 był asystentem w [[SZPITAL MIEJSKI (Lazaret przy Bramie Oliwskiej) | Szpitalu Miejskim (Lazarecie przy Bramie Oliwskiej)]], następnie lekarzem zakładowym oddziału gdańskiego kolejarzy, z tego powodu zwolniony został z mobilizacji podczas I wojny światowej. Był lekarzem orzekającym gdańskiej kasy chorych w sprawach inwalidztwa. Prowadził też praktykę prywatną. Po 1920 współpracował z polską Dyrekcją Kolei. <br/><br/> | ||
W latach 1896–1907 mieszkał przy Langgasse 30 (ul. Długa). 15 IV 1896 zawarł związek małżeński z Anną Ernestiną (ur. 21 IV 1875 Barany, powiat Olecko), córką urzędnika Josefa Schneidera. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | W latach 1896–1907 mieszkał przy Langgasse 30 (ul. Długa). 15 IV 1896 zawarł związek małżeński z Anną Ernestiną (ur. 21 IV 1875 Barany, powiat Olecko), córką urzędnika Josefa Schneidera. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 21:16, 18 lut 2023
MAXIMILIAN WILHELM DREYLING (2 IV 1862 Gdańsk – 3 X 1937 Gdańsk), lekarz, katolik. Syn kamieniarza Friedricha Wilhelma Dreylinga (1837–1901), mającego warsztat przy Milchkannengasse 28-29 (ul. Stągiewna), szeroko reklamującego w Gdańsku usługi swojej firmy „Grabdenkmäler-Fabrik Dreyling & Co. Steinmetzwerksätte” („Fabryka pomników nagrobnych Dreyling i s-ka, warsztaty kamieniarskie”) w wykonywaniu nagrobków. Wydany przez niego w 1905 katalog pomników nagrobnych jest jedynym tego typu znanym gdańskim źródłem z początków XX wieku.
W 1884 ukończył Gimnazjum Miejskie, a następnie uniwersyteckie studia medyczne. W latach 1889–1891 był asystentem w Szpitalu Miejskim (Lazarecie przy Bramie Oliwskiej), następnie lekarzem zakładowym oddziału gdańskiego kolejarzy, z tego powodu zwolniony został z mobilizacji podczas I wojny światowej. Był lekarzem orzekającym gdańskiej kasy chorych w sprawach inwalidztwa. Prowadził też praktykę prywatną. Po 1920 współpracował z polską Dyrekcją Kolei.
W latach 1896–1907 mieszkał przy Langgasse 30 (ul. Długa). 15 IV 1896 zawarł związek małżeński z Anną Ernestiną (ur. 21 IV 1875 Barany, powiat Olecko), córką urzędnika Josefa Schneidera.
Bibliografia:
Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk nr 264/96 (akt ślubu), nr 1822/37 (akt zgonu).
„Danziger Neueste Nachrichten” z 9/10 IV 1932 i z 4 X 1937.
