DREWITZ OTTO FERDINAND, bankowiec
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
[[File: Otto_Drewitz.jpg | thumb| Siedziba Danziger Privat-Aktien-Bank przy Langgasse 32/34 (ul. Długa), lata 30. XX wieku]] | [[File: Otto_Drewitz.jpg | thumb| Siedziba Danziger Privat-Aktien-Bank przy Langgasse 32/34 (ul. Długa), lata 30. XX wieku]] | ||
| − | '''OTTO FERDINAND DREWITZ''' (11 XII 1873 Gdańsk – 16 X 1953 São Paulo, Brazylia), dyrektor [[DANZIGER PRIVAT-AKTIEN-BANK | Danziger Privat-Aktien-Bank]]. Syn [[DREWITZ LEONHARD FERDINAND HERMANN | Leonharda Ferdinanda Drewitza]]. W 1893 ukończył [[GIMNAZJUM KRÓLEWSKIE REALNE (Długie Ogrody) | Gimnazjum Królewskie]] przy Weidengasse 1 (ul. Łąkowa). Studiował prawo i ekonomię na uniwersytecie w Niemczech. W 1901 był pracownikiem banku państwowego (Deutsche Bank) w Słupsku.<br/><br/> | + | '''OTTO FERDINAND DREWITZ''' (11 XII 1873 Gdańsk – 16 X 1953 São Paulo, Brazylia), dyrektor [[DANZIGER PRIVAT-AKTIEN-BANK | Danziger Privat-Aktien-Bank]]. Syn [[DREWITZ LEONHARD FERDINAND HERMANN, kupiec, śpiewak | Leonharda Ferdinanda Drewitza]]. W 1893 ukończył [[GIMNAZJUM KRÓLEWSKIE REALNE (Długie Ogrody) | Gimnazjum Królewskie]] przy Weidengasse 1 (ul. Łąkowa). Studiował prawo i ekonomię na uniwersytecie w Niemczech. W 1901 był pracownikiem banku państwowego (Deutsche Bank) w Słupsku.<br/><br/> |
W 1922 został powołany przez Radę Nadzorczą na prezesa (dyrektora) największego gdańskiego banku prywatnego, Danziger Privat Aktien Bank, z siedzibą przy Langgasse 32/34 (ul. Długa). Z ramienia banku był członkiem rad nadzorczych wielu gdańskich firm handlowych i przemysłowych. W 1933, w wyniku trudności banku, po przejęciu części udziałów przez władze [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | Wolnego Miasta Gdańska]], odwołany ze stanowiska. Od 1934 dyrektor oddziału gdańskiego Polskiego Banku Przemysłowego ze Lwowa, działającego w Gdańsku jako Polnische Industriebank, z siedzibą przy Langer Markt 9/11 (Długi Targ). W latach 1927–1938 był także konsulem generalnym Holandii w Gdańsku. <br/><br/> | W 1922 został powołany przez Radę Nadzorczą na prezesa (dyrektora) największego gdańskiego banku prywatnego, Danziger Privat Aktien Bank, z siedzibą przy Langgasse 32/34 (ul. Długa). Z ramienia banku był członkiem rad nadzorczych wielu gdańskich firm handlowych i przemysłowych. W 1933, w wyniku trudności banku, po przejęciu części udziałów przez władze [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | Wolnego Miasta Gdańska]], odwołany ze stanowiska. Od 1934 dyrektor oddziału gdańskiego Polskiego Banku Przemysłowego ze Lwowa, działającego w Gdańsku jako Polnische Industriebank, z siedzibą przy Langer Markt 9/11 (Długi Targ). W latach 1927–1938 był także konsulem generalnym Holandii w Gdańsku. <br/><br/> | ||
Mieszkał w latach 1923-1934 przy Grosse Allee 53 (Aleja Zwycięstwa), od 1934 przy Langer Markt 9 (Długi Targ), w 1937 przy Ferberweg 18 (ul. Miszewskiego). Żonaty był z Helene Genschow. W 1939 opuścił z rodziną Gdańsk, po 1945 zamieszkał w São Paulo. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Mieszkał w latach 1923-1934 przy Grosse Allee 53 (Aleja Zwycięstwa), od 1934 przy Langer Markt 9 (Długi Targ), w 1937 przy Ferberweg 18 (ul. Miszewskiego). Żonaty był z Helene Genschow. W 1939 opuścił z rodziną Gdańsk, po 1945 zamieszkał w São Paulo. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 09:36, 20 gru 2022
OTTO FERDINAND DREWITZ (11 XII 1873 Gdańsk – 16 X 1953 São Paulo, Brazylia), dyrektor Danziger Privat-Aktien-Bank. Syn Leonharda Ferdinanda Drewitza. W 1893 ukończył Gimnazjum Królewskie przy Weidengasse 1 (ul. Łąkowa). Studiował prawo i ekonomię na uniwersytecie w Niemczech. W 1901 był pracownikiem banku państwowego (Deutsche Bank) w Słupsku.
W 1922 został powołany przez Radę Nadzorczą na prezesa (dyrektora) największego gdańskiego banku prywatnego, Danziger Privat Aktien Bank, z siedzibą przy Langgasse 32/34 (ul. Długa). Z ramienia banku był członkiem rad nadzorczych wielu gdańskich firm handlowych i przemysłowych. W 1933, w wyniku trudności banku, po przejęciu części udziałów przez władze Wolnego Miasta Gdańska, odwołany ze stanowiska. Od 1934 dyrektor oddziału gdańskiego Polskiego Banku Przemysłowego ze Lwowa, działającego w Gdańsku jako Polnische Industriebank, z siedzibą przy Langer Markt 9/11 (Długi Targ). W latach 1927–1938 był także konsulem generalnym Holandii w Gdańsku.
Mieszkał w latach 1923-1934 przy Grosse Allee 53 (Aleja Zwycięstwa), od 1934 przy Langer Markt 9 (Długi Targ), w 1937 przy Ferberweg 18 (ul. Miszewskiego). Żonaty był z Helene Genschow. W 1939 opuścił z rodziną Gdańsk, po 1945 zamieszkał w São Paulo.
