DOMY GALERIOWE

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Dom galeriowy przy
ul. św. Trójcy, około 1890
Dom galeriowy przy szpitalu
św. Ducha, koniec XIX wieku
Dom galeriowy przy kościele św. Trójcy, około 1900
Dom Galeriowy przy kościele św. Trójcy, 1952
Dom galeriowy przy kościele św. Trójcy, 2022

DOMY GALERIOWE służyły ubogiej ludności Gdańska od około XVI wieku. Budowane zazwyczaj w konstrukcji szkieletowej (niekiedy z masywnymi ścianami szczytowymi i przyziemiem), z zewnętrzną charakterystyczną galerią zapewniającą niezależne wejście do każdego z mieszkań umieszczonych na piętrze. Często usytuowane kalenicą do ulicy, lokalizowane także w głębi parceli lub przy wewnętrznej uliczce. Występowały w wielu obszarach miasta (np. na Starym Mieście, Starym Przedmieściu i obrzeżach Głównego Miasta). Wznoszone były przez prywatnych inwestorów, fundacje oraz gminy wyznaniowe. Mieszkania w tego typu domach najczęściej składały się z ogrzewanej izby i sienio-kuchni z paleniskiem.

Do początku XX wieku zachowały się nieliczne; znajdowały się np. na zapleczu ul. Rzeźnickiej (przy wewnętrznym zaułku Kneiphof i Baumannshof), na zapleczu ul. Łagiewniki 55, w zaułku w pobliżu ul. Mniszki (Nonnenhof 4). Dom galeriowy z XVII wieku przy ul. św. Trójcy, przylegający do murów kościoła św. Trójcy, był do 1990 jedynym częściowo zachowanym obiektem tego typu. Z uwagi na zły stan został rozebrany i wzniesiony na nowo (według projektu Wandy Grodzkiej, Waldemara Affelta i Romana Wielocha) wprawdzie z zachowaniem większości dawnej konstrukcji, stracił jednak na walorze autentyczności. EBSZ

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania