DIETRICH MICHAEL, złotnik
(wstawienie ilustracji (e-mail z 12.02.2019)) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:1_Michael_Diertich.jpg|thumb|Michael Dietrich, dzban liturgiczny, srebro, częściowo złocone, 1709]] | [[File:1_Michael_Diertich.jpg|thumb|Michael Dietrich, dzban liturgiczny, srebro, częściowo złocone, 1709]] | ||
[[File:2__Michael_Diertich.jpg|thumb|Michael Dietrich, kielich mszalny, srebro, częściowo złocone, 1733]] | [[File:2__Michael_Diertich.jpg|thumb|Michael Dietrich, kielich mszalny, srebro, częściowo złocone, 1733]] | ||
| − | [[File:3_Michael_Dietrich.png|thumb|Michael Dietrich, flasza z herbem Suchekomnaty]] | + | [[File:3_Michael_Dietrich.png|thumb|Michael Dietrich, flasza <br/> z herbem Suchekomnaty]] |
'''MICHAEL DIETRICH''' (1673 – 27 III 1741 Gdańsk), złotnik. Od 1701 roku zatrudniony jako czeladnik w warsztacie Daniela Friedricha Mülicha. Pracę mistrzowską wykonał w 1703 roku w warsztacie [[SCHLAUBITZ NATHANIEL | Nathanaela Schlaubitza]]. [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | Obywatelstwo miejskie]] otrzymał w 1705 roku. Funkcję starszego [[CECHY, XIV–XVIII wiek | cechu]] złotników pełnił w latach 1719, 1726, 1742, 1741. W jego warsztacie terminował jako czeladnik Gottfried Gehrke, a pracę mistrzowską wykonał Johann Ross. Ojciec Johanna Ephraima, którego w 1703 roku zapisał na naukę i który uzyskał tytuł mistrzowski w 1743. Pochowany w kaplicy złotników w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]]. <br/><br/> | '''MICHAEL DIETRICH''' (1673 – 27 III 1741 Gdańsk), złotnik. Od 1701 roku zatrudniony jako czeladnik w warsztacie Daniela Friedricha Mülicha. Pracę mistrzowską wykonał w 1703 roku w warsztacie [[SCHLAUBITZ NATHANIEL | Nathanaela Schlaubitza]]. [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | Obywatelstwo miejskie]] otrzymał w 1705 roku. Funkcję starszego [[CECHY, XIV–XVIII wiek | cechu]] złotników pełnił w latach 1719, 1726, 1742, 1741. W jego warsztacie terminował jako czeladnik Gottfried Gehrke, a pracę mistrzowską wykonał Johann Ross. Ojciec Johanna Ephraima, którego w 1703 roku zapisał na naukę i który uzyskał tytuł mistrzowski w 1743. Pochowany w kaplicy złotników w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]]. <br/><br/> | ||
Używał znaku warsztatowego z monogramem MD w owalu. Podobnego znaku używał jako probierz cechowy. Jeden z wybitnych gdańskich złotników 1. połowy XVIII wieku. Realizował prestiżowe zlecenia korporacji i bractw – wykonał między innymi puchar i łańcuch szyprów wiślanych z 1738 roku, puchar cechu piekarzy z 1710 (oba niezachowane) – a także polskich odbiorców: flaszę z herbem Suchekomnaty (Muzeum Narodowe w Warszawie), talerz z herbem Leliwa ([[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowe]] w Gdańsku) oraz zastawę stołową – terynę (Museum für Kunst und Gewerbe w Hamburgu) i cukiernicę (Germanisches Nationalmuseum w Norymberdze). Mniej licznie reprezentowane były srebra kościelne, wśród nich znalazły się na przykład dzban liturgiczny i hostiarka z 1709 roku (dawniej w [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARBARY | kościele św. Barbary]] w Gdańsku) oraz kielichy (Muzeum Narodowe w Gdańsku, Niedzbórz, Okonin, Pogorzała Wieś, Trutowo). <br/><br/> | Używał znaku warsztatowego z monogramem MD w owalu. Podobnego znaku używał jako probierz cechowy. Jeden z wybitnych gdańskich złotników 1. połowy XVIII wieku. Realizował prestiżowe zlecenia korporacji i bractw – wykonał między innymi puchar i łańcuch szyprów wiślanych z 1738 roku, puchar cechu piekarzy z 1710 (oba niezachowane) – a także polskich odbiorców: flaszę z herbem Suchekomnaty (Muzeum Narodowe w Warszawie), talerz z herbem Leliwa ([[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowe]] w Gdańsku) oraz zastawę stołową – terynę (Museum für Kunst und Gewerbe w Hamburgu) i cukiernicę (Germanisches Nationalmuseum w Norymberdze). Mniej licznie reprezentowane były srebra kościelne, wśród nich znalazły się na przykład dzban liturgiczny i hostiarka z 1709 roku (dawniej w [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARBARY | kościele św. Barbary]] w Gdańsku) oraz kielichy (Muzeum Narodowe w Gdańsku, Niedzbórz, Okonin, Pogorzała Wieś, Trutowo). <br/><br/> | ||
Zob. też [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Zob. też [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 09:34, 13 lut 2019
z herbem Suchekomnaty
MICHAEL DIETRICH (1673 – 27 III 1741 Gdańsk), złotnik. Od 1701 roku zatrudniony jako czeladnik w warsztacie Daniela Friedricha Mülicha. Pracę mistrzowską wykonał w 1703 roku w warsztacie Nathanaela Schlaubitza. Obywatelstwo miejskie otrzymał w 1705 roku. Funkcję starszego cechu złotników pełnił w latach 1719, 1726, 1742, 1741. W jego warsztacie terminował jako czeladnik Gottfried Gehrke, a pracę mistrzowską wykonał Johann Ross. Ojciec Johanna Ephraima, którego w 1703 roku zapisał na naukę i który uzyskał tytuł mistrzowski w 1743. Pochowany w kaplicy złotników w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny.
Używał znaku warsztatowego z monogramem MD w owalu. Podobnego znaku używał jako probierz cechowy. Jeden z wybitnych gdańskich złotników 1. połowy XVIII wieku. Realizował prestiżowe zlecenia korporacji i bractw – wykonał między innymi puchar i łańcuch szyprów wiślanych z 1738 roku, puchar cechu piekarzy z 1710 (oba niezachowane) – a także polskich odbiorców: flaszę z herbem Suchekomnaty (Muzeum Narodowe w Warszawie), talerz z herbem Leliwa ( Muzeum Narodowe w Gdańsku) oraz zastawę stołową – terynę (Museum für Kunst und Gewerbe w Hamburgu) i cukiernicę (Germanisches Nationalmuseum w Norymberdze). Mniej licznie reprezentowane były srebra kościelne, wśród nich znalazły się na przykład dzban liturgiczny i hostiarka z 1709 roku (dawniej w kościele św. Barbary w Gdańsku) oraz kielichy (Muzeum Narodowe w Gdańsku, Niedzbórz, Okonin, Pogorzała Wieś, Trutowo).
Zob. też złotnictwo.
