CHRANICKI JAN, dyrektor Muzeum Pomorskiego w Gdańsku
| < Poprzednie | Następne > |
JAN CHRANICKI (3 II 1906 Kraków – 11 V 1976 Gdańsk), historyk sztuki, znawca rzemiosła artystycznego. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, do 1939 roku pracował w muzeum we Lwowie. Od roku 1945 w Gdańsku, w 1946 został zatrudniony w Muzeum Miejskim przy ul. Toruńskiej 1. Decyzją ministra kultury Włodzimierza Sokorskiego 1 VII 1948 roku Muzeum Miejskie otrzymało miano Muzeum Pomorskiego w Gdańsku, a Chranicki nominację na jego dyrektora; kierował nim do przejścia na emeryturę 30 XI 1970 roku.
Do 1956 roku prowadził odbudowę zniszczonego w marcu 1945 gmachu muzeum. Był współautorem scenariusza stałej wystawy sztuki dawnej (w tym gdańskiej), przygotowanej do 1957 roku. Nadzorował prace konserwatorskie nad ocalałymi zbiorami, w latach 1956–1957 odbierał w Leningradzie (obecnie Sankt Petersburg, Rosja) zbiory dawnego Muzeum Miejskiego zwrócone przez ZSRR, w tym obraz Hansa Memlinga Sąd Ostateczny. W odbudowanym Pałacu Opatów w Oliwie razem z kustoszem dr. Longinem Malickim stworzył Muzeum Etnograficzne. W Muzeum Pomorskim w 1953 roku powołał dział archeologiczny, w którym kustoszem został dr Leon Jan Łuka, a w 1960 oddział morski kierowany przez dr. Przemysława Smolarka; w roku 1962 stały się one autonomicznymi placówkami. Był członkiem Rady Muzealnej i Konserwatorskiej przy Ministrze Kultury, a od 1962 roku polskim przedstawicielem w Międzynarodowym Komitecie Muzeów Sztuki Zdobniczej. Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1954), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1971), złotą odznaką „Za Opiekę nad Zabytkami” (1971), w 1965 roku otrzymał Państwową Nagrodę II stopnia za całokształt pracy w muzealnictwie.
