BORCK MICHAEL, sekretarz Rady Miejskiej, poeta
| < Poprzednie | Następne > |
MICHAEL BORCK (Borke) (14 I 1579 Gdańsk – 6 II 1658 Gdańsk), sekretarz Rady Miejskiej Gdańska, poeta. Syn Joachima Borcka (zm. 14 II 1617), ławnika (1594), rajcy (1609), sędziego (1609, 1612) Starego Miasta i poślubionej przez niego w 1578 Elisabethy Luerii.
Od 1599, dzięki stypendium Rady Miejskiej, studiował prawo na uniwersytecie w Wittenberdze, od 1605 w Lejdzie, odbył podróż edukacyjną po Francji i Włoszech. W Gdańsku od 1611 do śmierci sekretarz miejski. Brał udział w zatargu Gdańska z królem polskim Władysławem IV na tle polityki celnej. W sporze o culagę około 1637 wydał broszurę w języku niemieckim i polskim wyjaśniającą argumenty władz miejskich.
Autor okolicznościowych wiersz, dotyczących zwłaszcza innych sekretarz miasta Gdańska: w 1646 z okazji ślubu Heinricha Beermanna (1615–1662) z Catheriną Vigand (zm. 1662), w 1655 z tej samej okazji przy ślubie Jacoba Westhoffa (1619 –1676) z Elisabethą Giese (1624–1684). Wierszem żałobnym żegnał zaś w 1649 kolejnego z gdańskich sekretarzy miasta, Wenzela Mittendorffa (1558–1649). Jeden z jego utworów (wraz z siedmioma tekstami innych autorów) został zamieszczony po dedykacji i wstępie w dziele Jana Heweliusza Selenographia. Był także m.in. autorem wiersza o herbie Gdańska, z interpretacja lwów-trzymaczy jako wyrazicieli stabilności, pracowitości i mocy.
Żonaty był od około 1610 z Cordulą Leiper (pochowana 17 V 1666, w wieku 75 lat), ojciec Barbary (zm. 28 IX 1644, w wieku 30 lat), od 25 VI 1643 żony Georga Rogge (zm. 1645), Michaela (chrzest 14 XI 1624), w 1644 studenta prawa w Lejdzie i tam podczas nauki zmarłego w wieku 20 lat, Joachima (chrzest 30 V 1627), Salomona (chrzest 7 VI 1629 – pochowany 6 IV 1646 w rodzinnym grobie w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) i Andreasa (pochowany w rodzinnym grobie 11 XII 1685, w wieku 52 lat), po studiach w Greifswaldzie (1654) i Groningen (1656), od ślubu w kościele św. Piotra i Pawła 23 II 1662 żonatego z Anną Marią, córką Hieronima Ilglasena, ojca trojga dzieci.
Od 1623 był współwłaścicielem posesji przy Langgasse (ul. Długa 43, przechodniej na ul. Ławniczą). Pochowany (22 II 1658) wraz z żoną w kościele NMP. Żegnał go wierszem laudacyjnym anonimowy autor, a utworem będącym monologiem ze zmarłym Georg Baumgart.
Bibliografia:
Günther Otto, Der Danziger Sekretär Michael Brock und seine Messiade, „Mitteilungen des Westpreussischen Geschichtsvereins“, 1904, nr 4, s. 77 –78.
Warschauer Adolf, Das Wappen und das Banner von Danzig, Danzig 1916, s. 31.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 77.
Zdrenka Joachim, Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342-1792 i 1807-1814, t. II, Gdańsk 2008, s. 48.
