BIESIADECKI MACIEJ, komisarz generalny RP w Gdańsku
| Linia 4: | Linia 4: | ||
'''MACIEJ BIESIADECKI''' (18 XI 1864 Kraków – 14 I 1935 Kraków), pierwszy komisarz [[KOMISARIAT GENERALNY RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ W II WMG | Komisariatu Generalnego Rzeczpospolitej Polskiej]] w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnym Mieście Gdańsku]] (WMG). Syn Stanisława, właściciela ziemskiego. W 1882 absolwent Gimnazjum św. Jacka w Krakowie, w 1887 Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, doktor praw. Od 1887 pracował w austriackiej administracji w Galicji, w latach 1904–1913 był starostą bielskim, 2 I 1918 został tajnym radcą dworu austriackiego i kierownikiem starostwa krakowskiego. <br/><br/> | '''MACIEJ BIESIADECKI''' (18 XI 1864 Kraków – 14 I 1935 Kraków), pierwszy komisarz [[KOMISARIAT GENERALNY RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ W II WMG | Komisariatu Generalnego Rzeczpospolitej Polskiej]] w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnym Mieście Gdańsku]] (WMG). Syn Stanisława, właściciela ziemskiego. W 1882 absolwent Gimnazjum św. Jacka w Krakowie, w 1887 Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, doktor praw. Od 1887 pracował w austriackiej administracji w Galicji, w latach 1904–1913 był starostą bielskim, 2 I 1918 został tajnym radcą dworu austriackiego i kierownikiem starostwa krakowskiego. <br/><br/> | ||
W listopadzie 1919 otrzymał od rządu polskiego Ignacego Paderewskiego nominację na komisarza generalnego RP w Gdańsku. Mimo przyjazdu pod koniec listopada do Gdańska, ze względu na termin wejścia w życie postanowień traktatu wersalskiego, stanowiska wówczas nie objął. Brany był w tym czasie pod uwagę przy kompletowaniu obsady poselstwa polskiego w Tokio. Ponownie pojawił się w Gdańsku 8 II 1920, przejął urząd komisarza i zajmował go do 5 VII 1921. Był świadkiem zaślubin Polski z morzem, dokonanym 10 II 1920 w Pucku przez generała Józefa Hallera. <br/><br/> | W listopadzie 1919 otrzymał od rządu polskiego Ignacego Paderewskiego nominację na komisarza generalnego RP w Gdańsku. Mimo przyjazdu pod koniec listopada do Gdańska, ze względu na termin wejścia w życie postanowień traktatu wersalskiego, stanowiska wówczas nie objął. Brany był w tym czasie pod uwagę przy kompletowaniu obsady poselstwa polskiego w Tokio. Ponownie pojawił się w Gdańsku 8 II 1920, przejął urząd komisarza i zajmował go do 5 VII 1921. Był świadkiem zaślubin Polski z morzem, dokonanym 10 II 1920 w Pucku przez generała Józefa Hallera. <br/><br/> | ||
| − | Zgodnie z linią polityczną władz polskich wobec II WMG starał się pozyskać do współpracy z RP także miejscową ludność niemiecką. Jego polityka ustępstw była traktowana przez władze gdańskie jako przejaw słabości Polski. Początkowo odmówiono mu nawet przydziału pomieszczeń na działalność Komisariatu, urzędował w [[HOTEL DANZIGER HOF | hotelu Danziger Hof]], dopiero od początku 1920 w docelowej siedzibie przy Delbrückalle 3a (ul. Curie-Skłodowskiej). Krytykowany był przez Polonię gdańską za brak znajomości miejscowych problemów, źle układały się jego kontakty zwłaszcza z członkami[[GENERALNA DELEGACJA MINISTERSTWA APROWIZACJI W GDAŃSKU (1919–1920) | Generalnej Delegacji Ministerstwa Aprowizacji]] ( | + | Zgodnie z linią polityczną władz polskich wobec II WMG starał się pozyskać do współpracy z RP także miejscową ludność niemiecką. Jego polityka ustępstw była traktowana przez władze gdańskie jako przejaw słabości Polski. Początkowo odmówiono mu nawet przydziału pomieszczeń na działalność Komisariatu, urzędował w [[HOTEL DANZIGER HOF | hotelu Danziger Hof]], dopiero od początku 1920 w docelowej siedzibie przy Delbrückalle 3a (ul. Curie-Skłodowskiej). Krytykowany był przez Polonię gdańską za brak znajomości miejscowych problemów, źle układały się jego kontakty zwłaszcza z członkami[[GENERALNA DELEGACJA MINISTERSTWA APROWIZACJI W GDAŃSKU (1919–1920) | Generalnej Delegacji Ministerstwa Aprowizacji]] ((która została podporządkowana Komisariatowi), w tym zwłaszcza z [[JAŁOWIECKI MIECZYSŁAW | Mieczysławem Jałowieckim]] (liczącym wcześniej na objęcie stanowiska Komisarza) i z [[BOROWSKI MICHAŁ ALEKSANDER | gen. Michałem Borowskim]]. Z uwagi na nie do końca wówczas wyjaśniony status Komisarza RP w Gdańsku (do czasu podpisania konwencji polsko-gdańskiej 9 XI 1920), nie cieszył się także poważaniem u [[WYSOCY KOMISARZE LIGI NARODÓW, 1919–1939 | Wysokiego Komisarza Ligi Narodów]] w Gdańsku Reginalda Towera. Inwigilowany był też przez polski wywiad. Jego odwołanie wiązało się ze zmianą polskiej polityki wobec II WMG. {{author:MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
'''Bibliografia''': <br/> | '''Bibliografia''': <br/> | ||
Andrzejewski Marek, ''Biesiadecki Maciej'', w: tegoż, ''Wolne Miasto Gdańsk (1920-1939). Leksykon biograficzny'', Gdańsk 2009, s. 16.<br/> | Andrzejewski Marek, ''Biesiadecki Maciej'', w: tegoż, ''Wolne Miasto Gdańsk (1920-1939). Leksykon biograficzny'', Gdańsk 2009, s. 16.<br/> | ||
Mikos Stanisław, ''Maciej Biesiadecki'', w: ''Działacze polscy i przedstawiciele RP w Wolnym Mieście Gdańsku'', Gdańsk 1974, s. 14-21.<br/> | Mikos Stanisław, ''Maciej Biesiadecki'', w: ''Działacze polscy i przedstawiciele RP w Wolnym Mieście Gdańsku'', Gdańsk 1974, s. 14-21.<br/> | ||
Mikos Stanisław, ''Biesiadecki Maciej'', w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t.1, Gdańsk 1992, s. 106-107. | Mikos Stanisław, ''Biesiadecki Maciej'', w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t.1, Gdańsk 1992, s. 106-107. | ||
Wersja z 13:46, 6 sty 2022
MACIEJ BIESIADECKI (18 XI 1864 Kraków – 14 I 1935 Kraków), pierwszy komisarz Komisariatu Generalnego Rzeczpospolitej Polskiej w II Wolnym Mieście Gdańsku (WMG). Syn Stanisława, właściciela ziemskiego. W 1882 absolwent Gimnazjum św. Jacka w Krakowie, w 1887 Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, doktor praw. Od 1887 pracował w austriackiej administracji w Galicji, w latach 1904–1913 był starostą bielskim, 2 I 1918 został tajnym radcą dworu austriackiego i kierownikiem starostwa krakowskiego.
W listopadzie 1919 otrzymał od rządu polskiego Ignacego Paderewskiego nominację na komisarza generalnego RP w Gdańsku. Mimo przyjazdu pod koniec listopada do Gdańska, ze względu na termin wejścia w życie postanowień traktatu wersalskiego, stanowiska wówczas nie objął. Brany był w tym czasie pod uwagę przy kompletowaniu obsady poselstwa polskiego w Tokio. Ponownie pojawił się w Gdańsku 8 II 1920, przejął urząd komisarza i zajmował go do 5 VII 1921. Był świadkiem zaślubin Polski z morzem, dokonanym 10 II 1920 w Pucku przez generała Józefa Hallera.
Zgodnie z linią polityczną władz polskich wobec II WMG starał się pozyskać do współpracy z RP także miejscową ludność niemiecką. Jego polityka ustępstw była traktowana przez władze gdańskie jako przejaw słabości Polski. Początkowo odmówiono mu nawet przydziału pomieszczeń na działalność Komisariatu, urzędował w hotelu Danziger Hof, dopiero od początku 1920 w docelowej siedzibie przy Delbrückalle 3a (ul. Curie-Skłodowskiej). Krytykowany był przez Polonię gdańską za brak znajomości miejscowych problemów, źle układały się jego kontakty zwłaszcza z członkami Generalnej Delegacji Ministerstwa Aprowizacji ((która została podporządkowana Komisariatowi), w tym zwłaszcza z Mieczysławem Jałowieckim (liczącym wcześniej na objęcie stanowiska Komisarza) i z gen. Michałem Borowskim. Z uwagi na nie do końca wówczas wyjaśniony status Komisarza RP w Gdańsku (do czasu podpisania konwencji polsko-gdańskiej 9 XI 1920), nie cieszył się także poważaniem u Wysokiego Komisarza Ligi Narodów w Gdańsku Reginalda Towera. Inwigilowany był też przez polski wywiad. Jego odwołanie wiązało się ze zmianą polskiej polityki wobec II WMG.
Bibliografia:
Andrzejewski Marek, Biesiadecki Maciej, w: tegoż, Wolne Miasto Gdańsk (1920-1939). Leksykon biograficzny, Gdańsk 2009, s. 16.
Mikos Stanisław, Maciej Biesiadecki, w: Działacze polscy i przedstawiciele RP w Wolnym Mieście Gdańsku, Gdańsk 1974, s. 14-21.
Mikos Stanisław, Biesiadecki Maciej, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t.1, Gdańsk 1992, s. 106-107.
