BERENDT CARL LUDWIG, złotnik
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:2__Carl_Ludwig_Berendt.JPG|thumb|Carl Ludwig Berendt, świecznik stołowy, srebro, 1794]] | [[File:2__Carl_Ludwig_Berendt.JPG|thumb|Carl Ludwig Berendt, świecznik stołowy, srebro, 1794]] | ||
| − | '''CARL LUDWIG BERENDT''' ( | + | '''CARL LUDWIG BERENDT''' (12 II 1728 Gdańsk – 21 X 1804 Gdańsk), złotnik. Syn [[BERENDT BENIAMIN I | Beniamina Berendta I]]. Naukę rozpoczął w 1730 roku w warsztacie ojca. W 1743 uzyskał dyplom czeladniczy. Pracę mistrzowską wykonał w roku 1753 w warsztacie Johanna Christopha Wonneckera I (2 VII 1696 – 17 V 1758). 10 III 1753 uzyskał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. Naukę zakończoną dyplomem odbyli u niego zapisany w 1770 [[ULRICH JOHANN GOTTLIEB | Johann Gottlieb Ulrich]], w 1774 Daniel Herbrick, w 1783 Joseph Friedrich Barowie, w 1792 Johann Gottfried Albertus. Pracę mistrzowską w jego warsztacie wykonał Christian Jacob Haase. Starszy gdańskiego [[CECHY, XIV–XVIII wiek | cechu]] złotników w latach 1789, 1793 i 1797. W 1803 roku świętował pięćdziesięciolecie pracy zawodowej. <br/><br/> |
Używał znaku mistrzowskiego z inicjałami i nazwiskiem CLBE/RENDT lub z inicjałami CLB w prostokącie. Jako probierz cechowy używał dwóch znaków: z inicjałem B bitym w negatywie i w prostokątnym polu. Z jego dorobku znane są pojedyncze elementy zastawy stołowej i serwisów do napojów: dwie pary lichtarzy, cukiernica do cukru pudru (tzw. kaster), koszyk na słodycze ([[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowe]] w Gdańsku), dzbanek do kawy ([[MUZEUM HISTORYCZNE MIASTA GDAŃSKA | Muzeum Historyczne Miasta Gdańska]]), cukiernica (Zamek Królewski na Wawelu), półmisek (Altonaer Museum w Hamburgu). Ponadto kilka sreber sakralnych: kielich (Świątkowo), dzban liturgiczny (dawniej [[KOŚCIÓŁ ŚW. TRÓJCY | kościół św. Trójcy]] w Gdańsku) oraz korony na torę dla gminy żydowskiej w Królewcu. <br/><br/> | Używał znaku mistrzowskiego z inicjałami i nazwiskiem CLBE/RENDT lub z inicjałami CLB w prostokącie. Jako probierz cechowy używał dwóch znaków: z inicjałem B bitym w negatywie i w prostokątnym polu. Z jego dorobku znane są pojedyncze elementy zastawy stołowej i serwisów do napojów: dwie pary lichtarzy, cukiernica do cukru pudru (tzw. kaster), koszyk na słodycze ([[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowe]] w Gdańsku), dzbanek do kawy ([[MUZEUM HISTORYCZNE MIASTA GDAŃSKA | Muzeum Historyczne Miasta Gdańska]]), cukiernica (Zamek Królewski na Wawelu), półmisek (Altonaer Museum w Hamburgu). Ponadto kilka sreber sakralnych: kielich (Świątkowo), dzban liturgiczny (dawniej [[KOŚCIÓŁ ŚW. TRÓJCY | kościół św. Trójcy]] w Gdańsku) oraz korony na torę dla gminy żydowskiej w Królewcu. <br/><br/> | ||
Zob. też [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Zob. też [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 07:59, 27 maj 2021
CARL LUDWIG BERENDT (12 II 1728 Gdańsk – 21 X 1804 Gdańsk), złotnik. Syn Beniamina Berendta I. Naukę rozpoczął w 1730 roku w warsztacie ojca. W 1743 uzyskał dyplom czeladniczy. Pracę mistrzowską wykonał w roku 1753 w warsztacie Johanna Christopha Wonneckera I (2 VII 1696 – 17 V 1758). 10 III 1753 uzyskał obywatelstwo Gdańska. Naukę zakończoną dyplomem odbyli u niego zapisany w 1770 Johann Gottlieb Ulrich, w 1774 Daniel Herbrick, w 1783 Joseph Friedrich Barowie, w 1792 Johann Gottfried Albertus. Pracę mistrzowską w jego warsztacie wykonał Christian Jacob Haase. Starszy gdańskiego cechu złotników w latach 1789, 1793 i 1797. W 1803 roku świętował pięćdziesięciolecie pracy zawodowej.
Używał znaku mistrzowskiego z inicjałami i nazwiskiem CLBE/RENDT lub z inicjałami CLB w prostokącie. Jako probierz cechowy używał dwóch znaków: z inicjałem B bitym w negatywie i w prostokątnym polu. Z jego dorobku znane są pojedyncze elementy zastawy stołowej i serwisów do napojów: dwie pary lichtarzy, cukiernica do cukru pudru (tzw. kaster), koszyk na słodycze ( Muzeum Narodowe w Gdańsku), dzbanek do kawy ( Muzeum Historyczne Miasta Gdańska), cukiernica (Zamek Królewski na Wawelu), półmisek (Altonaer Museum w Hamburgu). Ponadto kilka sreber sakralnych: kielich (Świątkowo), dzban liturgiczny (dawniej kościół św. Trójcy w Gdańsku) oraz korony na torę dla gminy żydowskiej w Królewcu.
Zob. też złotnictwo.
