BARANOWSKI LEON, pracownik Akademii Medycznej w Gdańsku
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''LEON BARANOWSKI''' (2 III 1902 Wilno – 4 XI 1968 Gdańsk), lekarz ze specjalizacją I i II stopnia z chorób nerwowych i umysłowych, pracownik gdańskiej [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Lekarskiej (AL) i Akademii Medycznej]] (AMG). Syn administratora Faustyna Fajwusza i Dianny z domu Frydland | + | '''LEON BARANOWSKI''' (2 III 1902 Wilno – 4 XI 1968 Gdańsk), lekarz ze specjalizacją I i II stopnia z chorób nerwowych i umysłowych, pracownik gdańskiej [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Lekarskiej (AL) i Akademii Medycznej]] (AMG). Syn administratora Faustyna Fajwusza (zm. 1937) i Dianny z domu Frydland (zm. 1943). Miał brata, z wykształcenia inżyniera, urzędnika, z którym stracił kontakt, resztę rodziny wymordowano podczas II wojny światowej. <br/><br/> |
W 1924 ukończył gimnazjum w Wilnie, do 1932 studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Stefana Batorego. Na ostatnim roku studiów podjął pracę w Uniwersyteckiej Klinice Neurologicznej i do 1938 był tam asystentem. W 1932 pracował także jako wolontariusz w Uniwersyteckiej Klinice Dziecięcej, w latach 1933–1939 był również ordynatorem wileńskiego Szpitala Miejskiego, następnie do 1941 kierował Oddziałem Neurologicznym w Szpitalu Polskich Kolei Państwowych. W latach 1941–1945 ponownie był ordynatorem Szpitala Miejskiego w Wilnie. <br/><br/> | W 1924 ukończył gimnazjum w Wilnie, do 1932 studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Stefana Batorego. Na ostatnim roku studiów podjął pracę w Uniwersyteckiej Klinice Neurologicznej i do 1938 był tam asystentem. W 1932 pracował także jako wolontariusz w Uniwersyteckiej Klinice Dziecięcej, w latach 1933–1939 był również ordynatorem wileńskiego Szpitala Miejskiego, następnie do 1941 kierował Oddziałem Neurologicznym w Szpitalu Polskich Kolei Państwowych. W latach 1941–1945 ponownie był ordynatorem Szpitala Miejskiego w Wilnie. <br/><br/> | ||
| − | Od 1945 w Gdańsku, podjął pracę na stanowisku starszego asystenta w Klinice Neuropsychiatrii AL, następnie w Klinice Chorób Nerwowych tej uczelni. Jednocześnie w latach 1945–1950 pełnił funkcję kierownika Kliniki Neurologicznej. W 1948 awansował na stanowisko adiunkta kontraktowego w Klinice Neurologii AL. W 1954 na własną prośbę odszedł z AMG, pracował jako ordynator w Szpitalu Miejskim w Gdyni. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Neurologicznego i Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia. <br/><br/> | + | Od 1945 w Gdańsku, zamieszkał przy ul. Aldony 6, podjął pracę na stanowisku starszego asystenta w Klinice Neuropsychiatrii AL, następnie w Klinice Chorób Nerwowych tej uczelni. Jednocześnie w latach 1945–1950 pełnił funkcję kierownika Kliniki Neurologicznej. W 1948 awansował na stanowisko adiunkta kontraktowego w Klinice Neurologii AL. W 1954 na własną prośbę odszedł z AMG, pracował jako ordynator w Szpitalu Miejskim w Gdyni. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Neurologicznego i Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia. <br/><br/> |
| − | Żonaty był z Walerią z domu Sterpejkowicz-Wersocką, pielęgniarką. W 1951 przyszło na świat pierwsze ich dziecko, brak bliższych informacji o kolejnym potomstwie. Zmarł po ciężkiej chorobie. Pochowany został 7 XI 1968 w kwaterze profesorów na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: SeKo}} {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Żonaty był z Walerią z domu Sterpejkowicz-Wersocką (1 I 1910 – 21 I 1979 Gdańsk), pielęgniarką. W 1951 przyszło na świat pierwsze ich dziecko, brak bliższych informacji o kolejnym potomstwie. Zmarł po ciężkiej chorobie. Pochowany został 7 XI 1968 w kwaterze profesorów na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: SeKo}} {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 19:59, 31 mar 2022
LEON BARANOWSKI (2 III 1902 Wilno – 4 XI 1968 Gdańsk), lekarz ze specjalizacją I i II stopnia z chorób nerwowych i umysłowych, pracownik gdańskiej Akademii Lekarskiej (AL) i Akademii Medycznej (AMG). Syn administratora Faustyna Fajwusza (zm. 1937) i Dianny z domu Frydland (zm. 1943). Miał brata, z wykształcenia inżyniera, urzędnika, z którym stracił kontakt, resztę rodziny wymordowano podczas II wojny światowej.
W 1924 ukończył gimnazjum w Wilnie, do 1932 studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Stefana Batorego. Na ostatnim roku studiów podjął pracę w Uniwersyteckiej Klinice Neurologicznej i do 1938 był tam asystentem. W 1932 pracował także jako wolontariusz w Uniwersyteckiej Klinice Dziecięcej, w latach 1933–1939 był również ordynatorem wileńskiego Szpitala Miejskiego, następnie do 1941 kierował Oddziałem Neurologicznym w Szpitalu Polskich Kolei Państwowych. W latach 1941–1945 ponownie był ordynatorem Szpitala Miejskiego w Wilnie.
Od 1945 w Gdańsku, zamieszkał przy ul. Aldony 6, podjął pracę na stanowisku starszego asystenta w Klinice Neuropsychiatrii AL, następnie w Klinice Chorób Nerwowych tej uczelni. Jednocześnie w latach 1945–1950 pełnił funkcję kierownika Kliniki Neurologicznej. W 1948 awansował na stanowisko adiunkta kontraktowego w Klinice Neurologii AL. W 1954 na własną prośbę odszedł z AMG, pracował jako ordynator w Szpitalu Miejskim w Gdyni. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Neurologicznego i Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia.
Żonaty był z Walerią z domu Sterpejkowicz-Wersocką (1 I 1910 – 21 I 1979 Gdańsk), pielęgniarką. W 1951 przyszło na świat pierwsze ich dziecko, brak bliższych informacji o kolejnym potomstwie. Zmarł po ciężkiej chorobie. Pochowany został 7 XI 1968 w kwaterze profesorów na cmentarzu Srebrzysko.
