ARABSKI TOMASZ, dziennikarz, polityk
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Tomasz_Arabskig.jpg|thumb|Tomasz Arabski, 2011]] | [[File:Tomasz_Arabskig.jpg|thumb|Tomasz Arabski, 2011]] | ||
[[File: Arabski_Tomasz.jpg |thumb| Tomasz Arabski odbiera z rąk rektora Uniwersytetu Gdańskiego [[LAMMEK BERNARD | Bernarda Lammka]] medal i dyplom za działalność na rzecz uczelni, 2012]] | [[File: Arabski_Tomasz.jpg |thumb| Tomasz Arabski odbiera z rąk rektora Uniwersytetu Gdańskiego [[LAMMEK BERNARD | Bernarda Lammka]] medal i dyplom za działalność na rzecz uczelni, 2012]] | ||
| − | '''TOMASZ ARABSKI''' (ur. 14 IV 1968 Gdańsk), dziennikarz, polityk. Absolwent [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, V | V Liceum Ogólnokształcącego]] (1987) i Wydziału Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]], działał w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów.<br/><br/> | + | '''TOMASZ ARABSKI''' (ur. 14 IV 1968 Gdańsk), dziennikarz, polityk. Absolwent [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, V | V Liceum Ogólnokształcącego]] (1987) i Wydziału Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]], działał w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów. Stypendysta niemiecko-amerykańskiego German Marshall Fund. <br/><br/> |
| − | W latach | + | W latach 1992–1996 dziennikarz [[RADIO PLUS | Radia Plus]], korespondent Radia Wolna Europa, w 1995–1998 reporter Radia Zet. W latach 1998–2020 redaktor naczelny Radia Plus w Gdańsku, 2002–2005 dyrektorem programowym całej sieci w Warszawie. |
| + | Relacjonował pielgrzymki Jana Pawła II na Wybrzeżu oraz na Kubie i w Sarajewie (Bośnia), z [[HLEBOWICZ ADAM | Adamem Hlebowiczem]] autor książki ''Budujmy ołtarze!'' (Sopot 1999) o wizytach papieskich w Trójmieście. Od 1 III 2005 do 8 II 2006 był redaktorem naczelnym [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]], od maja 2006 do listopada 2007 członkiem zarządu [[RADIO GDAŃSK | Radia Gdańsk]]. W 2006 był kandydatem Platformy Obywatelskiej do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. 16 XI 2007 roku premier [[TUSK DONALD FRANCISZEK | Donald Tusk]] powołał go na szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.<br/><br/> | ||
W wyborach do Sejmu VII kadencji w 2011 roku jako kandydat bezpartyjny, ale występujący z ramienia Platformy Obywatelskiej bezskutecznie ubiegał się o mandat posła z okręgu gdańskiego. Od 18 XI 2011 był ministrem-członkiem Rady Ministrów, przewodniczącym Komitetu Stałego Rady Ministrów, pozostając jednocześnie na poprzednim stanowisku. Z rządu odszedł 25 II 2013 roku; 23 IV 2013 otrzymał nominację na urząd ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej w Hiszpanii i Księstwie Andory, który objął 24 V 2013 roku; odwołany 18 XII 2015.<br/><br/> | W wyborach do Sejmu VII kadencji w 2011 roku jako kandydat bezpartyjny, ale występujący z ramienia Platformy Obywatelskiej bezskutecznie ubiegał się o mandat posła z okręgu gdańskiego. Od 18 XI 2011 był ministrem-członkiem Rady Ministrów, przewodniczącym Komitetu Stałego Rady Ministrów, pozostając jednocześnie na poprzednim stanowisku. Z rządu odszedł 25 II 2013 roku; 23 IV 2013 otrzymał nominację na urząd ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej w Hiszpanii i Księstwie Andory, który objął 24 V 2013 roku; odwołany 18 XII 2015.<br/><br/> | ||
| − | W latach 1998–2007 był członkiem Krajowej Rady Katolików Świeckich. W czerwcu 2000 roku współorganizował Rodzinne Zdjęcie Gdańszczan, w 2001 Rodzinne Zdjęcie Kaszubów w Kartuzach. Założyciel stowarzyszenia Społeczny Urząd Miasta, które od 2003 organizuje w Gdańsku Parady Niepodległości. Współtworzył cykl filmów dokumentalnych ''Gdańsk, jakiego nie znamy''.<br/><br/> | + | W latach 1998–2007 był członkiem Krajowej Rady Katolików Świeckich i Europejskiego Forum Laikatu, organizacji dbającej o podtrzymywanie tradycji chrześcijańskiej w Europie. W czerwcu 2000 roku współorganizował Rodzinne Zdjęcie Gdańszczan, w 2001 Rodzinne Zdjęcie Kaszubów w Kartuzach. Założyciel stowarzyszenia Społeczny Urząd Miasta, które od 2003 organizuje w Gdańsku Parady Niepodległości. Współtworzył cykl filmów dokumentalnych ''Gdańsk, jakiego nie znamy''.<br/><br/> |
W 2014 oskarżony o niedopełnienie obowiązków przy organizacji lotu prezydenta Lecha Kaczyńskiego z 10 IV 2010, co przyczyniło się do katastrofy samolotu Tu-154 w Smoleńsku. Proces rozpoczął się w marcu 2016, w pierwszej instancji Sąd Okręgowy w Warszawie w czerwcu 2019 uznał go winnym niedopełnienia obowiązków i skazał na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z zawieszeniem na dwa lata. Wyrok w czerwcu 2021 podtrzymał Sąd Apelacyjny.<br/><br/> | W 2014 oskarżony o niedopełnienie obowiązków przy organizacji lotu prezydenta Lecha Kaczyńskiego z 10 IV 2010, co przyczyniło się do katastrofy samolotu Tu-154 w Smoleńsku. Proces rozpoczął się w marcu 2016, w pierwszej instancji Sąd Okręgowy w Warszawie w czerwcu 2019 uznał go winnym niedopełnienia obowiązków i skazał na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z zawieszeniem na dwa lata. Wyrok w czerwcu 2021 podtrzymał Sąd Apelacyjny.<br/><br/> | ||
W 2001 roku papież Jan Paweł II odznaczył go medalem „Pro Ecclesia et Pontifice”. {{author: DSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] [[Category: Ludzie]] | W 2001 roku papież Jan Paweł II odznaczył go medalem „Pro Ecclesia et Pontifice”. {{author: DSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 19:40, 5 paź 2021
TOMASZ ARABSKI (ur. 14 IV 1968 Gdańsk), dziennikarz, polityk. Absolwent V Liceum Ogólnokształcącego (1987) i Wydziału Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki Politechniki Gdańskiej, działał w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów. Stypendysta niemiecko-amerykańskiego German Marshall Fund.
W latach 1992–1996 dziennikarz Radia Plus, korespondent Radia Wolna Europa, w 1995–1998 reporter Radia Zet. W latach 1998–2020 redaktor naczelny Radia Plus w Gdańsku, 2002–2005 dyrektorem programowym całej sieci w Warszawie.
Relacjonował pielgrzymki Jana Pawła II na Wybrzeżu oraz na Kubie i w Sarajewie (Bośnia), z Adamem Hlebowiczem autor książki Budujmy ołtarze! (Sopot 1999) o wizytach papieskich w Trójmieście. Od 1 III 2005 do 8 II 2006 był redaktorem naczelnym „Dziennika Bałtyckiego”, od maja 2006 do listopada 2007 członkiem zarządu Radia Gdańsk. W 2006 był kandydatem Platformy Obywatelskiej do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. 16 XI 2007 roku premier Donald Tusk powołał go na szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
W wyborach do Sejmu VII kadencji w 2011 roku jako kandydat bezpartyjny, ale występujący z ramienia Platformy Obywatelskiej bezskutecznie ubiegał się o mandat posła z okręgu gdańskiego. Od 18 XI 2011 był ministrem-członkiem Rady Ministrów, przewodniczącym Komitetu Stałego Rady Ministrów, pozostając jednocześnie na poprzednim stanowisku. Z rządu odszedł 25 II 2013 roku; 23 IV 2013 otrzymał nominację na urząd ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej w Hiszpanii i Księstwie Andory, który objął 24 V 2013 roku; odwołany 18 XII 2015.
W latach 1998–2007 był członkiem Krajowej Rady Katolików Świeckich i Europejskiego Forum Laikatu, organizacji dbającej o podtrzymywanie tradycji chrześcijańskiej w Europie. W czerwcu 2000 roku współorganizował Rodzinne Zdjęcie Gdańszczan, w 2001 Rodzinne Zdjęcie Kaszubów w Kartuzach. Założyciel stowarzyszenia Społeczny Urząd Miasta, które od 2003 organizuje w Gdańsku Parady Niepodległości. Współtworzył cykl filmów dokumentalnych Gdańsk, jakiego nie znamy.
W 2014 oskarżony o niedopełnienie obowiązków przy organizacji lotu prezydenta Lecha Kaczyńskiego z 10 IV 2010, co przyczyniło się do katastrofy samolotu Tu-154 w Smoleńsku. Proces rozpoczął się w marcu 2016, w pierwszej instancji Sąd Okręgowy w Warszawie w czerwcu 2019 uznał go winnym niedopełnienia obowiązków i skazał na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z zawieszeniem na dwa lata. Wyrok w czerwcu 2021 podtrzymał Sąd Apelacyjny.
W 2001 roku papież Jan Paweł II odznaczył go medalem „Pro Ecclesia et Pontifice”.
