ŁAPIŃSKI JERZY, aktor
| Linia 6: | Linia 6: | ||
Na gdańskiej scenie wykreował wiele ról teatralnych u reżyserów: [[HEBANOWSKI-DOBROGOYSKI STANISŁAW, reżyser, pisarz, patron gdańskiej ulicy | Stanisława Hebanowskiego]], Marka Okopińskiego, [[MAJOR RYSZARD, reżyser, teatrolog, aktor | Ryszarda Majora]], [[BABICKI KRZYSZTOF, reżyser | Krzysztofa Babickiego]], Kazimierza Kutza. Występował w dziełach twórców klasyki światowego i polskiego teatru, spektaklach dramaturgów współczesnych, sztukach dla dzieci i młodzieży.<br/><br/> | Na gdańskiej scenie wykreował wiele ról teatralnych u reżyserów: [[HEBANOWSKI-DOBROGOYSKI STANISŁAW, reżyser, pisarz, patron gdańskiej ulicy | Stanisława Hebanowskiego]], Marka Okopińskiego, [[MAJOR RYSZARD, reżyser, teatrolog, aktor | Ryszarda Majora]], [[BABICKI KRZYSZTOF, reżyser | Krzysztofa Babickiego]], Kazimierza Kutza. Występował w dziełach twórców klasyki światowego i polskiego teatru, spektaklach dramaturgów współczesnych, sztukach dla dzieci i młodzieży.<br/><br/> | ||
W Teatrze Wybrzeże wyreżyserował ''Męża i żonę'' Aleksandra Fredry (premiera 19 XI 1989). Wystąpił między innymi w filmach: ''Krajobraz po bitwie'' (1970) w reżyserii [[WAJDA ANDRZEJ, reżyser, honorowy obywatel Gdańska | Andrzeja Wajdy]], ''Aktorzy prowincjonalni'' (1978) w reżyserii Agnieszki Holland, ''Konsul'' (1989) w reżyserii [[BORK MIROSŁAW, reżyser, producent filmowy | Mirosława Borka]]. W 1997 przeszedł do Teatru Narodowego w Warszawie.<br/><br/> | W Teatrze Wybrzeże wyreżyserował ''Męża i żonę'' Aleksandra Fredry (premiera 19 XI 1989). Wystąpił między innymi w filmach: ''Krajobraz po bitwie'' (1970) w reżyserii [[WAJDA ANDRZEJ, reżyser, honorowy obywatel Gdańska | Andrzeja Wajdy]], ''Aktorzy prowincjonalni'' (1978) w reżyserii Agnieszki Holland, ''Konsul'' (1989) w reżyserii [[BORK MIROSŁAW, reżyser, producent filmowy | Mirosława Borka]]. W 1997 przeszedł do Teatru Narodowego w Warszawie.<br/><br/> | ||
| − | Odznaczony Srebrnym (1985) i Złotym (1996) Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2015), Złotym Medalem Zasłużony Kulturze - Gloria Artis (2008). Laureat Nagrody Artystycznej [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] (1993). Pochowany 19 V 2020 na Cmentarzu Brudnowskim w Warszawie. {{author: JAK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Odznaczony Srebrnym (1985) i Złotym (1996) Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2015), Złotym Medalem Zasłużony Kulturze - Gloria Artis (2008). Laureat Nagrody Artystycznej [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] (1993) w dziedzinie twórczości aktorskiej, za rolę w „Krzesłach” E. Ionesco. Pochowany 19 V 2020 na Cmentarzu Brudnowskim w Warszawie. {{author: JAK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 18:00, 8 paź 2023
JERZY ŁAPIŃSKI (2 XI 1940 Lublin – 14 V 2020 Warszawa), aktor. Syn inżyniera rolnika Ryszarda Gaździńskiego i aktorki Krystyny Łapińskiej, po matce wnuk aktora Stanisława Łapińskiego. W 1963 ukończył Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej w Łodzi i przyjął nazwisko dziadka ze strony matki.
W latach 1968–1997 związany z Teatrem Wybrzeże. Zadebiutował w zastępstwie w Tragedii o bogaczu i Łazarzu w reżyserii Tadeusza Minca (premiera 7 IX 1968). Jego oficjalnym debiutem na scenie Teatru Wybrzeże była rola w Rzeczy listopadowej Ernesta Brylla w reżyserii Marka Okopińskiego (23 XI 1968). Pożegnał się z Gdańskiem rolą Fiodora Karamazowa w sztuce Kilka zdarzeń z życia braci Karamazow według Fiodora Dostojewskiego, w reżyserii Krzysztofa Zaleskiego (24 V 1997).
Na gdańskiej scenie wykreował wiele ról teatralnych u reżyserów: Stanisława Hebanowskiego, Marka Okopińskiego, Ryszarda Majora, Krzysztofa Babickiego, Kazimierza Kutza. Występował w dziełach twórców klasyki światowego i polskiego teatru, spektaklach dramaturgów współczesnych, sztukach dla dzieci i młodzieży.
W Teatrze Wybrzeże wyreżyserował Męża i żonę Aleksandra Fredry (premiera 19 XI 1989). Wystąpił między innymi w filmach: Krajobraz po bitwie (1970) w reżyserii Andrzeja Wajdy, Aktorzy prowincjonalni (1978) w reżyserii Agnieszki Holland, Konsul (1989) w reżyserii Mirosława Borka. W 1997 przeszedł do Teatru Narodowego w Warszawie.
Odznaczony Srebrnym (1985) i Złotym (1996) Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2015), Złotym Medalem Zasłużony Kulturze - Gloria Artis (2008). Laureat Nagrody Artystycznej Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki (1993) w dziedzinie twórczości aktorskiej, za rolę w „Krzesłach” E. Ionesco. Pochowany 19 V 2020 na Cmentarzu Brudnowskim w Warszawie.
