ÖRNSTER SIEGFRIED, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
SIEGFRIED ÖRNSTER (2 IV 1662 Halle – 27 VI 1735 Gdańsk), złotnik. W latach 1688–1691 terminował jako czeladnik w warsztacie Jakoba Beckhausena. Pracę mistrzowską wykonał u Benedicta Clausena w 1691 i w tym samym roku otrzymał obywatelstwo miejskie Gdańska. Funkcję starszego cechu pełnił w latach 1709, 1716, 1722, 1726, kompana – w 1708 roku. Prace mistrzowskie w jego warsztacie wykonali: Abraham Clausen, Daniel Lubner, Johann Conrad Stentzel, Christoph Türck. Był żonaty z Concordią, córką gdańskiego złotnika Hansa Polmanna. Miał synów Hieronima Siegfrieda i Emmanuela Gottlieba, którzy kształcili się w zawodzie złotniczym od 1718 roku. Został pochowany w kaplicy Złotników w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (NMP) w Gdańsku.
Używał znaku warsztatowego z monogramem SÖ w owalnym polu. Jest znany przede wszystkim z licznych sprzętów liturgicznych i ozdób ołtarzowych: monstrancje (kościół NMP w Gdańsku, Chmielno, Goręczyno, Mechowa, Płowęż, Puck, Starzyn, Kowal koło Włocławka), kielichy (Kurowo koło Puław, Pelplin, Szczawin, Żarnowiec), cyborium (kościół św. Wojciecha w Elblągu), kadzielnice i łódki na kadzidło (dawniej kościół św. Jana w Malborku; Chmielno), relikwiarz (Puck), krzyż relikwiarzowy (Tczew), aplikacje na obrazy (Nowa Cerkiew, Żarnowiec). Wykonywał także naczynia świeckie zdobione scenami figuralnymi, wśród których wyróżniają się: puchar cechu młynarzy z 1715 roku ( Muzeum Narodowe w Gdańsku), kubek bractwa strzeleckiego (Muzeum Zamkowe w Malborku), kufle ze scenami biblijnymi (Zamek Królewski na Wawelu, Obwodowe Muzeum Historyczne im. W.W. Tarnowskiego w Czernihowie, Landesmuseum Württemberg w Stuttgarcie, Ermitaż w Sankt Petersburgu).
Zob. też złotnictwo.
