REMUS GEORG ERNST, lekarz, botanik
| < Poprzednie | Następne > |
GEORG ERNST REMUS (26 II 1727 Gdańsk – 11 IV 1796 Gdańsk), lekarz, botanik. Syn Georga Remusa. Jego ojcem chrzestnym (3 VIII 1727 w kościele św. Elżbiety był Johann Philipp Breyn). Od 1744 uczeń Gimnazjum Akademickiego, od 1747 student medycyny w Getyndze (Göttingen), tamże w 1752 doktor medycyny (na podstawie dysertacji o krążeniu krwi, napisanej pod kierunkiem klinicysty Alberta von Hallera (1708–1777), zaliczanej do wybitniejszych tego typu opracowań swojej epoki). W 1752 powrócił do Gdańska. W 1756 odbył podróż do Warszawy, między innymi w sprawach swojego promotora, z którym prowadził ożywioną korespondencję. W latach 1763–1790 był właścicielem posiadłości z dworem Monplaisir we Wrzeszczu (obecnie al. Grunwaldzka 5). W 1780–1782 utworzył ogród botaniczny przy Błędniku.
Oprócz prac naukowych (np. Specimen inaugurale medicum sistens experimenta quaedam circa circulationem sanguinis instituta…, Gottingae 1752), autor także tekstów okolicznościowych, między innymi z powodu przedwczesnej śmierci Louisy Virginii Castell, siostry swego przyjaciela z czasów doktoranckich (Ode an Herrn Peter Castell der Arzneykunst Doctoranden über das frühzeitige Absterben Seiner Jungfer Schwester Louisa Virginia Castell, Gottingae 1751).
Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy od 29 V 1764 z poślubioną w kościele św. Piotra i Pawła Anną Elisabeth (zm. 26 VI 1777), córką Roberta Reidta (1702 – pochowany 22 II 1731 w kościele św. Piotra i Pawła), wdową po poślubionym tamże w 1750 Carlu Andreasie Moir. Po raz drugi ożenił się 16 VII 1769 w kościele Najświętszej Marii Panny z Anną Dorotheą von Gellen (pochowana 16 VII 1790 w kościele NMP pod płytą nagrobną nr 304).
