LECH KACZYŃSKI (18 VI 1949 Warszawa – 10 IV 2010 w katastrofie lotniczej k. Smoleńska, Rosja), prawnik, polityk, prezydent RP 2005–10. W 1967 ukończył XXXIX LO im. Lotnictwa Polskiego w Warszawie (Bielany). W 1971 absolwent Wydz. Prawa i Administracji UW. Pracownik nauk. Katedry Prawa Pracy q UG 1971–97; od 1980 dr (rozprawa Zakres swobody stron w zakresie kształtowania treści stosunku pracy została nagrodzona przez miesięcznik „Państwo i Prawo”), od 1990 dr hab. (rozprawa Renta socjalna), 1996–99 na stanowisku prof. tytularnego UG. W 1977 został współpracownikiem Biura Interwencyjnego KOR, 1978–80 publikował w „Robotniku Wybrzeża”, od 1978 działał w q Wolnych Związkach Zawodowych Wybrzeża, prowadził szkolenia i wykłady dla robotników z prawa pracy i historii. W q sierpniu 1980 był doradcą Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w q Stoczni Gd., kierował Biurem Analiz Bieżących MKS. W q stanie wojennym 13 XII 1981 – 15 X 1982 internowany w Ośrodku Odosobnienia w Strzebielinku. W 1982–88 należał do zespołu doradców q Lecha Wałęsy, od stycznia 1986 czł. Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej q NSZZ „Solidarność”, 1987–89 sekr. Krajowej Komisji Wykonawczej „S”, od 1985 w regionalnej Radzie Pomocy Więźniom Politycznym w Gd. W maju i sierpniu 1988 przebywał ze strajkującymi pracownikami Stoczni Gd., we wrześniu 1988 brał udział w rozmowach opozycji solidarnościowej z przedstawicielami władz w Magdalence k. Warszawy, od 18 XII 1988 czł. Komitetu Obywatelskiego przy Przewodniczącym „S” Lechu Wałęsie. W 1989 brał udział w obradach okrągłego stołu w zespole ds. pluralizmu związkowego. Od maja 1989 czł. Prezydium Krajowej Komisji Wykonawczej „S”, 1989–91 senator RP, 1990–91 pierwszy wiceprzew. „S”, od marca do października 1991 na stanowisku ministra ds. bezpieczeństwa w Kancelarii Prezydenta Lecha Wałęsy, skąd odszedł po konflikcie z prezydentem. W 1991–93 poseł na Sejm RP z listy założonego wraz z bratem Jarosławem Porozumienia Obywatelskiego Centrum. W 1992–95 prezes NIK, odwołany uchwałami Sejmu (26 maja) i Senatu (8 czerwca). W 2000–01 minister sprawiedliwości i prokurator generalny w rządzie Jerzego Buzka. W 2001–03 współzał. i pierwszy prezes PiS (od 2003 honorowy). W 2001–02 poseł na Sejm RP z listy PiS. Od listopada 2002 prezydent Warszawy, 23 X 2005 wybrany w II turze na urząd prezydenta RP. Kawaler Orderu Orła Białego (2005), Krzyża Wielkiego OOP (2005), gruzińskiego Orderu Świętego Jerzego (2007), ukr. Orderu Jarosława Mądrego I stopnia. Pochowany 18 IV 2010 z małżonką Marią Heleną Mackiewicz-Kaczyńską w katedrze na Wawelu.
JMY
